Ένας ΜΑΥΡΟΣ διώχνει τους Τούρκους πιλότους πολεμικών «σαν τις μύγες» πάνω από την Μυτιλήνη.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Μπορεί στις μέρες μας το Αγιοτόκο νησί της Λέσβου να έγινε αποθήκη ψυχών μιας αποτυχημένης πολιτικής ως αναφορά το προσφυγικό, μπορεί να έγινε ο κυματοθραύστης των νεοποχίτικων επιλογών να αλλοιωθεί πληθυσμιακά ο κοινωνικός Ευρωπαικός ιστός.

Αλλά το ίδιο το νησί και οι κάτοικοι του βρίσκονται στο ¨μάτι των Αρχαγγελικών δυνάμενων» όσο και να το εποφθαλμιά το βάσκανο μάτι των αγαρηνών. Δεν έχουν περάσει πέντε με έξη χρόνια που μας διηγήθηκαν μια ιστορία.

Μία μέρα βρέθηκε στο νησί της Λέσβου και συγκεκριμένα στο Μανταμάδο μια ηλικιωμένη τουρκάλα.

"Άφετε τα παιδία...των γαρ τοιούτων εστίν, η βασιλεία των ουρανών"

Πρίν λίγα χρόνια, μία οἰκογένεια ἐπισκέφθηκε την ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στήν Αἴγινα. Μιά ἀδελφή ξενάγησε τό ζευγάρι μέ τό ἕνα τούς παιδάκι στό δωμάτιο τοῦ Ἀγίου. Λόγω τῆς παλαιότητας τῶν ἐπίπλων δέν ἐπιτρέπεται νά καθήσει κάποιος στό κρεββάτι καί στά ὑπόλοιπα ἔπιπλα τοῦ δωματίου. Φανταστεῖτε τό πλῆθος τῶν προσκυνητῶν, αν ἐπιτρεπόταν, σέ λίγα χρόνια θά κατέρρεαν. Τό παιδάκι ὅμως πῆγε καί κάθησε στό κρεββάτι.

Το Πιστεύω του Αγίου Νεκταρίου

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ὁ Θεός γιά μένα εἶναι δόξα, πλοῦτος καί καύχημα. Εἶναι τό γλυκύτατο καί πιό εὐχάριστο πράγμα. Εἶναι ἡ φροντίδα καί τό ἐντρύφημά μου. Ἡ ψυχή μου εἶναι δημιούργημα τῆς πνοῆς τοῦ Θεοῦ. Τό σῶμα μου εἶναι πλάσμα τοῦ Θεοῦ.

Θεία χάριτι εἶμαι γένος τοῦ Θεοῦ. Ἀπ᾿ τό Θεό ἔλαβα τήν ὕπαρξη ἀλλά καί τή δυνατότητα νά κινοῦμαι, ν᾿ ἀναπνέω καί νά μιλάω.

Στό Θεό καθημερινά ἐμπιστεύομαι τό πνεῦμα μου. Στό Θεό προσεύχομαι. Ζῶ μέ τό Θεό, δουλεύω καί βρίσκομαι μέ τό Θεό»…

Ἁγίου Νεκταρίου: ἡ ὑπερηφάνεια

Ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σατανικὴ ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία ἀρνεῖται τὸ Θεὸ καὶ βλασφημεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γί’ αὐτὸ καὶ πολὺ δύσκολα θεραπεύεται. 
Εἶναι ἕνα βαθὺ σκοτάδι, τὸ ὁποῖο ἐμποδίζει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς νὰ δοῦν τὸ φῶς ποὺ ὑπάρχει μέσα της καὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Θεό, στὴν ταπείνωση, στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ.

Ἀντίθετα, ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς δὲν εἶναι γέννημα τῆς σατανικῆς ὑπερηφάνειας, ἀλλὰ δημιουργεῖται ἀπὸ διάφορες καταστάσεις καὶ γεγονότα: πλοῦτο, δόξα, τιμές, πνευματικὰ ἢ σωματικὰ χαρίσματα (εὐφυΐα, ὀμορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κλπ). Ὅλα αὐτὰ σηκώνουν ψηλὰ τὰ μυαλὰ τῶν ἀνόητων ἀνθρώπων, ποὺ γίνονται ἔτσι ματαιόφρονες, χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι καὶ ἄθεοι... Αὐτοὶ πολλὲς φορὲς ἐλεοῦνται ἀπὸ τὸ Θεό, παιδαγωγοῦνται καὶ σωφρονίζονται. Ἡ καρδιά τους συντρίβεται, παύει νὰ ἐπιζητεῖ δόξες καὶ ματαιότητες, κι ἔτσι θεραπεύονται...

Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη

Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης: Ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου

Η ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Βυζαντινής έχει αναδείξει σπουδαίες προσωπικότητες, οι οποίες με το ισχυρό φρόνημα, το αγωνιστικό πνεύμα και τις Ορθόδοξες αξίες τους, έχουν στιγματίσει την πορεία της Αυτοκρατορίας. Ένας από αυτούς είναι ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, Αυτοκράτορας, κυβερνήτης, διπλωμάτης, στρατιωτικός και Άγιος.

Λόγος εις τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Αν ίσως, αγαπητοί μου Πατέρες και αδελφοί, ήθελε δοθή εις εμέ τον ταπεινόν το χάρισμα τούτο, το να αποκτήσω δηλαδή μίαν γλώσσαν από εκείνας όπου έχουσιν οι Άγγελοι, ως λέγει ο του Χριστού Απόστολος Παύλος, «εάν τάς γλώσσας των Αγγέλων λαλώ», βέβαιον και ακόλουθο ήταν ότι με την αγγελικήν αυτήν γλώσσαν ήθελε δυνηθώ να εγκωμιάσω κατ’ αξία τον Μιχαήλ και τον Γαβριήλ, τους Αρχαγγέλους του Κυρίου· διότι φυσικώ τω τρόπω, κάθε όμοιον με το όμοιον πάλιν δύναται να επαινεθή και εις τους άλλους να παρασταθή.