Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
“τέλη Αυγούστου του
2009 την ημέρα που παραιτήθηκε ο
Στρατηγός Δημήτριος Γράψας για τον λόγο αυτό μάλιστα θυμάμαι και την
συγκεκριμένη ημέρα, βρέθηκα κατ όναρ
στην Εκκλησία της Ενορίας μου στην ΑΓΙΑ
ΤΡΙΑΔΑ των Αμπελοκήπων.
Αλλά πως βρέθηκα όμως; ζούσα ολοζώντανα αυτό που έβλεπα και παρακολουθούσα την ακολουθία της ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ του ΚΥΡΙΟΥ μας, όπως αυτή γίνεται κατά το εκκλησιαστικό τυπικό το βράδυ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μόλις ανέβηκε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στο ΣΤΑΥΡΟ τον είδα να γίνεται ολοζώντανος. Ανατρίχιασα αλλά δεν τρόμαξα, όταν σήκωσε την ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ και βγήκε Υπερκόσμιο Φώς κάτω από την μασχάλη ΤΟΥ που κάλυψε όλο τον Ναό και το Εκκλησίασμα.
Αλλά πως βρέθηκα όμως; ζούσα ολοζώντανα αυτό που έβλεπα και παρακολουθούσα την ακολουθία της ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ του ΚΥΡΙΟΥ μας, όπως αυτή γίνεται κατά το εκκλησιαστικό τυπικό το βράδυ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μόλις ανέβηκε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στο ΣΤΑΥΡΟ τον είδα να γίνεται ολοζώντανος. Ανατρίχιασα αλλά δεν τρόμαξα, όταν σήκωσε την ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ και βγήκε Υπερκόσμιο Φώς κάτω από την μασχάλη ΤΟΥ που κάλυψε όλο τον Ναό και το Εκκλησίασμα.