Έχεις μήπως την αίσθηση ότι είσαι πάνω στη γη; Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μαζί με ανθρώπους και όχι με τους χορούς των αγγέλων; Μα κάτι τέτοιο είναι δείγμα πέτρινης καρδιάς.. (ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ για την ώρα που Μεταλαμβάνεις)
Αναφορά μνείας σε ἱερεῖς – ἐφημερίους Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων τῆς πατρίδος μας οἱ ὁποῖοι διηκόνησαν ἐπί πολλές δεκαετίες σέ μεγάλα νοσηλευτικά κέντρα˙ Οὐδέποτε ἔπαθαν τι ἀπό τήν Θ. Μετάληψη.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΠΛΑΚΙΔΑ
Η ιστορία του Αγίου Ευσταθίου, είναι από τις πιο περίφημες της χριστιανικής φιλολογίας. Κι αυτό δε ισχύει μόνο για την ελληνική γλώσσα, αλλά και στη λατινική, ακόμη και στη μεσαιωνική γαλλική ή άλλες νεότερες γλώσσες. Κατά την ιστορία αυτή, ο στρατηγός Πλακίδας, ενώ κυνηγούσε, είδε ένα ελάφι που μεταξύ των κεράτων του έφερε το Σταυρό, ενώ μια υπερκόσμοα φωνή, του Ίδιου του Κυρίου, καλούσε το στρατηγό να γίνει Χριστιανός.
Θ.Π.: Η ΙΕΡΑ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΡΩΣΙΚΟ ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟ «ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ» ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΕΜΜΑΤΑ
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΕΝΩ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΔΕΣΠΟΖΑΝ
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΕ ΕΓΧΡΩΜΟ ΦΟΝΤΟ. ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ
ΠΙΘΑΝΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ’70 ΚΑΙ ‘80 ΟΙ ΙΒΗΡΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ
«ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ» ΚΑΙ ΕΒΑΛΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ
ΤΗΣ ΙΒΗΡΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑΝ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΣΥΝΕΒΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ.
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣ ΑΣΠΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ «ΕΩΣ
ΤΕΛΟΥΣ ΑΙΩΝΟΣ»
Σε μια πανήγυρι της
Μονής των Ιβήρων, στα παλιά χρόνια πήγε και ένας διάκος από τον κόσμο. Έλαβε
μέρος στην μεγάλη Αγρυπνία.
Στον Όρθρο ο
Τυπικάρης του λέγει: «Πρόσεξε, διάκο, εμείς εδώ λέμε Την Θεοτόκον εν
ύμνοις μεγαλύνομεν». Ο διάκος κούνησε το κεφάλι και σαν ήλθεν η ώρα εκφωνεί
όπως ήξερε "Την Θεοτόκον και μητέρα του Φωτός, εν Ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν".
Μόλις μπήκε μέσα στο Ιερό ο Τυπικάρης του λέγει "Διάκο γδύσου, δεν θα συνεχίσεις". Πεισμωμένος ο διάκος γδύθηκε (απεδύθη τα διακονικά άμφια δηλαδή) και έφυγε απ' το Μοναστήρι.
Δια του βαπτίσματος έχω σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Τώρα πλέον αυτός ο άνθρωπος, με τις συνήθειες και τις επιθυμίες του, που ήταν πριν το βάπτισμα, πριν αποφασίσω να γίνω χριστιανός και να ακολουθώ τον Χριστό, δεν υπάρχει πια, έχει πεθάνει. Τώρα πλέον ζει μέσα μου ο Χριστός, σημειώνει ο Απόστολος Παύλος σε επιστολή του προς τους Γαλάτες.
Το μήνυμα που θέλει να περάσει ο απόστολος στους Γαλάτες, και φυσικά και σε μας, με αφορμή και την προ ολίγων ημερών ανάμνηση της υψώσεως του Τιμίου Σταυρου, είναι να ετοιμάσουμε την ψυχή μας, να καθαρίσουμε τον εαυτό μας, από πράξεις, συνήθειες και επιθυμίες που αντίκεινται στον νόμο του Θεού, για να κατοικήσει ο Θεός. Μεταφέρει και ερμηνεύει πάντοτε ο Παύλος το κήρυγμα του Θεανθρώπου Χριστού, σε πρακτικό επίπεδο, διαμορφώνοντας τη χριστιανική βιοθεωρία, χαράσσοντας τα πλαίσια στα οποία πρέπει να κινείται η καθημερινότητά μας.
Ο κάθε άνθρωπος έχει κάποιο σταυρό στην ζωή του.
Κανείς μας δεν έχει
το δικαίωμα να απαξιώσει ή να χλευάσει τον σταυρό του άλλου. Μπορεί εμείς να
τον θεωρούμε μικρό σταυρό, όμως δεν είναι το θέμα πως το θεωρούμε εμείς αλλά
πως το βιώνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος στην ζωή του.
Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτό σημαίνει ότι διαφορετικά αντιμετωπίζει τον σταυρό του, διαφορετικές οι δυνάμεις του, διαφορετικά τα συναισθήματά του, διαφορετική η πνευματική του κατάσταση.
Μια κοπελίτσα 16
ετών, μετά την επίσκεψη στον παιδίατρο, λιποθύμισε έξω από το φαρμακείο στο
Αγρίνιο και δεν πλησίαζε κανείς να βοηθήσει γιατί φοβόντουσαν ότι μπορεί να
έχει τον κορονοϊό. Είχε πυρετό λόγω αμυγδαλίτιδας!
“Αυτά θα πάθουμε, θα πέφτουμε στο δρόμο”, “μην πλησιάζετε, έχει κορονοϊό”, “αυτά γίνονται επειδή δεν προσέχουμε”, είναι μερικά από τα υπέροχα που ακούστηκαν εκεί...
«Ἕνας πατέρας μέ τό ἀγοράκι του ἐταξίδευε ἀπό τήν Ἀθήνα, πηγαίνοντας πρός Θεσσαλονίκη. Στή Λάρισα, ὡς συνήθως, ἔκανε στάση τό λεωφορεῖο, γιά νά ἀνασάνουν λίγο οἱ ἐπιβάτες. Κατέβηκαν ἀπό τό λεωφορεῖο καί ὁ πατέρας καί τό παιδί του καί ἐπῆγαν νά περάσουν ἀπέναντι. Τό παιδί ἐξέφυγε ἀπό τόν πατέρα μιά στιγμή καί βρέθηκε στή μέση τοῦ δρόμου. Τότε ἐπέρασε ἕνα φορτηγό αὐτοκίνητο πάνω ἀπό τό παιδί.
Οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ πολλὲς φορὲς προβληματίζονται ἂν μποροῦν νὰ συνυπάρχουν στὸν ἄνθρωπο ὁ πνευματικὸς ζῆλος, ποὺ προϋποθέτει ἀφοσίωση στὸν Θεὸ καὶ συνέπεια στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ ὁ διανοητικὸς ποὺ κινεῖται πρὸς ἄλλες κατευθύνσεις, ὅπως εἶναι οἱ τέχνες, οἱ ἐπιστῆμες, οἱ κοσμικὲς δραστηριότητες γιὰ ἐφήμερα πράγματα κ.λπ.
