Αδειάζουν τα νησιά οι Έλληνες και οι τούρκοι αμέσως τα ξαναγεμίζουν. Σπιράλ που οδηγεί σε ΠΟΛΕΜΟ.

Κάθε μέρα στα νησιά του ΑΙΓΑΙΟΥ γίνονται προσομοιώσεις αποβατικών ενεργειών. Το προσφυγικό θα βουλιάξει την κυβέρνηση και τι μέλει γενέσθαι; Λέμε το αυτονόητο, όπως το καταλαβαίνει ο τούρκος «εσύ Έλληνα αδειάζεις τα νησιά με προωθήσεις  στην ενδοχώρα σου και εμείς σου τα ξαναγεμίζουμε, την ώρα που οι βόρειοι γείτονες σου έκλεισαν  τα σύνορα τους» Κάποιοι προσβάλλουν τον ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ των Ελλήνων και την Εσωτερική Ασφάλεια;

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Αυτός ο κύκλος ή το σπιράλ του ανθρώπινου πόνου ή του φόνου αθώων ψυχών στα καταγάλανα νερά (βλ. πνιγμοί προσφύγων) δεν κλείνει ει μη μόνο με πολεμική αντιπαράθεση, αφού τα υποκριτικά ευχολόγια  των εταίρων της ΕΕ κοσμούν μόνο τα φύλλα των εφημερίδων.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟY ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ ΤΟΥ ΙΒΗΡΑ

Ο μακάριος αυτός Γέρων κατάγονταν από τη Γεωργία. Νέος έφθασε στον Άθωνα και αρχικά έμεινε στο Γεωργιανό κελλί του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Μονής Ιβήρων. Μη βρίσκοντας ησυχία, μετώκισε στο Διονυσιάτικο κάθισμα του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

Εκεί αγωνίστηκε υπέρ άνθρωπον, ενώ πήρε ως υποτακτικό του τον ονομαστό αργότερα παπά Σάββα τον Πνευματικό.

Έφτασε σε υψηλά μέτρα αρετής και καταξιώθηκε του προορατικού χαρίσματος. Η φήμη του ξαπλώθηκε στη Ρωσία και οδηγουμένων των πραγμάτων προς τον Κριμαϊκό πόλεμο, ο Τσάρος ή το επιτελείο του, έστειλαν ανθρώπους με ειδικό πλοίο στον Άθωνα, προκειμένου να συμβουλευθούν τον Γέροντα Ιλαρίωνα για την έκβαση του πολέμου.

Η λύπη για τις αμαρτίες μας (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Όταν γλιστρήσουμε και πέσουμε σε κάποιο αμάρτημα να μη λυπηθούμε. Να λυπηθούμε, όταν επιμένουμε σ’ αυτό το αμάρτημα˙ γιατί συμβαίνει πολλές φορές και στους τέλειους να πέσουν. Όμως, το να επιμένει ο άνθρωπος στην αμαρτία, χωρίς να ελέγχεται από τη συνείδησή του, είναι τέλεια νέκρωση της ψυχής. Η λύπη, τώρα, που νιώθουμε για τα αμαρτήματά μας, λογαριάζεται από τη χάρη του Θεού ως καθαρή εργασία. Όμως, αυτός που πέφτει για δεύτερη φορά με την πονηρή ελπίδα ότι θα μετανοήσει, χωρίς να δείχνει ίχνη πραγματικής μετάνοιας, αυτός πορεύεται ενώπιον του Θεού από το κακό στο χειρότερο, με πανουργία και δολιότητα, και του έρχεται ξαφνικά ο θάνατος, και δεν προλαβαίνει, όπως ήλπιζε, να μετανοήσει αληθινά και με ανάλογα έργα. (243-4).

Μακάρι να είχαμε τέτοιους άρχοντες

Επιστολή οσίου Θεοδώρου του Στουδίτη στη βασίλισσα Ειρήνη.

«Φωνή», λέγει ο θεόπτης Ιερεμίας «ακούστηκε στη Ραμά, θρήνος και κλάμα πολύ. Ήταν η Ραχήλ τότε που έκλαιε τα παιδιά της».

Τα τωρινά όμως τί είδους και πόσο μεγάλα είναι; Από που χθες, πανάγαθή μας δέσποινα, εμφανίστηκαν αγγελιοφόροι του ιερού παλατιού σου και μας ανακοίνωσαν όλα τα αξιέπαινα έργα σου που συνέβησαν τώρα; Αληθινά αντήχησαν και τα δύο αυτιά μας. Και γιατί; Επειδή προκάλεσες στα πέρατα ισχυρό σεισμό τόσο μεγάλης ευσέβειας.

Πνευματικές συμβουλές (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος -28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ)

Ὅποιος γνωρίζει τήν ἀρρώστια του βρίσκεται στήν ἀρχή τῆς ταπεινώσεως. Ὁ Θεός ὑποφέρει ὅλες τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων. Δέν ὑποφέρει ὅμως ἐκεῖνον πού γογγύζει. Αὐτός πού εὐχαριστεῖ πάντοτε τόν Θεό γιά τ’ ἀγαθά καί τίς εὐεργεσίες πού τοῦ χαρίζει, δέχεται τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ καί στήν καρδιά του κατοικεῖ ἡ χάρη Του.Ὅποιος ὑπερηφανεύεται, παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτει στή βλασφημία. Ὅποιος κομπάζει γιά τίς ἀρετές του, πάλι κατά παραχωρήση Θεοῦ πέφτει στήν πορνεία. Ὁ ἐγωιστής μπορεῖ νά πέσει σέ πολλές ἀκόμη σκοτεινές παγίδες τοῦ πονηροῦ.

Πρόγραμμα Ιεράς Πανηγύρεως Παναγίας Γοργοϋπηκόου Θηβών

Κυριακή Βʼ Λουκά: Η τέλεια αγάπη (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όταν οι άνθρωποι έχουν παντοτινή επίγνωση της φιλανθρωπίας του Θεού προς αυτούς, θα είναι φιλάνθρωποι κι ο ένας προς τον άλλον. Δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο που να κάνει τους ανθρώπους άσπλαχνους προς τους άλλους, όσο η πεποίθηση πως κανένας δε θέλει να δώσει και στους ίδιους. Κανένας; Και πού είναι ο Θεός τότε; Δε μας αποζημιώνει κάθε μέρα και κάθε νύχτα ο Θεός με την ευσπλαχνία Του, σε αντίθεση μ’ εμάς που είμαστε άσπλαχνοι; Δεν είναι πιο σπουδαίο για μας να μας ευεργετήσει ο Βασιλιάς στην αυλή Του με την ευσπλαχνία Του, αντί να μας ευεργετούν οι δούλοι Του; Τί μας ωφελεί αν μας ευεργετούν όλοι οι δούλοι Του, αλλά ο Βασιλιάς είναι συγκρατημένος απέναντι μας;

Κυριακή Β’ Λουκά: Ομιλία εις το «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς» (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής (Λουκά στ΄ 31-36)

Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. Και εάν δανείζητε παρ΄ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.

Μέχρι και οι ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ που έφεραν οι Μικρασιάτες πρόγονοι μας βοούν «ήρθε ο καιρός να επιστρέψουμε πίσω», με πρώτο τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΑΝΔΡΕΑ τον Πρωτόκλητο και πρώτο Αρχιεπίσκοπο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΥΛΕΩΣ.

Όσα ΑΓΙΑ έφεραν από τις αλησμόνητες πατρίδες το 22 οι κατατρεγμένοι Ρωμιοί δεν έμεινα τόσα χρόνια ανενεργά, εκινούντο  μέσα στην Αγιαστική Χάρη και θαυματουργούσαν προσμένοντας να ξαναγυρίσουν πίσω στη ΠΑΤΡΙΔΑ. Καταθέτουμε μια μαρτυρία από γνωστή μας οικογένεια.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Όταν οι κατατρεγμένοι πρόγονοι μας αφήσαν τις πατρίδες στην γη της Ιωνίας της Μικράς Ασίας για να περάσουν στα απέναντι νησιά του ΑΙΓΑΙΟΥ μέσα στις βάρκες, τα μόνα πράγματα που πήραν ήταν τα άγια εικονίσματα τους. Αυτά ήθελαν να γλυτώσουν από την καταστροφική μανία των αγαρηνών.