«Η ώρα πλησιάζει, το σύμπαν αναταράσσεται και σας δεν σας τρομάζει...»

Αγαπητοί φίλοι, φέτος συμπληρώνονται ακριβώς 560 χρόνια από την άλωση της Βασιλεύουσας. Φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος του ο μεγάλος κανόνας, η τιμωρία, του γένους μας από τον Θεό. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται ασήμαντο και αδιάφορο, πιστέψτε με όμως μόνο έτσι δεν «πρέπει» να θεωρούμε πως είναι. Βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, σε έναν κόσμο που πλέον μοιάζει με ανεμοστρόβιλο, που φέρνει βόλτες πάνω σε έναν κρατήρα ενεργού ηφαιστείου, θα πρέπει να αφυπνιστούμε, να βγούμε από τη λήθη, να αναζητήσουμε την Αλήθεια γιατί μόνο αυτή μπορεί να μας λυτρώσει.

Επιστροφή του Ρωσικού Στόλου στη Μεσόγειο

Η Ρωσία αποκαθιστά την παρουσία της στη Μεσόγειο Θάλασσα.  
Μια μεικτή ομάδα πολεμικών πλοίων και σκαφών υποστήριξης των στόλων της Βαλτικής, της Βόρειας και της Μαύρης Θάλασσας στη Μεσόγειο έχει σήμερα σχεδόν 10 σκάφη. Η Ρωσία αποκαθιστά την παρουσία της στη Μεσόγειο Θάλασσα. Μια μικτή ομάδα πολεμικών και πλοίων υποστήριξης των στόλων της Βαλτικής, της Βόρειας και της Μαύρης Θάλασσας στη Μεσόγειο έχει σήμερα σχεδόν 10 σκάφη. Τη βασική δραστηριότητα επωμίζεται ο Στόλος της Μαύρης θάλασσας, τα πλοία του οποίου κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους επισκέφθηκαν τη Μεσόγειο 17 φορές. Μάλιστα τα ταξίδια δεν έχουν μόνο σημασία ίματζ, αλλά και εντελώς πρακτική σημασία για την προστασία των συμφερόντων της Ρωσίας.

ΑΠΟ ΤΑ “ΩΣΑΝΝΑ” ΣΤΑ “ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ”...

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Με αρκετά πρόσφατη την ανάσταση του Λαζάρου, μόλις χθες, με τη μνήμη των επί τριετία θαυμάτων του και ιλαρών κηρυγμάτων του, όλος ο κόσμος υποδέχεται στην είσοδο της πόλεως των Ιεροσολύμων, μετά βαΐων και κλάδων, τον καθήμενο επί πώλου όνου Χριστό, κραυγάζοντας συνεχώς τα “ωσαννά”. Πρόκειται για μια απρόσμενα και απροετοίμαστα θερμή υποδοχή από το ενθουσιασμένο πλήθος. Σαν να επιστρέφει ένας βασιλιάς από περιφανή νίκη σε πόλεμο. Η επιφυλαχθείσα θριαμβική υποδοχή προβληματίζει, ως και η σιωπηλή διάβαση του Ιησού.

Ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος

π. Ἀλεξάνδρου Σμέμαν

Δύο βασικὰ γεγονότα χαρακτηρίζουν τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Πέμπτης: ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς μαθητές Του καὶ ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα. Τὸ βαθύτερο νόημα καὶ τῶν δύο αὐτῶν γεγονότων εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος εἶναι ἡ ἐσχατολογικὴ ἀποκάλυψη τῆς σωτηριώδους ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τῆς ἀγάπης ποὺ εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς σωτηρίας. Ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ ἁμαρτία, ὁ θάνατος καὶ ἡ αὐτοκαταστροφὴ ὀφείλονται ἐπίσης στὴν ἀγάπη ·ἀλλὰ σὲ μία ἀγάπη καταστροφική, μία ἀγάπη ποὺ διαιρεῖ, διαλύει καὶ ὁδηγεῖ ἐκεῖ ποὺ κάθε ἄλλο παρὰ ἀγάπη κυριαρχεῖ. Ἀκριβῶς ἐδῶ βρίσκεται τὸ μυστήριο τούτης τῆς μοναδικῆς ἡμέρας, τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες της, ὅπου τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι, ἡ χαρὰ καὶ ἡ λύπη εἶναι παράξενα ἀναμειγμένα, μᾶς προκαλοῦν σὲ μία ἐπιλογὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξαρτᾶται ὁ τελικὸς προορισμὸς τοῦ καθενὸς ἀπό μᾶς.