«Κύριε των δυνάμεων μεθ’ ημών γενού…». Άραγε τί θέλουν να
πουν αυτά τα λόγια; Κάτι καλό όμως θα είναι και ευχάριστο, για να το
παρουσιάσουν οι άγιοι Πατέρες να λέγεται τώρα, αυτές τις ημέρες της άγιας
Τεσσαρακοστής. Ποιός βασιλιάς, ποιός εξουσιαστής, ποιός άρχοντας, ποιός
ηγεμόνας είναι σε αυτόν τον κόσμο, που δεν έχει εξουσία; Τόση δύναμη έχει ο
λόγος του, ώστε εκείνο που θα προστάξει να γίνει αμέσως. Όμως δύναμη πνευματική
δεν μπορεί να τους δώσει.
▼
Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018
Λόγος παραινετικός εις την είσοδον της Αγίας Τεσσαρακοστής (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
Ευλόγησον Πάτερ,
Χαίρω και
ευφραίνομαι, βλέποντας σήμερον στολισμένην την Εκκλησίαν τού Θεού με το πλήθος
των παιδιών της, και όλους σας, όπου με πολλήν χαράν εσυντρέξατε. Διότι όταν
αποβλέπω εις τα χαρούμενά σας πρόσωπα, έχω σημείον μεγαλώτατον της ψυχικής σας
ηδονής, καθώς έλεγε και κάποιος σοφός˙ «Καρδίας ευφραινομένης θάλλει
πρόσωπον». Δια τούτο λοιπόν και εγώ εσηκώθηκα σήμερον με περισσοτέραν
προθυμίαν, δια να σας μεταδώσω εις τον αυτόν καιρόν αυτήν την πνευματικήν
χαράν, και να σας γένω μηνυτής τού ερχομού της αγίας Τεσσαρακοστής, του
ιατρικού λέγω των ψυχών μας.
Ένα αλλιώτικο τριήμερο
Στο Άγιο Όρος το τριήμερο έχει άλλες διαστάσεις και άλλες
έννοιες. Εκεί δεν έχει γλέντια κοσμικά και πέταμα χαρταετού αλλά έχει
γλέντια πνευματικά και πέταμα εγκάρδιας προσευχής προς τα ουράνια.
Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Εμείς εδώ «στον έξω κόσμο» έχουμε συνηθίσει με το να
αναφερόμαστε στο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας να εννοούμε το Σαββατοκύριακο
που προηγείτο καθώς και την Καθαρά Δευτέρα μιας και αποτελεί τριήμερο αργίας
για τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους και όχι μόνο.
Τα κόσκινα και οι κοσκινάδες
του Γέροντος Γρηγορίου της Ι.Μ.
Δοχειαρίου
Τὰ παλιά-παλιὰ τὰ χρόνια σὲ ὅλους τοὺς φούρνους ποὺ ζύμωναν
ψωμί, ὑπῆρχαν οἱ κοσκινάδες, ἄνθρωποι ἐπιδέξιοι στὸ κοσκίνισμα. Στὸ συνεργεῖο τοῦ
φούρνου δὲν παίρνανε βέβαια καὶ τὸ πρῶτο μίσθωμα, ἀλλὰ χωρὶς αὐτοὺς δὲν μποροῦσε
νὰ γίνη καθάριο ψωμί.
Ἐξασκημένοι σ᾽ αὐτὴν τὴν ἐργασία, κοσκίνιζαν ἀπὸ νύχτα σὲ νύχτα
τὸ σιτάλευρο ποὺ ἐρχόταν ἀπ᾽ εὐθείας ἀπὸ τοὺς μύλους ἀνάμεικτο μὲ πίτουρα καὶ διάφορα
σύμποδα.
Ἔφηβος βρέθηκα στὴν Ρόδο κι ἕνα πρωὶ οἱ φίλοι μου μοῦ εἴπανε:
«Θὰ πᾶμε στὴν Κοσκινοῦ». Ἦταν μιὰ ὄμορφη κωμόπολη καὶ μάλιστα εἶχε καὶ ἐκκλησία
τὴν Παναγία τὴν Κοσκινοῦ.
"Μή αποστρέψης τό πρόσωπό σου από τού παιδός σου..."
Μή αποστρέψης τό
πρόσωπό σου από τού παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου πρόσχες τή
ψυχή μου, καί λύτρωσαι αυτήν.
Ακούστε τή θαυμάσια μελωδία τού στίχου τούτου, αυτή τήν
κραυγή πού ξαφνικά γεμίζει τήν εκκλησία "...ότι θλίβομαι!" - καί θά
καταλάβετε τό σημείο από τό οποίο ξεκινάει η Μεγάλη Σαρακοστή: τό μυστηριώδες
μίγμα τής ελπίδας μέ τήν απογοήτευση, τού φωτός μέ τό σκοτάδι. Η όλη
προετοιμασία έφτασε πιά στό τέλος.