Γράφει
ο Φώτης Μιχαήλ
Καὶ ἔτεκεν
τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν
αὐτὸνἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ.
β,7)
Κανένα πανδοχείο και κανένας
συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για
φιλοξενία. Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον
Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το
σπήλαιο και την φάτνη!
Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή,
στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας,
υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;
