του Αγίου Ιωάννου
Χρυσοστόμου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
Βλέπω ταυτόχρονα έναν μαραγκό και μια φάτνη και ένα Βρέφος
και σπάργανα και λεχώνα Παρθένο που στερείται τα πλέον απαραίτητα, βλέπω τα
πάντα να είναι φτωχικά, τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια. Είδες πλούτος που
υπάρχει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια; Είδες πως, ενώ ο Χριστός ήταν πλούσιος,
φτώχευσε για χάρη μας; Δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα και γι’ αυτό
τοποθετήθηκε σε μια ξερή φάτνη.
Ω, φτώχεια που είσαι πηγή πλούτου! Ω, πλούτε αμέτρητε που
κρύβεσαι από τη φτώχεια! Είναι ξαπλωμένος μες στη φάτνη και συνταράσσει την
οικουμένη. Τυλίγεται με σπάργανα και διασπά τα δεσμά της αμαρτίας.