Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Μάθετε να συγχωρείτε

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
«και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
Τρία αγαθά διακηρύττει με τα λόγια αυτά. Τούς άριστους στην αρετή τους διδάσκει μετριοφροσύνη και τους συμβουλεύει να μην υπερηφανεύονται για τα κατορθώματά τους αλλά να φοβούνται και να τρέμουν και να μνημονεύουν τα προηγούμενα αμαρτήματά τους... όπως ο θεσπέσιος Παύλος, λέγοντας ύστερα από τα άπειρα κατορθώματά του «ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς και πρώτος ανάμεσά τους είμαι εγώ»(Α΄ Τιμ. α΄ 15). Τούς άριστους λοιπόν στην αρετή τους ασφάλισε με την ταπεινοφροσύνη, λέγοντας τα λόγια αυτά.

Καθηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου Γρηγόριος: "Απ᾽ ὅ,τι πληροφοροῦμαι, διαβουλεύεται πάλι μιά καινούργια προσπάθεια ἐπισκέψεως τοῦ ἄθεου."

ΜΩΡΟΙ ΚΑΙ ΤΥΦΛΟΙ
Χαρακτηρισμοὶ ποὺ ἀπηύθυνε ὁ Χριστός, ὄχι ἀσφαλῶς στὸν πονεμένο λαό, ἀλλὰ στὴν βουλὴ τῶν Ἑβραίων, πού, ἂν καὶ ὄχι καλλιεπεῖς, δὲν θεώρησαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ὅτι πρέπει νὰ τοὺς ἀπαλείψουν ἢ νὰ τοὺς παραλλάξουν, ὅπως κάνουν οἱ σημερινοὶ ἀναγνῶστες τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ μετατρέπουν τὸ ἐγάμησε σὲ ἔγημε, γιὰ νὰ μὴ φανοῦν κακόγλωσσοι.

"Κι έφαγαν και έκλαιαν..."

«Μου εδιηγείτο ο παππούς» λέει κάποτε σε μία ομιλία του ο μακάριος Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός [φώτο], αναφερόμενος σε μία διήγηση του πολυαγαπημένου Γέροντα του, Ιωσήφ του Ησυχαστού, «που πήγαινε στα Καυσοκαλύβια να μάθει εργόχειρο κι είχε εκεί κάτι γεροντάκια που δεν ήξεραν καν το λάδι, ότι, δηλαδή, γίνεται κατάλυσις ελαίου!». «Ήταν ασκητές» μεταφέρει τη διηγήση ο Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, «και σιγά σιγά τους έπεισαν κάθε Σαββατοκύριακο να βάζουν από μία κουταλιά λάδι, διότι τα φαγητά ήταν τέσσερα: φακές, ρεβίθια, φασόλια και κουκιά. Αυτά ήταν, δεν ήταν τίποτε άλλο. Και κάθε εβδομάδα είχαν ένα είδος από αυτό το φαγητό και το Σαββατοκύριακο έβαζαν και μία κουταλιά λάδι».

Μείνε για Χριστούγεννα, Παναγία μου

Έχει έρθει η Τίμια Ζώνη της Θεοτόκου μας. Περνάμε όμορφα αυτές τις μέρες. Πηγαίνουμε και προσκυνάμε κάθε βράδυ.
Μάς δίνουν οι Βατοπαιδινοί άσπρες κορδέλες ευλογημένες, που τις φορούν οι κορούλες και κάνουνε μωράκια. Άλλα και κάθε άνθρωπος που πάσχει, άμα ζωστεί, θεραπεύεται.
Γλυκές οι βραδιές στη Νέα Ιωνία. Νιώθεις μία ευταξία στην ουρά, μία γρηγοράδα στο προσκύνημα παρόλο το πλήθος του κοσμάκη, μία νοικοκυροσύνη ευλαβικιά.

Από τον Σολωμό Σολωμού που κατέβασε την τουρκική σημαία στο Ελληνόπουλο της Κρήτης που ανέβασε την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ και από εκεί βουρ για την ΠΟΛΗ.

Γράφει ο Δ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
1996  ΚΥΠΡΟΣ: ο Σολωμός Σολωμού κατεβάζει την Τουρκική Σημαία.
2017 ΚΡΗΤΗ : Ελληνόπουλο επικίνδυνα ανεβάζει την Ελληνική Σημαία.
201?ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ :Έλληνες ΤΗΝ ανεβάζουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ
Όλο το παιχνίδι παίζεται γύρω από τον φόβο τους για τον ΤΙΜΙΟ και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου μας που έχει η Ελληνική Σημαία.

Η κοινή προσευχή στην Εκκλησία είναι πιο δυνατή από την ατομική προσευχή (οσίου γέροντος Παϊσίου)

Ἡ δύναμη τῆς κοινῆς προσευχῆς
– Γέροντα, μερικὲς φορὲς νιώθω τὴν ἀνάγκη νὰ μείνω στὸ κελλὶ καὶ νὰ κάνω πνευματικὰ παρὰ νὰ πάω στὴν Ἀκολουθία.
– Αὐτὸ ποὺ θὰ γίνη στὴν Ἀκολουθία, μπορεῖ νὰ γίνη ἄλλη ὥρα; Δὲν μπορεῖ νὰ γίνη. Ἐνῶ αὐτὸ ποὺ θὰ κάνης στὸ κελλί, μπορεῖ νὰ γίνη καὶ ἄλλη ὥρα.
– Στὴν ἐκκλησία, Γέροντα, δὲν νιώθω πάντα τὴν ἀλλοίωση ποὺ νιώθω στὸ κελλί.
– Κοίταξε· ἡ κατ’ ἰδίαν προσευχὴ εἶναι προετοιμασία γιὰ τὴν κοινή. Ἡ κοινὴ προσευχὴ ἀπὸ ἄποψη ποιότητος μπορεῖ νὰ εἶναι κατώτερη ἀπὸ τὴν κατ’ ἰδίαν, γιατὶ στὸν ναὸ δὲν μπορεῖς νὰ κινηθῆς ἐλεύθερα, ὅπως ὅταν εἶσαι μόνος. Ἀπὸ ἄποψη ὅμως ἰσχύος εἶναι ἀνώτερη, γιατὶ προσεύχονται ὅλοι μαζί, καὶ ἄλλου ἡ προσευχὴ ἔχει πιὸ πολλὴ δύναμη, ἄλλου πιὸ πολλὴ θέρμη κ.λπ. Αὐτὲς λοιπὸν τὶς δύο-τρεῖς ὧρες ποὺ γίνεται ἡ Ἀκολουθία, πρέπει νὰ εἶσαι κι ἐσὺ ἐκεῖ στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ προσευχηθῆς μαζὶ μὲ ὅλους. Τί εἶπε ὁ Χριστός; «Ὅπου εἶναι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» .

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 12 Νοεμβρίου 2017: η παραβολή του Καλού Σαμαρείτου

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Νοεμβρίου 2017, Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. ι΄ 25-37)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν. εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;

Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων (12 Νοεμβρίου)

«Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» λέει ο Κύριος στην «επί του Όρους» ομιλία.
Και τα λόγια του αυτά βρίσκουν πλήρη την εφαρμογή τους στο υπεράξιο τέκνο της Κύπρου μας, τον άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, τον Αρχιεπίσκοπο της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας.
Φυσικά η φιλανθρωπία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των αγίων. Γιατί, η αρετή αυτή, η αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους είναι κι η πιο τρανή πιστοποίηση της αγάπης μας προς τον μεγάλο μας Πατέρα, τον Θεό, όπως ξεκάθαρα τονίζει κι ο ιερός ευαγγελιστής.