Και ξαφνικά ανοίγει
ένα παραθυράκι στο νου. Έρχεταιένα φως. Τότε έχεις μια άλλη αίσθηση. Τότε το κατανοείς
καλά. Όχι προς το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση
και θεία θαλπωρή. Και λές: «Τι αλλο να
λέω;» Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: «Κύριε ελέησον!»
Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα.
Δεν θέλει άλλα και πολλά. Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές
φορές να εκφραστεί. Η προσευχή είναι ποίηση. Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα.
Οι ποιητές νιώθουν τους συναθρώπους τους και τους
παρηγορούν, όπως οι άγιοι. Είναι μεγάλη ευλογία να συναντάς ένα ποιητή κι ένα
άγιο. Οι άγιοι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους ίχνη. Οι άνθρωποι μόνο αφήνουν
πάνω τους τ' αχνάρια της κακίας τους. Κύριε ελέησε τους, δεν ξέρουν τι χάνουν
και τι κάνουν.