▼
Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017
Τί είναι ο Μεγάλος Κανόνας, πότε ψάλλεται και γιατί ονομάστηκε έτσι.
Η Πέμπτη εβδομάδα
των Νηστειών είναι το λειτουργικό αποκορύφωμα της Τεσσαρακοστής. Οι ακολουθίες
είναι μακρότερες και εκλεκτότερες. Στη συνήθη ακολουθία των λοιπών εβδομάδων
προστίθενται δυο νέες μεγάλες ακολουθίες: Την Πέμπτη ο Μεγάλος Κανόνας και το
Σάββατο ο Ακάθιστος Ύμνος.
Πότε ψάλλεται ο
Μεγάλος Κανόνας;
Ο Μεγάλος Κανόνας ψάλλεται τμηματικά στα απόδειπνα των
τεσσάρων πρώτων ημερών της Α’ Εβδομάδας των Νηστειών και ολόκληρος στην
ακολουθία του Όρθρου της Πέμπτης της Ε’ εβδομάδας. Στις ενορίες , ωστόσο,
ψάλλεται και ανεξάρτητα από τον όρθρο, ως μικρή αγρυπνία, το βράδυ της Τετάρτης
μαζί με την ακολουθία του αποδείπνου.
Προς άθεους και 12θεϊστές: Πηγαίνετε για λίγο στο Άγιο Όρος
Ξέρω ότι η δική σας
θεώρηση των πραγμάτων είναι τελείως διαφορετική από τη χριστιανική.
Αναγνωρίζω όμως ότι είστε γνήσιοι αναζητητές της αλήθειας,
ότι πιστεύετε με πάθος όσα πρεσβεύετε, και ότι δεν είστε ούτε νερόβραστοι ούτε
χλιαροί άνθρωποι.
Στο Άγιο Όρος
πηγαίνουν όλοι: Χριστιανοί και μή. Εξάλλου, είναι κομμάτι της Ελληνικής επικράτειας. Εκεί θα δείτε την Ορθοδοξία να εφαρμόζεται στην πράξη. Συζητείστε με τους μοναχούς, τους γεροντάδες, τους
ερημίτες. Κοντράρετέ τους στο έπακρο.
Στην μεγάλη πτώχεια της ΕΛΛΑΔΟΣ ανοίγει ο δρόμος για το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ.
Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Η
Ελλάδα μας θα πει το ψωμί –ψωμάκι και
ήδη το λέει.
ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: «Κοίταξε να δεις. Οι
Τούρκοι δε θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην
Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει
πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο
διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι». http://www.diakonima.gr/
Όταν το άγιο Πνεύμα αρχίζει να σε επισκιάζει
Όταν η νεφέλη του
αγίου Πνεύματος άρχισε να επισκιάζει τη σκηνή της καρδιάς σου.
Εάν βλέπεις, σε κάθε λογισμό πού κινείται στην ψυχή σου,
και σε κάθε ενθύμηση, και στις πνευματικές σου ενατενίσεις την ώρα της ησυχίας
σου, να γεμίζουν τα μάτια σου δάκρυα, και να βρέχουν τις παρειές σου, χωρίς εσύ
να βιάζεις τον εαυτό σου, να ξέρεις ότι, σ’ αυτή την περίπτωση, άρχισε να
ανοίγει ο φράχτης μπροστά σου, για να έρθει η χάρη του Θεού και να καταστραφεί
ο εχθρός.
Ο ΑΠΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Στα πολύ παλιά χρόνια, όταν γνώρισε τον μαρτυρικό θάνατο ο
άγιος του Χριστού Μερκούριος (3ος αιώνας), είχε κάνει πολύ μεγάλη αίσθηση τόσο
το μαρτύριό του όσο και ο θάνατος του Ιουλιανού του Παραβάτου απ’ το ίδιο το
χέρι του στρατηλάτου Μερκουρίου, κι ας ήταν ήδη τούτος ο Μάρτυς από καιρό
σωματικά θανατωμένος. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, ζούσε σ’ εκείνα τα μέρη της
μακρινής Καππαδοκίας ένας ιερεύς που δεν πρόσεχε τον βίο του. Πολλές φορές τον
μάζευε η πρεσβυτέρα του μέσ’ από τα καπηλειά όπου έπινε και μεθούσε μαζί με
τους μπεκρήδες και τους μεθύστακες του χωριού. Αυτό γινόταν αιτία να θλίβεται
κατάβαθα η πρεσβυτέρα του και να στενοχωριέται πολύς κόσμος της ενορίας. Του
έκαναν με τρόπο παρατηρήσεις, συστάσεις, μα εκείνος τίποτε: