Το μεγαλύτερο θαύμα του αιώνα έγινε στην Ρουμανία από τον Άγιο Νεκτάριο

Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης. Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων.

Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό. Εντωμεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, τα παιδιά και οι μεγάλοι ήταν αβάπτιστοι.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 10 Νοεμβρίου 2019

Κατά Λουκάν I΄ 25-37

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν.

Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο Άγιος και θαυματουργός

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (Φάρασα Καππαδοκίας 1840 – Κέρκυρα 1924)

Εορτή: 10η Νοεμβρίου

Α. Γέννηση – ανατροφή:

Ο Όσιος πατήρ Αρσένιος Χατζεφεντής, ο νεοφανής Άγιος, γεννήθηκε γύρω στα 1840 στο χωριό Φάρασα ή Βαρασιό της Καππαδοκίας, στην περιοχή της Νοτιοανατολικής σημερινής Τουρκίας. Το χωριό αυτό, με μοναδικό λαϊκό πολιτισμό έως την ανταλλαγή (πληθυσμών), ήταν το Κεφαλοχώρι μιας ομάδας έξι χωριών της επαρχίας Φαράσων και είχε τότε τετρακόσιες οικογένειες με Ορθόδοξους Ρωμιούς και μια Τουρκική…

Οι τελευταίες στιγμές του Αγίου Νεκταρίου στο Αρεταίειο

Στο απόμακρο για κείνο τον καιρό νοσοκομείο της Αθήνας, το Αρεταίειο, η γραμματεία έπαιρνε απ’ έξω εντολή και έδινε μέσα εντολή να κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στον μικρό παθολογικό θάλαμο για έναν γέροντα καλόγερο, από την Αίγινα.

Τον έφεραν κάποιο μεσημέρι δυο καλόγρηες κι ένας μέτριος στο ανάστημα σαραντάρης που από την πρώτη στιγμή που μπήκαν ανησυχούσε και κρυφόκλαιγε. Έκαναν τις διατυπώσεις της εισόδου και παραμονής του στο θεραπευτήριο και η μια από τις δυο καλόγρηες, έφυγε.

Ανήμερα της εορτής του ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ παρουσιάζεται στο ΑΡΕΤΑΙΕΙΟ Νοσοκομείο των Αθηνών και παραλαμβάνει την ψυχή του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ. Ήταν 8 Νοεμβρίου 1920 το βράδυ.

Ένα μεγάλο ΑΓΙΟ σαν τον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ τον Επίσκοπο Πενταπόλεως τον Θαυματουργό, τον παραλαμβάνουν Αρχαγγελικές Δυνάμεις τιμητικά για να τον παρουσιάσουν ενώπιον του θρόνου  της ΔΟΞΗΣ του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

8 Νοεμβρίου του 1920  και είχε σουρουπώσει για τα καλά , η εκκλησία μας εόρτασε την Σύναξη των ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ και είχε ήδη τελειώσει ο μεθεόρτιος πανηγυρικός εσπερινός για την εορτή των Ταξιαρχών στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΣΩΜΑΤΩΝ  ΠΕΤΡΑΚΗ.

Λίγο πιο κάτω στο Αρεταίειο Νοσοκομείο των Αθηνών επί της λεωφόρου Βασ. Σοφίας νοσηλευόταν εδώ και δύο μήνες ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ με σοβαρότατη ουρολογική πάθηση.

Θαῦμα Ἁγίου Ἀρσενίου Καππαδόκη: Ἀμέσως «ξεκοκάλωσε»

Ιερομόναχος Χριστόδουλος Αγιορείτης

Πάρα πολλοί ερχόντουσαν και του διηγούντο κάποιο θαύμα κι εκείνος με την σειρά του τους διηγείτο κάποιο άλλο. Θα αναφέρω εδώ μια διήγηση, μικρό δείγμα των αποτελεσμάτων που είχε το βιβλίο αυτό, το οποίο έγραψε ο Γέροντας:

Στο κελί του Αγίου Ε…. μονάζει ο μοναχός πατήρ Σ…., ο οποίος αγαπούσε ιδιαίτερα τον Γέροντα, όπως κι ο εκείνος τον αγαπούσε. Ως νέος και αρχάριος μοναχός που ήταν, του έδειχνε ο Γέροντας πατρική στοργή και του είχε δώσει κι ένα μικρό τεμάχιο άγιο λείψανο του ΑγίουΑρσενίου, το οποίο είχε τοποθετήσει μέσα στον επιστήθιο σταυρό του.

Μια μέρα τον επισκέφθηκε ένας κοσμικός φίλος του, τον οποίο και φιλοξένησε εκεί. Το βράδυ ο φίλος του από επήρεια του πονηρού άρχισε να φοβάται πολύ, χωρίς κανένα λόγο· τον έπιασε ταραχή, έτρεμε το σώμα του ολόκληρο.

"Κι έφαγαν και έκλαιαν..."

«Μου εδιηγείτο ο παππούς» λέει κάποτε σε μία ομιλία του ο μακάριος Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός [φώτο], αναφερόμενος σε μία διήγηση του πολυαγαπημένου Γέροντα του, Ιωσήφ του Ησυχαστού, «που πήγαινε στα Καυσοκαλύβια να μάθει εργόχειρο κι είχε εκεί κάτι γεροντάκια που δεν ήξεραν καν το λάδι, ότι, δηλαδή, γίνεται κατάλυσις ελαίου!». «Ήταν ασκητές» μεταφέρει τη διηγήση ο Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, «και σιγά σιγά τους έπεισαν κάθε Σαββατοκύριακο να βάζουν από μία κουταλιά λάδι, διότι τα φαγητά ήταν τέσσερα: φακές, ρεβίθια, φασόλια και κουκιά. Αυτά ήταν, δεν ήταν τίποτε άλλο. Και κάθε εβδομάδα είχαν ένα είδος από αυτό το φαγητό και το Σαββατοκύριακο έβαζαν και μία κουταλιά λάδι».

Ἡ Κλήση καί Ἀποστολή τοῦ Ἕλληνα

Τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου

Ἴσως ποτὲ ἄλλοτε ὅπως σήμερα δὲν παίρνουν τόσο δραματικὴ ἐπικαιρότητα τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Νεκταρίου γιὰ τὴν κλήση καὶ ἀποστολὴ τοῦ Ἕλληνα. Ἐπικαιρότητα, γιατί ἐδῶ καὶ λίγο καιρὸ οἱ τύχες τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους διακυβεύονται στὴν παγκόσμια πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ σκακιέρα· καὶ δραματική, γιατί μᾶλλον οἱ Νεοέλληνες λησμονήσαμε τὴν ταυτότητά μας, τὴν ἰδιαίτερη ἱστορική, θρησκευτικὴ καὶ πολιτιστικὴ φυσιογνωμία μας, τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας, καὶ θελήσαμε ν᾿ ἀκολουθήσουμε πρότυπα ξενικά, ἦθος ἀλλότριο πρὸς τὴ δική μας Παράδοση καὶ ἐθνικὴ φυσιογνωμία.