Από το τι κάνουν και λένε οι πολιτικοί πολύ αμφιβάλλω αν έχουν κατανοήσει πλήρως τι μπορεί να μας συμβεί μέσα στο 2012. Απαξ και συζητούν ποιος θα είναι ο αρχηγός του ΤΙΠΟΤΑ και ποιος ο πρωθυπουργός της μαύρης φτώχειας, και άκουσον άκουσον, αν παρέμβαινε ποτέ η πολιτική στη δικαστική εξουσία, δεν περιμένω και πολλά περισσότερα. Κολλήσαμε στο Α-Β. Κι όμως, ακόμα και στο «καλό» σενάριο, όπου αποφεύγουμε τη χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή (που δεν μπορεί να αποκλειστεί), είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ’μαστε στην ουσία πτωχευμένοι, μ’ ένα κράτος καταρρακωμένο κι έναν λαό πληγωμένο, ταλαιπωρημένο και απελπισμένο. Κι αυτό, επαναλαμβάνω, είναι το ΚΑΛΟ σενάριο! Γιατί το ΚΑΚΟ θέλουμε να το ξορκίσουμε μέρες που ’ναι και αδυνατούμε να το προδιαγράψουμε για λόγους αυτοσυντήρησης: πέφτει «κόφτης» στον εγκέφαλο για να μην καούν τελείως τα μυαλά. Ακόμη λοιπόν και στο λεγόμενο ΚΑΛΟ σενάριο όπου θα ’μαστε φτωχοί αλλά ζωντανοί αρχίζουν να ανακύπτουν θέματα που απ’ ό,τι φαίνεται ουδόλως απασχολούν ό,τι αυτοαποκαλείται «πολιτική ηγεσία του τόπου». Το κυριότερο απ’ αυτά που περιέργως πώς δεν θίγει κανείς είναι οι κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια, και για να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, ο εξ Ανατολών κίνδυνος. Με κατάπληξη και φρίκη διαπιστώσαμε ότι αυτές οι πληροφορίες με τις οποίες οι περισσότεροι γέλαγαν, περί Τούρκων εμπρηστών που έβαλαν βάσει σχεδίου στόχο τα δάση μας, είχαν βάση, όπως αποκάλυψε ο Γιλμάζ. Κι αν αυτά συνέβαιναν σε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν συγκριτικά παντοδύναμη και κράδαινε την ασπίδα της Ενωμένης Ευρώπης, τι μπορεί να κάνουν από δω και πέρα σε μια χώρα απαξιωμένη και απομονωμένη; Όταν μάλιστα η γειτονική χώρα βρίσκεται στην εντελώς αντίθετη πορεία, εκείνη της ανάπτυξης και της ευημερίας η οποία, απ’ ό,τι διακρίνουμε, αντί να αμβλύνει, έχει οξύνει την επιθετικότητά της. Όλοι ευχόμαστε να μη συμβεί κανένα κακό, αλλά λαμβάνοντας υπόψη την πρόσφατη προϊστορία δεν θα ξοδευτούμε άσκοπα αν προετοιμαστούμε για το χειρότερο. Το πρόβλημα της οικονομίας είναι ένα θέμα, η απώλεια «εθνικής κυριαρχίας» στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής συνεργασίας, όπως την εννοεί η Γερμανία, είναι ένα δεύτερο, αλλά η αληθινή ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ σε θάλασσα, γη και αέρα προς όφελος της Τουρκίας είναι πολύ σοβαρότερο. Με τις Ένοπλες Δυνάμεις σε κατάσταση διάλυσης εδώ και πολλά χρόνια, άφραγκες αλλά και βλακωδώς απαξιωμένες, αφού γελοίοι πολιτικάντηδες πήγαν να τους «φορτώσουν» και φόβους... πραξικοπήματος, τρομάρα τους, τις Μυστικές Υπηρεσίες χαμένες σε συνομιλίες παράνομων εξτρεμιστών και ποινικών, και το Διπλωματικό Σώμα χωρίς... οδοιπορικά, μισθούς και θέρμανση στις πρεσβείες, πώς να υποθέσεις ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται τώρα για κάτι που δεν έκανε ούτε την εποχή που δεν διέτρεχε τέτοιο κίνδυνο; Έχουμε λοιπόν μια ανοιχτή, υπαρκτή εξωτερική απειλή, αλλά έχουμε και μια άλλη, την εσωτερική, με την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που εξελίσσεται σε εφιάλτη ανάλογο της ανεργίας. Γιατί άλλο είναι να κάθεσαι άφραγκος και άπραγος μέσα στο σπίτι σου και να απελπίζεσαι μόνος σου μπροστά στην TV κι άλλο να σ’ έχουν δεμένο σε μια καρέκλα κουκουλοφόροι κακοποιοί και ν’ απειλούν τα παιδιά σου για να τους δώσεις, εάν έχεις, τίποτα κρυμμένα κατοστάρικα που μόλις τα ’χεις σηκώσει από την τράπεζα. Κι αν για όλα τα άλλα υπάρχουν εξηγήσεις, είναι ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ η έλλειψη βούλησης εκ μέρους της Πολιτείας να κηρύξει ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αν ήταν μόνο το ότι δεν υπάρχουν καύσιμα για τα περιπολικά, κι ότι οι αστυνομικοί κάνουν τα στραβά μάτια γιατί τα ’χουν πάρει στο κρανίο με τις τρελές περικοπές των ήδη πενιχρών απολαβών τους, θα ’λεγες ότι μπορεί να διορθωθεί λίγο το κακό. Όμως, «το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι», κι εδώ δεν εννοώ μόνο τον σημερινό υπουργό (ο οποίος δεν αναγνωρίζει καν ότι υφίσταται εκρηκτική κατάσταση και χώνει το κεφάλι του στην άμμο σαν στρουθοκάμηλος), μια που το ξεχαρβάλωμα έχει την ιστορία του και είναι διαχρονικό. Οι κυβερνήσεις, ειδικά του ΠΑΣΟΚ, υποεκτίμησαν ιστορικά το πρόβλημα της εγκληματικότητας μη και τους πουν... ρατσιστές επειδή πιάνουν ξένους κακοποιούς! Να βάζουν χειροπέδες σε κάνα φουκαρά που έχει παρακρατήσει τον ΦΠΑ ξέρουν. Αν ήταν αλλοδαπός, θα το σκέφτονταν δύο φορές, μπας και τον προσβάλλουν. Με την είσοδο του 2012, και ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί τελικά με την οικονομία (που έτσι κι αλλιώς δεν περνάει και πολύ απ’ το ΚΟΥΛΟ χέρι μας), τα ζητήματα της εθνικής, αλλά και της δημόσιας ασφάλειας θα ’πρεπε να θεωρηθούν πρώτης σειράς. Να προετοιμαστεί όλο το σύστημα που απαρτίζει αυτό που λέγεται Εθνική Αμυνα για απρόβλεπτες προκλήσεις και πρωτοφανείς κινδύνους. Και να κηρυχθεί από το ανώτατο δυνατό επίπεδο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ για να μη γίνει η κοινωνία όπως αυτή του Μεξικού μερικές δεκαετίες πριν. Η Ελλάδα και οι Ελληνες μπορεί να περάσουν επώδυνα και σκοτεινά χρόνια από οικονομικής άποψης, και όπως και να ’χει κάπως θα κάνουν τα κουμάντα τους, όμως, αν δεν διασφαλίσουμε τα ΣΥΝΟΡΑ και τα ΣΠΙΤΙΑ μας, θα ’χουμε πολύ χειρότερα προβλήματα από μια «απλή» χρεοκοπία.
