Δευτέρα 9 Μαΐου 2011
ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ “ΦΩΤΙΑ” Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Σε όλο το Αιγαίο ξεδιπλώθηκε και σήμερα η παραβατική συμπεριφορά της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Δυο σχηματισμοί αποτελούμενοι από 14 αεροσκάφη-τα 6 οπλισμένα- αλλά και ένα ελικόπτερο σε ανεξάρτητη περίπτωση προχώρησαν σε 4 παραβάσεις του FIR Αθηνών και 5 παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου Χώρου. Οι νέες προκλήσεις σημειώθηκαν στο βόρειο, κεντρικό και νότιο Αιγαίο. Τα τουρκικά μαχητικά αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν από αντίστοιχα ελληνικά.
http://www.newsbomb.gr/
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ “ΑΚΟΥΩ ΤΟΝ κ. ΔΡΟΥΤΣΑ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΙ”
Ο τίτλος του «Σερ» που του απένειμε η Βασίλισσα της Αγγλίας είναι ένας μόνο από τους πολλούς, εξαιρετικά τιμητικούς τίτλους που απονεμήθηκαν στον Βασίλειο Μαρκεζίνη και που θα χρειαζόμαστε ολόκληρη τη σελίδα για να τους αναφέρουμε, κατά τη διάρκεια μιας μακράς ακαδημαϊκής πορείας που τον οδήγησε σε μια επίλεκτη θέση στην αφρόκρεμα της διεθνούς νομικής επιστήμης. Άνθρωπος με πολύπλευρα ενδιαφέροντα, μεταξύ των οποίων μια πολύ προσωπική, ψυχαναλυτική ματιά στην τέχνη, πέρασε όλη την καριέρα του στο εξωτερικό, για να «τραβηχτεί» τώρα όλο και περισσότερο στην «Ιθάκη» του, την Ελλάδα και τα προβλήματά της, στην οποία αφιερώνει το τελευταίο βιβλίο του «Ελλάδα των Κρίσεων», που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Ερ. «Ελλάδα των Κρίσεων». Γιατί πληθυντικός; Απ. ‘Εχουμε τη μοναδική ατυχία να αντιμετωπίζουμε πολλές κρίσεις. Κάθε μία μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή. ‘Εχουμε κρίση οικονομική, μεταναστευτική, μειονοτική, εξωτερική...
Ερ. Το Αιγαίο;Απ. Κυρίως, αλλά μετά θα ακολουθήσει η Θράκη, με απώτερο σκοπό να δημιουργηθεί νέο κρατίδιο με το μοντέλο του Κοσσυφοπεδίου.
Ερ. Ξεχάσατε την οικολογική. Η ΝΑ Ευρώπη θα πληγεί ιδιαίτερα από ερημοποίηση και θερμοκήπιο. Απ. Αναμφισβήτητα. Πρέπει όμως στο σημείο που είμαστε να αναζητήσουμε ισορροπία αναπτυξιακής και οικολογικής πολιτικής. Γιατί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχει το αναπτυξιακό. Επιπλέον όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε την «κρίση εμπιστοσύνης», δηλαδή τη βαθιά υποψία που τρέφει ο κόσμος προς την κυβέρνηση, το κράτος, τους πολιτικούς, τη δυνατότητα να μας βγάλουν από την κρίση που μας έφεραν.
Ερ. Ο κ. Παπανδρέου θα σας έλεγε ότι τροφοδοτείτε απαισιοδοξία…Απ. Σωστή θεραπεία προϋποθέτει σωστή διάγνωση. Η κυβέρνηση κάνει λάθος διάγνωση και αλλάζει συνέχεια διάγνωση. Λίγο μετά τη θριαμβολογία της 25.3, ο Πρωθυπουργός είπε, στις 15.4, ότι είμαστε στην εντατική. Το πρόβλημα του είναι η αξιοπιστία. Μας λένε ότι πότε υπάρχουν, ποτέ δεν υπάρχουν λεφτά, δεν θα μπούμε στο ΔΝΤ αλλά μπαίνουμε, κάναμε 100% όσα μας ζήτησαν, μετά κάναμε 80% κ.ο.κ.… Μου λέτε εμένα για απαισιοδοξία, όταν περάσαμε όλο τον περασμένο μήνα σε μοναδική «μαυρίλα», εν μέρει καλλιεργημένη από την κυβέρνηση.
Ερ. Που αποδίδετε τις αντιφάσεις; Απ. Στην επικοινωνιακή πολιτική, το πιο πετυχημένο κομμάτι της κυβερνητικής πολιτικής. Τρομάζεις τον κόσμο, τον πειθαρχείς, μετά λες “τα κατάφερα”. Είναι αμερικανικό μοντέλο. Οι προεδρικοί υποψήφιοι λένε πριν την αναμέτρηση «ο δικός μας είναι σοβαρότερος, ο άλλος τα καταφέρνει καλύτερα, θα χάσουμε». Κατεβάζεις τις προσδοκίες, μετά ανεβαίνεις. Προ ενός έτους υπήρχε μελαγχολία ακολουθούμενη από τεχνητή αισιοδοξία για έξη μήνες, με τον κόσμο σε ηρεμία. Ξανάγινε ο κύκλος για τρεις μήνες. Οι δημοσιογράφοι ήταν αισιόδοξοι στις 25.3, έγιναν μετά απαισιόδοξοι, στις 15.4 ξαναμπήκαμε στην «εντατική».
Ερ. Μήπως αποδίδετε πολλά στην επικοινωνία; Η Ελλάδα αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα χρέους, η κυβέρνηση λέει ότι χωρίς όσα έκανε θα οδηγούμαστε σε χρεωκοπία… Απ. Το χρέος αυξήθηκε στο διάστημα άσκησης της πολιτικής αυτής. Δεν δέχομαι καθόλου ότι ήταν η μόνη δυνατή πολιτική. Απέβλεπε κυρίως στη συρρίκνωση εξόδων. ‘Εγινε εις βάρος της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, όχι στον δημόσιο.
Ερ. ‘Εγινε μεγάλο ζήτημα ο δημόσιος τομέας. Απ. Βρήκαμε τους δημόσιους υπαλλήλους 765.000. ‘Ένα χρόνο μετά είπανε ότι μειώθηκαν κατά 0,7%, αλλά συνταξιοδοτήθηκαν 40-45.000. ‘Αρα, από τη μια φεύγουν, από την άλλη προσλαμβάνονται από το ΠΑΣΟΚ (πιθανώς επί συμβάσει). Για να ξαναγυρίσω στο βασικό ερώτημα, του Μνημονίου, κατά τη γνώμη μου δεν ήταν η μόνη πολιτική. Χάσαμε τρεις μήνες αρχικά, δεν βγήκαμε στις αγορές όταν ήταν χαμηλά τα επιτόκια. με χαμηλά επιτόκια. Δεν έγιναν σωστές διαπραγματεύσεις. Κυττάξτε πως έγιναν οι διαπραγματεύσεις στην Ιρλανδία και την Ισλανδία. Εδώ δέχτηκαν ότι είπε η τρόικα. Η Ιρλανδία, ακόμα περισσότερο η Ισλανδία απέσπασαν πολύ καλύτερους όρους. Κόβοντας έξοδα, κόψαμε τα έσοδα, οδηγηθήκαμε σε ύφεση, διπλασιάσαμε την ανεργία.
Ερ. Το πρόγραμμα των 50 δις; Απ. Δεν είναι ρεαλιστικό και μάλιστα με την ταχύτητα που θέλει η τρόικα. Θα οδηγηθούν σε άλλο σχέδιο, μορφή αναδιάρθρωσης, παρόλο που δεν τους αρέσει να την αποκαλούν έτσι. Σε μια δημοκρατία αυτά πρέπει να συζητώνται, για να μην πω ότι πρέπει να συμφωνούνται μεταξύ των μεγάλων κομμάτων τουλάχιστο, ει δυνατόν όλων. Υπάρχουν διάφορες μορφές αναδιάρθρωσης: επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων, «κούρεμα». ‘Όλα έχουν κόστος. Προσωπικά νομίζω, όπως πολλοί ξένοι και διακεκριμένοι ‘Ελληνες, ότι το «κούρεμα» δεν αποφεύγεται, παρά τις δυσάρεστες συνέπειες, αν δεν γίνει με σωστή διαπραγμάτευση και σωστή συμφωνία.
Ερ. Γιατί; Απ. ‘Ένα χρέος 160% του ΑΕΠ δεν ξεπληρώνεται. Δεν έχουμε έσοδα. Το 2010 βρεθήκαμε με 24,5 δις έλλειμμα περισσότερο απότι προβλέψαμε. Για να πληρωθούν τα τοκοχρεωλύσια χρειαζόμαστε ανάπτυξη 6-7% για 10 χρόνια. Καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν τό' κανε. Εμείς θα το κάνουμε, πηγαίνοντας από ύφεση σε μεγαλύτερη ύφεση; Θα πάμε εκεί. Αλλά, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, θα περάσουμε από στάδιο επιμήκυνσης. Νομίζω ότι η κυβέρνηση ψάχνει έναν τύπο, θέλει να δημιουργήσει μια εταιρεία, που θα επιτρέπει το swap, την ανταλλαγή ομολόγων έναντι μετοχών της εταιρείας, που θα είναι ασφαλισμένες με την υποθήκη κρατικών περιουσιακών στοιχείων, ώστε νάναι σίγουροι οι ομολογιούχοι ότι θα πάρουν τα λεφτά τους. Κάτι τέτοιο θα υποθηκεύσει την Ελλάδα. Θα ευχαριστήσει πολύ τους πιστωτές.
Ερ. Εννοείτε ότι πέραν των 110 δις του Μνημονίου που είναι ενυπόθηκα, χωρίς ρήτρες συνταγματικής προστασίας του κράτους, θα γίνει όλο το χρέος ενυπόθηκο; Απ. Κοιτάξτε, δεν πρέπει να απλοποιούμε, γιατί όλο το θέμα είναι στις λεπτομέρειες. Αυτή όμως είναι η εντύπωσή μου. Σε αντάλλαγμα της επιμήκυνσης, έχω την εντύπωση ότι οι ξένοι ζητάνε δύο πράγματα. Πρώτο, να αναμορφώσουμε το κράτος, να περιορίσουμε τη γραφειοκρατία, να διευκολύνουμε τις επενδύσεις. Δεύτερο, να μπορούν να κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία, να γίνουν τα ομόλογά τους «προστατευμένα ομόλογα» (protected bonds). Και τα 400 δις. Αυτό όμως είναι πολύ επικίνδυνη λύση, εκτός αν είμαστε βέβαιοι ότι θα ξεπληρώσουμε. Γιατί κινδυνεύουμε, όπως μερικοί άνθρωποι που παίρνουν δάνεια, μετά δεν μπορούν να πληρώσουν και χάνουν το σπίτι. Δηλαδή, να μην οδηγηθούμε μόνο σε στάση πληρωμών, αλλά σε απώλεια της πατρίδας. ‘Ηδη ικανός αριθμός συνταγματολόγων κρίνει το Μνημόνιο αντισυνταγματικό. Αν όντως πάνε εκεί που πληροφορούμαι, αν είναι σωστές οι πληροφορίες μου, οι συνέπειες θάναι πολύ μεγαλύτερες.
Ερ. Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να βελτιώσει τους όρους δανεισμού; Ορισμένοι προτείνουν την απειλή επιθετικής χρεωκοπίας, με ότι θα σήμαινε για ΕΕ και παγκόσμια οικονομία ή την απαγόρευση γεωπολιτικής χρήσης του χώρου. Απ. Δεν μου αρέσουν οι απειλές, ιδίως στην κατάσταση αυτή. Αλλά πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση, με κάθε μέσο. Καμία κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε π.χ. τα γερμανικά πολεμικά χρέη. Γιατί; Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε. Αλλά δεν είμαστε τώρα σε θέση, ούτε είναι καλός διαπραγματευτικός τρόπος οι απειλές, χρειαζόμαστε πειθώ. Πριν ένα χρόνο, αν απειλούσαμε, θα τιναζόταν στον αέρα η οικονομία. Τώρα δεν γνωρίζω, έχουν κάπως τακτοποιήσει τα προβλήματά τους.
Ερ. Ξεκινήσατε καμπάνια για την ΑΟΖ. Απ. Πράγματι, δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο δεν ανακηρύσσουμε ΑΟΖ και δεν την οριοθετούμε με την Κύπρο. Θα βρισκόμαστε σε πολύ ισχυρότερη διπλωματική θέση. Τώρα τι να σας πω; Ακούω τις διάφορες εξηγήσεις του κ. Δρούτσα και απελπίζομαι.
Ερ. Θα σας ευχαριστούσε η ενεργός πολιτική; Απ. ‘Όχι. Είμαι στην πολιτική, γράφω, μιλάω. Δεν έχω λόγο να κομματικοποιηθώ. ‘Ότι προσφέρω βασίζεται στο ότι είμαι ελεύθερος, δεν εξαρτώμαι, δεν πληρώνομαι από κανένα. Δεν είναι απαραίτητο να συμβάλει κανείς παίρνοντας καρέκλα, μπορεί δίνοντας γνώμη. Λένε μερικοί κυβέρνηση συνεργασίας, γιατί θέλουν καρέκλα. Το θέμα είναι να βρεθούν νέοι που να μας βγάλουν από την κατάσταση που μας έφεραν όλοι.
Ερ. Πως; Απ. Δεν ξέρω. Αν δεν βγει ήρεμα, θα βγει στο πεζοδρόμιο.
Ερ. Περιμένετε εξέγερση; Απ. Ελπίζω ειλικρινά να την αποφύγουμε. Γιατί λύσεις από το πεζοδρόμιο είναι αιματηρές, κοστίζουν πολύ, το κράτος χρειάζεται πολύ χρόνο να συνέλθει.
ΠΗΓΗ: ''Κόσμος του Επενδυτή''
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ
Του Σταύρου Λυγερού
Τουλάχιστον αυτή τη φορά, ο υπουργός Εξωτερικών άνοιξε τα χαρτιά του. Ομολόγησε ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να ασκήσει το δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο να ανακηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), επειδή δεν επιθυμεί να διαταράξει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εσπευσε να προσθέσει ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ δεν προσφέρει στην Ελλάδα κανένα επιπλέον όφελος ως προς το δικαίωμα εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου. Μίλησε, μάλιστα, για μόδα! Ο Δημήτρης Δρούτσας αντιφάσκει. Εάν η ανακήρυξη της ΑΟΖ ήταν τόσο ασήμαντη, όπως προσπαθεί να μας πείσει, δεν θα διετάρασσε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Αγκυρα δεν έχει ψυχολογικό πρόβλημα με την ΑΟΖ! Αντιτίθεται στην ανακήρυξή της επειδή έχει επίγνωση ότι θα ενισχύσει ποιοτικά τις ελληνικές θέσεις, περιορίζοντας αντιστοίχως τα δικά της περιθώρια να προωθήσει τις επεκτατικές διεκδικήσεις της. Αν και ο Δρούτσας αποφεύγει να το πει, είναι εμφανές ότι η κυβερνητική θέση έχει επηρεασθεί και από την ερμηνεία Ροζάκη, σύμφωνα με την οποία η ΑΟΖ αφορά μόνο την κολόνα του νερού πάνω από τον βυθό. Η ερμηνεία αυτή, όμως, έρχεται σε αντίθεση με τον ορισμό που δίνει η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σύμφωνα μ’ αυτόν, η ΑΟΖ είναι το δικαίωμα κάθε παράκτιου κράτους να εκμεταλλεύεται κατ’ αποκλειστικότητα το υπέδαφος του βυθού, τον βυθό, τα υπερκείμενα ύδατα (αλιεία) και την επιφάνεια της θάλασσας (ακόμα και με τη δημιουργία τεχνητών νησιών) σε μία θαλάσσια ζώνη πλάτους μέχρι και 200 μιλίων.
Κοιτάσματα
Το επιχείρημα του υπουργού Εξωτερικών είναι ουσιαστικά ότι η εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου μπορεί να εξασφαλισθεί με τη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Γι’ αυτό δεν υπάρχει λόγος να μπει στο τραπέζι η ΑΟΖ. Κι όμως, υπάρχει λόγος. Οπως είναι γνωστό, από το 1973 η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι τα ελληνικά νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα. Επιστρατεύει τον αυθαίρετο γεωλογικό ισχυρισμό ότι επικάθονται της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Ως εκ τούτου, απαιτεί η υφαλοκρηπίδα να οριοθετηθεί ανάμεσα στην Τουρκία και την ηπειρωτική Ελλάδα. Η ΑΟΖ είναι οικονομική έννοια και όχι γεωλογική, όπως η υφαλοκρηπίδα. Αυτό σημαίνει ότι εάν η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση γίνει στο γήπεδο της ΑΟΖ, το γεωλογικού χαρακτήρα τουρκικό επιχείρημα χάνει κάθε σημασία. Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, η Ελλάδα έπρεπε να είχε ανακηρύξει ΑΟΖ. Πολύ περισσότερο όταν δεν είναι ευκαταφρόνητα τα συμφέροντα στους τομείς της αλιείας και μελλοντικά της εκμετάλλευσης των κυμάτων. Όπως ομολόγησε ο Δρούτσας, η Αθήνα δεν ανακηρύσσει ΑΟΖ, επειδή φοβάται τις τουρκικές αντιδράσεις. Η Αγκυρα φροντίζει να συντηρεί τους ελληνικούς φόβους. Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει απειλήσει ότι θα διακόψει τις διερευνητικές επαφές. Αυτό, όμως, που περισσότερο φοβάται η Αθήνα είναι η διεξαγωγή εκ μέρους των Τούρκων γεωλογικών ερευνών σε σημεία της ελληνικής υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ, με σκοπό να την αμφισβητήσουν εμπράκτως. Ας σημειωθεί ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ γίνεται με μονομερή πράξη του παράκτιου κράτους, η οποία κοινοποιείται στον ΟΗΕ. Σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα, η οποία, ως γεωλογική έννοια, υπάρχει από μόνη της, η ΑΟΖ, ως οικονομική έννοια υπάρχει μόνο εάν ανακηρυχθεί. Το δεύτερο βήμα μετά την ανακήρυξη είναι η έναρξη διαπραγματεύσεων με τα γειτονικά κράτη για την οριοθέτηση των ΑΟΖ. Το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά ότι τα νησιά που συντηρούν οικονομική δραστηριότητα δικαιούνται να συνυπολογίζονται στην οριοθέτηση της ΑΟΖ / υφαλοκρηπίδας. Τα κράτη που δεν συμφωνούν στην οριοθέτηση κατά κανόνα παραπέμπουν τη διαφορά τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή σε διαιτητικό δικαστήριο.
Χάγη
Η ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ, όμως, δεν ισοδυναμεί με ελληνοτουρκική κρίση. Ακόμα κι αν οι Τούρκοι εγκαταλείψουν τις διερευνητικές επαφές και στείλουν πλοία για έρευνες σε ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα, η Αθήνα μπορεί να χειρισθεί επιτυχώς την πρόκληση. Αρκεί να αποφύγει την παγίδα της στρατιωτικοποίησης της κρίσης και να οχυρωθεί πίσω από την παραπομπή της διαφοράς στη Χάγη, εμπλέκοντας στην υπόθεση και την Ε. Ε., που έχει καταστήσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας κοινοτικό δίκαιο.
Η Αθήνα παγίως ζητάει την παραπομπή στη Χάγη, αλλά –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– στην πράξη υπονομεύει αυτή τη θέση. Εχει διολισθήσει και διαπραγματεύεται συνυποσχετικό, με το οποίο ουσιαστικά δεν θα ζητείται η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, αλλά θα υποδεικνύονται τρόποι για ερμηνεία του που βολεύει την Αγκυρα, εάν όχι για παράκαμψή του. Οι Τούρκοι επιχειρούν να πειθαναγκάσουν την Ελλάδα ή προς αυτήν την κατεύθυνση ή σε μία μορφή συνεκμετάλλευσης.
www.kathimerini.gr
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ: “ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ”
ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑ
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να... φιλετάρει το Ελληνικό παρά τη γνωμοδότηση του ΣτΕ που θεωρεί ότι στην έκταση των 5.500 στρεμμάτων μπορεί να χωροθετηθεί μόνον μητροπολιτικό πάρκο και εγκαταστάσεις αεροδρομίου, για το οποίο μάλιστα αναφέρει ότι δεν καταργήθηκε, αλλά απλώς έπαψε να λειτουργεί! Το συνταγματικό δικαστήριο επιβεβαιώνει ότι με βάση τη σύμβαση του 1995 «ο χώρος του αερολιμένα προορίζεται κυρίως για τη δημιουργία μητροπολιτικής ζώνης πρασίνου», προβλέπει όμως να παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας του Ελληνικού, πιθανότατα ως «όπλο» στα χέρια της κυβέρνησης για την επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης για το «Ελ. Βενιζέλος». Με την υπ' αριθμ. 1938/2010 απόφαση του Δ' τμήματος του ΣτΕ, που έχει στα χέρια της η «Ε», ακυρώθηκε ως εσφαλμένη η απόφαση του Φεβρουαρίου του 2008 του τότε υπουργού Μεταφορών, σύμφωνα με την οποία καταργήθηκε και τυπικά ο Κρατικός Αερολιμένας Αθηνών, που είχε πάψει να λειτουργεί στο Ελληνικό από τον Μάρτιο του 2001 οπότε εγκαινιάστηκε το «Ελ. Βενιζέλος» στα Σπάτα. Η επίμαχη υπουργική απόφαση, που φέρει την υπογραφή του Κωστή Χατζηδάκη, χαρακτηρίζεται παράνομη από το δικαστήριο, το οποίο καλεί τη διοίκηση να την ακυρώσει. Είχε προηγηθεί υπουργική απόφαση του 2002, με την οποία το Ελληνικό είχε καταργηθεί αλλά μόνον «κατά το μέρος που αφορά στην εξυπηρέτηση πτήσεων Γενικής Αεροπορίας». Είχαν μάλιστα διατυπωθεί διαμαρτυρίες κατοίκων των δήμων Γλυφάδας, Αλίμου και Ελληνικού που ώς τότε όφειλαν να πάρουν έγκριση από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) για να μην εμποδίζουν οι νέες οικοδομές τις πτήσεις των αεροπλάνων, παρά το γεγονός ότι οι εγκαταστάσεις είχαν πάψει από χρόνια να λειτουργούν. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ, που μπαίνει στην ουσία του θέματος και ακυρώνει τα σχέδια της κυβέρνησης για «τσιμεντοποίηση» του Ελληνικού:
Επικαλείται το άρθρο 9.3 της σύμβασης του 1995 (νόμος 2330/1995) για το νέο αεροδρόμιο στα Σπάτα, που ορίζει ότι για λόγους εμπορικής ανταγωνιστικότητας το Δημόσιο αναλαμβάνει την υποχρέωση να κλείσει τις εγκαταστάσεις στο Ελληνικό, σημειώνοντας όμως ότι αφορά τη «χρήση αεροσκαφών σταθερών πτερυγίων». Το δικαστήριο κατ' αρχή παρατηρεί ότι δεν αποκλείεται η χρήση των εγκαταστάσεων για άλλου τύπου αεροσκάφη.
Τονίζει ότι η ίδια σύμβαση «δεν επέβαλε ως υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου την κατάργηση του Κρατικού Αερολιμένα Αθηνών ως αεροπορικής εγκαταστάσεως».
Επισημαίνει μάλιστα ότι το ίδιο άρθρο της σύμβασης αποδέχεται την πιθανότητα να ανοίξει και πάλι ο αερολιμένας και μάλιστα για αεροσκάφη σταθερών πτερύγων «μετά την εκπνοή της συμβατικής περιόδου, η οποία στο άρθρο 4 της συμβάσεως έχει οριστεί τριακονταετής, με δυνατότητα παρατάσεως».
Υπενθυμίζει ότι με βάση το νόμο του 2003 σε τμήμα του παλιού αεροδρομίου έχουν χωροθετηθεί ολυμπιακές εγκαταστάσεις, οι οποίες κατασκευάστηκαν σε τμήμα του διαδρόμου προσγείωσης. Επιβεβαίωνει ωστόσο ότι «το εναπομείναν μήκος του διαδρόμου επαρκεί γιά προσγείωση-απογείωση ορισμένου τύπου αεροσκαφών» και δεν είναι «τεχνικώς αδύνατη η λειτουργία του αεροδρομίου στο χώρο του αερολιμένα του Ελληνικού».
Διευκρινίζεται μάλιστα ότι η δημιουργία του μητροπολιτικού πάρκου είναι συμβατή με τη λειτουργία του αεροδρομίου για ορισμένου τύπου αεροσκάφη.
http://www.enet.gr