Ας λέμε και εμείς όσο πιο ταχτικά μπορούμε, μόνοι μας στο σπίτι μας τους «Χαιρετισμούς»

ΦΩΤΟ: η εικόνα της Παναγίας έξω από την παλαιά είσοδο της ΙΜ ΙΒΗΡΩΝ

Μια χειμωνιάτικη νύχτα του 1701 ένας αγιορείτης μοναχός βρέθηκε ταλαιπωρημένος έξω από την σεβάσμια Μονή των Ιβήρων.

Στη θλίψη του και στην ανάγκη του, ύψωσε τα χέρια του προς την πάνσεπτη εικόνα της Παναγίας, που είναι ζωγραφισμένη πάνω από την κεντρική πύλη, και άρχισε να προσεύχεται.

Τί απορρίπτει ο μοναχός;

"Ο μοναχός φεύγει από τον κόσμο διότι απορρίπτει το αρρωστημένο πνεύμα του κόσμου. Και φεύγοντας από τον κόσμο δεν απορρίπτει το ανθρώπινο πρόσωπο. 
Και απόδειξη ότι δεν απορρίπτει το ανθρώπινο πρόσωπο, είναι ότι τα ανθρώπινα πρόσωπα έρχονται και τον βρίσκουν, έρχονται και κολλούν επάνω του, έρχονται και θέλουν μία κοινωνία μαζί του, αναπαύονται να είναι μαζί του." 
Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

http://www.pemptousia.gr

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/

Το Δεσποτικό Αίμα

ΗΤΑΝ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στο χωριό Ζάρκα της Ιορδανίας, στις 21 Απριλίου 1991, μετά τη μεγάλη είσοδο, ο ορθόδοξος ιερέας τοποθέτησε τα τίμια Δώρα στην άγία τράπεζα. Ξαφνικά είδε το δισκάριο γεμάτο αίμα.

Από τον άγιο Άρτο ξεχυνόταν επίσης αίμα ζεστό. Ό ιερέας έβαλε τις φωνές, και οι πιστοί έτρεξαν στο ιερό να δουν τι συμβαίνει.

Παναγία, η μάνα των Αγιορειτών

Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας έκλαιγε σαν μικρό παιδί.

Ήταν ένας Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη νύχτα έψελνε το «Άξιον εστί».

Ήταν ένας Γρηγοριάτης ηγούμενος πού ΄χε «φάει» την εικόνα Της από τους πολλούς ασπασμούς.

Ήταν ένας Νεοσκητιώτης που παρακαλούσε όποιον έβλεπε να μιλήσει, να γράψει, να εκδώσει, ό,τι υπήρχε για την Παναγία.

Ήταν ένας μακαρίτης Ιβηρίτης που έπασχε από αγάπη προς την Πορταΐτισσα.

Ένας Φιλοθεΐτης έλεγε: «Έχομεν βεβαίας τας ελπίδας εις την Γλυκοφιλούσαν»