«Διάκο γδύσου, δεν θα συνεχίσεις...»

Σε μια πανήγυρι της Μονής των Ιβήρων, στα παλιά χρόνια πήγε και ένας διάκος από τον κόσμο. Έλαβε μέρος στην μεγάλη Αγρυπνία.

Στον Όρθρο ο Τυπικάρης του λέγει: «Πρόσεξε, διάκο, εμείς εδώ λέμε Την Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνομεν». Ο διάκος κούνησε το κεφάλι και σαν ήλθεν η ώρα εκφωνεί όπως ήξερε "Την Θεοτόκον και μητέρα του Φωτός, εν Ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν".

Αγιότητα είναι...

του π. Λίβυου 

Αγιότητα είναι μια βαθιά ευαισθησία. Μια βαθιά ποιητική ματιά που μπορεί να μεταμορφώνει τα πάντα σε άγγιγμα ψυχής. Ο άγιος είναι ποιητής και ευαίσθητος. «Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει.» αγ. Πορφύριος. Αγαπάει ακόμη και τα μη αξιαγάπητα. Εκείνο που όλοι θα περιφρονούσαν με μεγάλη χαρά, η αγιότητα το μαζεύει, το αγκαλιάζει, το φιλά με πάθος μέχρι να το θεραπεύσει.

Η αγιότητα μεταμορφώνει τα έρημα. Κυκλώνει τα διεσπαρμένα. Ενώνει τα διαιρεμένα. Μπορεί και αντέχει πάνω και περά από τις πληγές και τις καταστροφές. Κοιτάει εκεί που δεν κοιτάει κανείς άλλος. Δεν χωρίζει τα πράγματα σε καλά και κακά. Δεν τους βάζει ταμπέλες. Δεν κατηγοριοποιεί την ζωή σε ανώτερη και κατώτερη. Δεν διχάζει, δεν μοιράζει, δεν αποσπά, ενώνει, συνενώνει, και δυναμώνει το αδύνατο να συμβεί και το όνειρο να πραγματωθεί.

Έπεφταν νωποί σοβάδες από τον Θόλο της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ, ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε την ώρα του σεισμού και οι φύλακες έδειχναν στον τρούλο φωνάζοντας “ο ΑΦΕΝΤΗΣ ο ΑΦΕΝΤΗΣ, ο ΑΦΕΝΤΗΣ”

Οι πληροφορίες λιγοστές αλλά συγκεκριμένες από υπάλληλο που εργάζεται κοντά στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ στα τουριστικά μαγαζάκια.

-Τρομάξαμε πολύ μας θύμισε το τράνταγμα μέρες 1999.

-πεταχτήκαμε έξω από το μαγαζί και βρεθήκαμε να καθόμαστε στα σιντριβάνια έξω από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ μαζί με τους επισκέπτες της.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ. Την στιγμή που πέφτουν οι πολιτικές μάσκες τα άγια χώματα φέρνουν Βασιλικές Μάσκες.

Άνθρωπος του ΘΕΟΥ άκουσε  άνωθεν «όταν θα καταρρέουν οι χαλβάδες γείτονες μας, θα καταρρέουν και οι χαλβάδες των Αθηνών». Αυτά γιατί γίναμε επαγγελματίες υποκριτές και δη οι δήθεν λεγόμενοι θρησκευόμενοι και πατριώτες, κάτι που το βδελύσσεται ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη τόσο από έξυπνους και καπάτσους πολιτικούς αλλά ούτε και από ήρωες του τύπου (δήθεν Ελληναράδες και εθνικιστές- πατριδοκάπηλους) αλλά από ΑΓΙΟΥΣ. Έχουμε ανάγκη από ΑΓΙΟΥΣ γιατί παλεύουμε με δαίμονες πάνω σε ΑΓΙΑ ΧΩΜΑΤΑ.