☦Η φοβερή πλάνη του ιδίου θελήματος και η αποκάλυψη της πλάνης του Σατανά

~ Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, προς τη θάλασσα έμενε ενάρετος Γέροντας, με έναν επίσης ευλαβέστατο υποτακτικό, ό όποιος στην αρχή έκανε υπακοή, άλλα με μια μικρή δώσει υποκρισίας.

Ή υποκρισία του έφερε ψευτοταπείνωσι, και ενώ στην αρχή, όπως είπαμε, πράγματι υποτάζονταν στο θέλημα του Γέροντα του και του Πνευματικού του και ήταν πράος και ήσυχος, με τον καιρό όμως, επειδή δεν είχε ειλικρίνεια, άρχισε να κάνει κρυφά το θέλημα του.

Όπως μου διηγήθηκαν Πατέρες της ερήμου αυτής, το όνομα του Γέροντα του δεν ενθυμούνται, άλλα πολύ καλά ενθυμούνται, πώς ό Μοναχός αυτός, πνευματικό είχε τον ξακουστό και ενάρετο Παπα – Γρηγόρη, ό όποιος ησύχαζε στη Μικρή Άγιάννα, στην Καλύβα «Κοίμησης της Θεοτόκου», πού είναι στο ψηλότερο μέρος.

☦ Το εισοδικό της Ορθοδοξίας!

Φωτογραφία: Αυτοσχέδιο Εισοδικό από κοντάρι και κονσέρβα τόνου. Ευτελές κι όμως άγιο, άλλωστε αυτό συνοδεύει το Ευαγγέλιο σε κάθε Είσοδο και δι' αυτού φωτίζονται οι πιστοί.

Η Θεία Λειτουργία είναι το μυστήριο της σωτηρίας μας δια της του Θεού ταπεινώσεως. Το ''άδειασμα της θεότητας'', η εθελούσια πτώση από το θρόνο για να σώσει το πρόσλημμα, την ανθρώπινη φύση. Σ' αυτό καλούμαστε να μετέχουμε. Άπαντες! Σε μια θεία ταπείνωση που συνθλίβει κάθε φουσκωμένο- μασκαρεμένο ''εγώ''.

☦«ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ...»

Ρίγη συγκινήσεως καί δέος καταλαμβάνει τούς πιστούς εἰς τήν ἀναφώνησιν τοῦ λειτουργοῦ: «Στῶμεν καλῶς· στῶμεν μετά φόβου...». Ὁ οὐρανός ἔχει ἤδη «κατέβη» εἰς τόν ναόν καί ἐντός ὀλίγου, ἐνώπιον τοῦ λατρευτικοῦ σώματος, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, θύτης καί θῦμα , θά προσφερθῇ πρός κοινωνίαν τῶν πιστῶν.

Ὅλοι  οἱ πιστοί καλούμεθα νά ἐπιδεικνύωμε προσοχήν καί νά καλλιεργοῦμε τήν συνείδησιν τῆς θεϊκῆς παρουσίας ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου. Ἡ Θεία Λειτουργία καί ἡ κοινωνία τοῦ Θεοῦ διά τόν πιστόν συνεχίζονται καί ἀφοῦ τελειώσῃ ἡ εὐλογημένη μας λατρεία.

☦ «Πῶς προπορεύεσθε, ἀδελφέ, ἀπό τόν Πενταπόλεως, τόν πρό πολλοῦ ἐνταχθέντα μεταξύ τῶν ἁγίων ἱεραρχῶν;» - Ὁμολογία ἀσκητοῦ περί τῆς Ἁγιότητος τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως

Ἀποφεύγοντας λοιπὸν νὰ παρασταθοῦμε καὶ παρακολουθήσουμε εἴτε γενικά, εἴτε μὲ λεπτομέρειες τὴν παραμονή του στὴ χερσόνησο τοῦ Ἄθω, τὴν καταγεμάτη διδαχή, συγκίνηση καὶ δέος, θὰ βρεθοῦμε κοντὰ σὲ μία ἐπίσκεψη ποὺ ἔκανε μιὰ ἀπὸ κεῖνες τὶς ἡμέρες στὰ Καυσοκαλύβια, στὴ δροσερὴ Κερασιὰ κι ἀπὸ ἐκεῖ στὰ Κατουνάκια, στὸ Ἡσυχαστήριο τῶν ζωγράφων Δανιηλαίων, στὴν ἀκροτοπιά, πού, ὅπως λένε, ψέλνουν ἀγγελικά. Ἦταν μία ταλαιπωρία, γιὰ νὰ φθάσει ὡς ἐκεῖ. Ἀλλὰ ὑπερνικήθηκε ἀπὸ τὸν ἔρωτα ποὺ ἔνοιθε γιὰ βυζαντινὲς μελῳδίες, γιὰ κατανυκτικοὺς ὕμνους στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

☦"Μή στενοχωρήσθε καθόλου, πάνω από όλα είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα."

Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.

Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό. Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.

Όσοι τα βάζουν με την πίστη, δεν πρέπει να μας τρομάζουν. Δεν τα βάζουν με σένα. Τα βάζουν με το Θεό. Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου. Και όσοι τα βάζουν με το Θεό κάνουν γκάφες και αυτογελοιοποιούνται, αλλά ο Θεός και το κακό το χρησιμοποιεί για το αγαθό.

☦ Ο γέροντας Ισίδωρος ο τυφλός και η Μονή του Αγίου Αντωνίου στην έρημο της Αριζόνα, στiς ΗΠΑ…

“…Στον δρόμο, μας αντάμωσε άφταστος ασκητής, της Παναγιάς παιδί αγνό, τυφλός εκ γενετής …» .

Ο Πατήρ Ισίδωρος ο τυφλός, είναι για το σημερινό Άγιο Όρος της Ελλάδας ένα σημείο φωτεινής αναφοράς. Ένας χαρούμενος, αεικίνητος Μοναχός που σε δυναμώνει όταν πολλές φορές ολιγόπιστα και με απογοήτευση παίρνεις λάθος την ζωή σου… Χαίρεται με το καθετί, μα κυρίως με το σκοτάδι των τυφλών ματιών του! Είναι αυτό που τον κρατά στερεό και εδραίο, στον δικό του Γολγοθά ώσπου του Παραδείσου τ’ όνειρο να βγει αληθινό…

Γι αυτό και όταν ήταν μικρό παιδί στην Πάτρα, και δούλευε (μικροπωλητής) για να ζήσει, όταν μια μέρα άρχισε να βλέπει θαμπά και να ξεχωρίζει μορφές και αντικείμενα, παρακάλεσε την Παναγία να μην επιτρέψει να βρει το φως του, γιατί αλλιώς δεν θα τα κατάφερνε να γίνει Μοναχός!

Και αμέσως ξανατυφλώθηκε για πάντα !