Όσο βαθειά και αν είναι η ταραχή μας για τις αδικίες κάποιου συστήματος, η αλλαγή του πρέπει να συνδέεται με μακρά διαδικασία ανυψώσεως του ηθικού επιπέδου των ανθρώπων εν γένει. Δεν έχουμε δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε εκβιαστικές πράξεις -ακόμη και επάνω στους εκβιαστές- στο Όνομα του Χριστού. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε την αδικία, ζώντας με ένταση, για να φυλάξουμε τη δικαιοσύνη προς όλους, και το κάνουμε όταν βλέπουμε όφελος από τον λόγο μας.
Μέσα σε όλα αυτά που
συμβαίνουν τούτες τις μέρες στην Αμερική έρχονται ελπιδοφόρα ακούσματα ότι ΖΕΙ
ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ δια μέσου των Αγίων του και ότι επιτελούνται καθημερινά
θαύματα. Και τούτες τις ώρες αδελφοί ένα μεγάλο ΘΑΥΜΑ σώζει την ανθρωπότητα.Για
αυτό να έχουμε στερεή την ΠΙΣΤΗ και την ΕΛΠΙΔΑ μας και ναμην αποκάμουμε αλλά
και να μην παρασυρόμαστε από τις σειρήνες του αντικείμενου.
Παρακάτω μια ζωντανή
μαρτυρία κληρικού πριν λίγες μέρες για ένα ζωντανό θαύμα που έζησε ο ίδιος και
άλλοι συνταξιδευτές του.
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ο άγιος γέροντας Εφραίμ τότε ζούσε και βρισκόταν στην Ιερά Μονή του ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ στην Αριζόνα.
†13 Ιανουαρίου 2015 η Αγιοκατάταξη του Οσίου Παισίου του
Αγιορείτου.
Χαίροις των οσίων η
καλλονή και των ασκουμένων οδηγός και υπογραμμός. Χαίροις μοναχών το στέφος και
η δόξα, Παϊσιε τρισμάκαρ, Άθωνος καύχημα.
†13 Ιανουαρίου, μεγάλη ημέρα για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ των καιρών
μας. Μνήμη της Αγιοκατάταξης του Οσίου Παισίου του Αγιορείτη εις τας δέλτους
της Εκκλησίας μας.
Η Εκκλησία του
ΧΡΙΣΤΟΥ, στρατευόμενη και Θριαμβεύουσα πάντα θα αιωρείται μεταξύ γης και
ουρανού, προσομοιάζουσα τους Αγγελικούς χορούς. Έτσι όσα σπρωξίματα και να
δεχτεί εδώ κάτω στην γη θα ισορροπεί με το Πνεύμα της Θυσιαστικής Αγάπης της.
Το 1995 μάθαμε από σεβαστή Γερόντισσα τα παρακάτω που σαν αποκαλύψεις της δόθηκαν και για τις οποίες αρθρογραφήσαμε παλαιότερα.
Συνεχίζουμε την αναφορά μας στον διάλογο που είχαμε με τον
γέροντα Δανιήλ Κατουνακιώτη.
Μανώλης Μελινός: Πείτε μας, σας παρακαλώ, για τη θαυμαστή περίπτωση του ιερού λειψάνου του αγίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, το οποίον ωσαύτως δεν έχει φανερωθεί.
Είχα χαθεί μέσα στα
ψηλά δέντρα, στους πυκνούς θάμνους, στους ήχους του αγέρα που συνόδευε τα
κελαηδίσματα των πουλιών.
Που βρίσκομαι; Που
είναι το μονοπάτι; Πως βρέθηκα εδώ; Σαν να υπνοβατούσα τόση ώρα και τώρα
ξάφνου ξύπνησα. Ξεκίνησα από την Σκήτη για πάω στο μοναστήρι αλλά...
Πάντως ακόμα είμαι μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας ...θάλασσα δεν ακούω, μονοπάτι δεν βλέπω, όμως κάτι μου ψιθυρίζει ότι καλά βαδίζω.
(Νικοδήμου
Ἁγιορείτου, Ἔκδοσις Ἱ. Καλύβης Ἁγ. Ἀκακίου, Καυσοκαλύβια, Ἅγιον Ὄρος, 2001)
Α) Τὰ νεανικὰ χρόνια
Οὗτος ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Μάξιμος, ἦταν ἀπὸ τὴν Λάμψακον[1], ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, εὐγενεῖς καὶ ἐναρέτους· οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ νὰ ἦσαν ἄτεκνοι, ἐπαρακαλοῦσαν τὸν Θεὸν μετὰ δακρύων νὰ τοὺς δώσῃ τέκνον. Ὁ δὲ Θεὸς εἰσακούσας τὴν δέησίν τους, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς τοῦτον τὸν μακάριον Μάξιμον, τὸν ὁποῖον ὀνόμασαν Μανουὴλ εἰς τὸ Ἅγιον Βάπτισμα.
Ποιός λόγος μπορεί
να περιγράφει πόση είναι η ζημιά από την αποτυχία της προσπάθειας για την
απόκτηση του αγαθού; Τί περισσότερο να σκεφτείς με τον νου; Πώς να φανερώσεις
και να περιγράψεις το άρρητο με το λόγο και το ακατάληπτο με τον νου;
Αν όμως έχει κανείς καθαρίσει τόσο καλά το μάτι του νου, ώστε να μπορεί να βλέπει κάπως αυτό που ο Κύριος υπόσχεται στους Μακαρισμούς, θα περιφρονήσει κάθε ανθρώπινο λόγο, επειδή αδυνατεί να εκφράσει αυτό που σκέφθηκε.
Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα , έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού. Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα, που αναρωτιόταν τι να κάμει, μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει. Χωρίς πολλά πολλά, ο ένας από τους δύο καλόγερους , την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη , όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού. Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους.