Πέρασε τὸ χθές, πέρασε καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα, πέρασε κι αὐτὴ ἡ ἑβδομάδα κι αὐτὸς ὁ μήνας, κι αὐτὸς ὁ χρόνος. Πόσο εὔκολα περνᾶ τὸ χθὲς κι ἔρχεται τ' αὔριο! Πότε πέρασαν τὰ χρόνια τῆς ζωῆς μας! Ἄλλαξαν πολλὰ πράγματα στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου. Χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε φθάνουμε στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας.
Ὁ ἄπ. Ἰάκωβος γράφει: «ποὶα γὰρ ἡ ζωὴ ὑμῶν; ἀτμὶς γὰρ ἔσται ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα δὲ καὶ ἀφανιζομένη» (Ἰακ. 4. 14). Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου φεύγει τόσο γρήγορα, ὅπως ὁ ἀτμός.
Πολλοὶ ἀπό μᾶς δὲν ἀξιοποιήσαμε σωστὰ τὸ χρόνο τῆς ζωῆς μας. Τὸν ξοδεύσαμε ἱκανοποιώντας τὶς σαρκικὲς καὶ ὑλικές μας μόνο ἐπιθυμίες. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἄφησε ἀδιάφορους.