☦ Το ''είναι'' μας είναι δάνειο αγάπης...

"Αν θέλεις να κερδίσεις την ψυχή σου, πρέπει να την χάσεις", είπε ο Χριστός.

Μέ σύγχρονη ψυχολογική γλώσσα, αυτό σημαίνει να χάσεις κάτι από τον πολύτιμο ναρκισσισμό σου. Το σημερινό lifestyle θέλει να μας πείσει ότι είμαστε υπέροχοι. 

 Η αίσθηση όμως ότι δεν είμαι πανέμορφος, πλην όμως ούτε και μόνος, διότι αγαπώ Κάποιον που είναι υπέροχος (και που μάλιστα πρώτος αυτός μ' αγάπησε), είναι ακόμη πιο όμορφη.

Από απόψεως ψυχολογικής βεβαίως, αυτός που αγαπάς είναι που σου δίνει την βεβαιότητα. Δεν δίνει ποτέ βεβαιότητα ή αύτοβεβαίωση.

☦ Άγιος Παΐσιος: «Ο κόσμος θέλει να αμαρτάνει και θέλει τον Θεό καλό»

Οι απομακρυσμένοι άνθρωποι από τον Θεό πάντα απαρηγόρητοι βρίσκονται και διπλά βασανίζονται.Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός που μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια.

Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από αυτό θα πληρωθής. Αν δουλεύης στο μαύρο αφεντικό, σου κάνει τη ζωή μαύρη από εδώ. Αν δουλεύης στην αμαρτία, θα πληρωθής από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα πληρωθής από τον Χριστό. Και όσο εργάζεσαι στον Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα αγάλλεσαι. Αλλά εμείς λέμε: “Χαμένο τόχουμε να εργασθούμε στον Χριστό;”

☦ «Ο Θεός είναι πολύ λυπημένος με τους Έλληνες, διότι Τον αρνηθήκαμε. Καταργήσαμε τον Νόμο Του και θεσπίσαμε δικούς μας νόμους.»

 

Αν δεν μετανοήσουν, ούτε η Κόλαση θα τους δεχθεί*

του Γέροντος Γαβριήλ

Ο  Θεός είναι πολύ λυπημένος με τους Έλληνες, διότι Τον αρνηθήκαμε. Καταργήσαμε τον Νόμο Του και θεσπίσαμε δικούς μας νόμους.

Κάποτε ο Μέγας Αλέξανδρος σε μια μάχη έπιασε έναν στρατιώτη, που κρυβόταν. Τρέχει και του λέει:

- Πώς σε λένε;

- Αλέξανδρο με λένε.

Του λέει:- Αλέξανδρο σε λένε; Ή θ’ αλλάξεις διαγωγή ή θ’ αλλάξεις όνομα! Με βλέπεις εμένα στις μάχες να κρύβομαι;

☦ Πρίν ένα χρόνο έξω από τον Ιερό Ναό της Παναγούδας – Γοργοϋπήκοου στην Θεσσαλονική. Δεν είχαμε τότε lockdown , ούτε φάνηκαν τα κοφτερά δόντια του τούρκου.

 «η ΜΗΤΕΡΑ μας που έχει ΓΕΝΕΘΛΙΑ θα μας σώσει» φώναζε ένας με ένα παλιόρασο (8-9-2019). Που να ξέραμε τότε ότι θα έρχοταν οι συνέπειες της πανδημίας και οι τουρκικές προκλήσεις; Η  ΠΑΝΑΓΙΑ η ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟΣ που εορτάζει ( 1 Οκτωβρίου)   να κάνει ΕΛΕΟΣ στους καιρούς μας. Εμείς την θλίβουμε, αλλά η Μητέρα μας συνεχίζει να κλαίει για τα χάλια μας.  

(τούτες τις στιγμές ζούμε αυτά που ζούμε , όλοι είναι εναντίων μας και από παντού αδίεξοδα- να τι συνέβει πριν ένα χρόνο τέτοια μέρα έξω απο τον Ιερό Ναό της Παναγούδας στην λεωφόρο της Εγνατίας στην Θεσσαλονική ανάμεσα στις πολυκατοικίες, τότε γράφαμε στο https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2019/09/blog-post_7.html) 

Τους έκανε εντύπωση το γεγονός , τους συγκλόνισε για αυτό και μας το μετέφεραν. Ένα 24ωρο πριν την επίσημη τελετή της έναρξης της ΔΕΘ και λίγα μέτρα από το Βελλίδειο παράπλευρα της Εγνατίας οδού, ανάμεσα στις πυκνοκατοικημένες πολυκατοικίες της Θεσσαλονίκης βίωσαν τούτο.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Είναι πολύ προβληματισμένος ο κοσμάκης παντού με όλα αυτά που γίνονται και οι Ιεροί  Ναοί γεμίζουν με δυσκολεμένες ψυχούλες όλων των ηλικιών που προστρέχουν στο ΘΕΙΟ ΕΛΕΟΣ.

Το απόγευμα της Παρασκευής που η εκκλησία μας εόρτασε τα Προεόρτια της Γεννήσεως της Θεοτόκου γνωστοί μας πήγαν για να προσκυνήσουν την γνωστή σε όλους τους Θεσσαλονικείς , εκκλησία της  ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ της Γοργουπηκόου στην συμβολή των οδών Εγνατίας και Παλαιών Πατρών Γερμανού, αφιερωμένης στο ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ. 

☦Την 1ην του μηνός Οκτωβρίου, Μνήμη Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαχερνῷ.

Διαβάζουμε: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».

Λόγω τῶν πολλῶν θαυμάτων ἀπὸ τὴν Παναγία, ποὺ ἀνέφεραν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες στὸν Ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τὸ 1940, ἡ Ἱερὰ Συνοδὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀπόφασή της τὸ 1952, καθιέρωσε νὰ ἑορτάζεται ἡ Ἅγια Σκέπη τῆς Θεοτόκου ἀντὶ γιὰ τὴν 1η Ὀκτωβρίου, στὶς 28 Ὀκτωβρίου.

Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἅγιας Σκέπης τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία τελοῦνταν ἀπὸ παλαιότατων χρόνων τὴν 1η Ὀκτωβρίου, ἦταν ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τὸ ὁποῖο εἶδε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας. Κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἀγρυπνίας στὸ παρεκκλήσι τῆς «Ἅγιας Σοροῦ» τοῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας εἶδε τὴν Θεοτόκο νὰ προχωράει ἀπὸ τὶς βασιλικὲς πύλες πρὸς τὸ θυσιαστήριο ἀνάμεσα σὲ λευκοφορους ἅγιους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ξεχώριζαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ὅταν ἔφθασε στὸ θυσιαστήριο γονάτισε καὶ προσευχόταν γιὰ πολλὴ ὥρα, κλαίγοντας καὶ παρακάλωντας τὸν Υἱό της γιὰ τὴν σωτήρια του κόσμου. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τὴν δέησή της, ἔβγαλε ἀπὸ τὸ κεφάλι της τὸ ἀστραφτερὸ μαφόριο, ποὺ φοροῦσε καὶ μὲ μία κινήση τὸ ἅπλωσε σὰν σκεπὴ ἐπάνω ἀπὸ τὸ ἐκκλησίασμα. Ἔτσι ἁπλωμένο τὸ ἔβλεπε γιὰ ἀρκετὴ ὥρα ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας μαζὶ μὲ τὸν Ἐπιφανιο, ποὺ τὸν συνόδευε. Ὅσο φαινόταν ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος, φαινόταν καὶ ἡ ἱερὴ ἐσθήτα νὰ σκορπίζει τὴ Χάρη της. Ὅταν ἐκείνη ἄρχισε νὰ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν οὐρανό, ἄρχισε καὶ ἡ Θεία Σκέπη νὰ συστέλλεται καὶ σιγὰ – σιγὰ νὰ χάνεται. Τὸ ἱερὸ αὐτὸ μαφόριο ποὺ φυλασσόταν ἐκεῖ συμβόλιζε τὴν Χάρη καὶ τὴν προστασία ποὺ παρέχει ἡ Παναγία στοὺς πιστοὺς.

Πηγή http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Σκέπης σου Παρθένε ἀνυμνοῦμεν τὰς χάριτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς· σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου προμηθείᾳ Ἄχραντε.

 

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὥσπερ νεφέλη ἀγλαὼς ἐπισκιάζουσα

Τῆς Ἐκκλησίας τὰ πληρώματα Πανάχραντε,

Ἐν τῇ πόλει πάλαι ὤφθης τῇ βασιλίδι.

Ἀλλ’ ὡς σκέπη τοῦ λαοῦ σου καὶ ὑπέρμαχος

Περισκέπασον ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως

Τοὺς κραυγάζοντας, χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε.

 

Μεγαλυνάριον.

Σκέπης σου τρυγῶντες τὰς δωρεάς, καὶ τὰς καθ’ ἑκάστην, Θεονύμφευτε παροχάς, ὑμνοῦμεν Παρθένε, τὴν σὴν μεγαλωσύνην, τὴν πρὸς ἡμᾶς σου πρόνοιαν, μεγαλύνοντες.

 

kritikiagiologia.blogspot.com

☦Οι Άγιοι Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης Κουκουζέλης

Δυο μεγάλοι και άγιοι μουσικοί

1 Οκτωβρίου, γιορτάζουν, ανάμεσα σ' άλλους αγίους, δύο από τους κορυφαίους μουσικούς της ελληνικής/ρωμέικης παράδοσης. Οι άγιοι Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Κουκουζέλης.

Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός

Ο Άγιος Ρωμανός, γνωστός και ως Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός είναι από τους γνωστότερους ελληνικούς υμνογράφους, αποκαλούμενος και ως "Πίνδαρος της Ρυθμικής Ποίησης". Άκμασε κατά τη διάρκεια του έκτου αιώνα, που θεωρείται ότι είναι η "Χρυσή Εποχή" της βυζαντινής υμνογραφίας. Ο Ρωμανός ο Μελωδός θεωρείται κορυφαίος ποιητής και υμνογράφος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Γεννήθηκε στην Έμεσα της Συρίας πιθανώς τον 6ο αιώνα και σύμφωνα με ανώνυμο ύμνο ήταν εβραϊκής καταγωγής. Στη Βηρυτό έκανε τις σπουδές του και στα χρόνια τής βασιλείας του Αναστασίου του Α' ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και υπηρέτησε στο ναό της Αγίας Σοφίας. Μετά την παταγώδη αποτυχία του σαν ψάλτης στον εσπερινό των Χριστουγέννων αποσύρθηκε στη μονή τής Θεοτόκου των Κύρου. Εκεί, σύμφωνα με το Μηνολόγιο του Βασιλείου η Θεοτόκος του έδωσε το χάρισμα της σύνθεσης ύμνων. Τότε έγραψε το κοντάκιο των Χριστουγέννων με το γνωστό προοίμιο: «Ἡ Παρθένος σήμερον / τὸν ὑπερούσιον τίκτει / καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον / τῷ ἀπροσίτω προσάγει...».

☦ Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου

Ένα από τα πολλά ονόματα που προσδίδουμε στην Παναγία μας είναι Γοργοεπήκοος και η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους από το 1646. Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, "λάμπει ως πολύφωτος σελήνη, σαν άριστος κυβερνήτης και σοφός οικονόμος το διακυβερνά", φυλάσσοντας από κάθε προσβολή και επήρρεια τους ασκομένους σε αυτό οσίους πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ' εκείνη με πίστη, ζητώντας την βοήθεια της. Και γενικά διαφυλάττει και γοργώς και προθύμως υπακούει και ελεεί όλους, όσοι την ευλαβούμαστε και την επικαλούμαστε με πίστη.

Όπως αναφέρει στο Συναξάρι Ο όσιος Νικόδημος, στη Μονή του Δοχειαρίου, στο δεξί μέρος της Τραπέζης του Μοναστηρίου, βρισκόταν μια παλαιά εικόνα της Παναγίας. Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι είχε αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο αιώνα.

☦ Θα έρθει η Παναγία στην απολογία μας ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού, και θα σταθεί συνήγορος.

Ενθυμούμαι μία θεία η οποία είχε την καλή διάθεση να πλένει τους κεκοιμημένους και τους νεκρούς, και ακόμα και αυτούς τους ζητιάνους τους εγκαταλελειμμένους σε οποιοδήποτε μέρος της πόλεως, αρκεί να την φώναζαν.

Μέσω του συζύγου της, ήξερε ορισμένες φορές, και αντιλαμβανόταν τον θάνατον αυτών των ανθρώπων, τους έπλενε, τους καθάριζε, τους ετοίμαζε, έτοιμοι για να τους κηδέψουν την επομένη μέρα.