Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2021

☦ Για τη μητέρα του παπά Εφραίμ που ευωδίασε αυτοστιγμεί

Η κυρία Βικτωρία, με το πέρασμα του χρόνου, απέκτησε πρόβλημα στην καρδιά της.

«Η μητέρα μου ήταν καρδιακή» έλεγε ο παπά Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, «και όταν πέθανε η αδερφή της, πολύ στεναχωρήθηκε και τη χτύπησε περισσότερο η καρδιά και την πήγε ο αδερφός μου, ο αξιωματικός, ο Χαράλαμπος, στο νοσοκομείο». Λίγες μέρες μετά, η Βικτωρία εκοιμήθη.

☦ “Η χάρις διατηρείται με την ταπείνωση”

Η χάρις διατηρείται με την ταπείνωση και την ευχαριστία εις τον Θεό. Η ταπείνωσις ότι «εγώ δεν είμαι άξιος κληθήναι υιός Σου, ποίησόν με ως ένα των δούλων σου» (Λουκ. 15,19).  Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.  (diakonima)

☦Αφιέρωμα στον Όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη

(Με αφορμή τον πρώτο του επίσημο εορτασμό μετά την κατάταξή του στο αγιολόγιο της Εκκλησίας)

Βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση, να εορτάσουμε για πρώτη φορά επίσημα, με κάθε λαμπρότητα που αρμόζει στην περίπτωση, μέσα στην θεία λατρεία, την κατάταξη στο αγιολόγιο της Εκκλησίας, με απόφαση της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το άνθος το εύοσμο της γης της Βοιωτίας, τον παπά Εφραίμ τον Κατουνακιώτη. Εκείνον που με το ταπεινό του φρόνημα και μέσα από την νόμιμη άθληση στο Περιβόλι της Παναγίας, στα ησυχαστικά Κατουνάκια, έλαβε από τον Θεό την χάρη και την σφραγίδα του Πνεύματος, και απέκτησε στην συνείδηση του ορθόδοξου λαού, την θέση του φωτισμένου και λουσμένου στο φως της Θεότητος, ανθρώπου του Θεού, και τον εορτάζουμε σήμερα όχι ως τον παπά Εφραίμ, αλλά τον Όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη. 

☦ Ο αδελφός του Αγίου Γέροντα Παϊσίου, Λουκάς διηγήθηκε:

"Ο αδελφός του Αγίου Γέροντα Παϊσίου, Λουκάς διηγήθηκε: «Όταν ήταν στο Στόµιο (Λαρίσης) ο Γέροντας, κάποτε έπεσε ένας µεγάλος βράχος στο µονοπάτι. Μαζευτήκαµε πολλοί, για να τον µετακινήσουµε με ξύλα για µοχλούς, αλλά µάταια. Έφυγαν όλοι και µου είπε: «Άντε, πήγαινε και συ». Έφυγα, πήγα πιο πέρα και κρύφθηκα να δω τι θα κάνει. Τον είδα να κάνη τον σταυρό του, να πιάνη τον βράχο, να τον σηκώνη σαν καρέκλα και να τον βγάζη από τον δρόµο!»."

☦ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ

Ένας από τους πιο ωραίους συμβολισμούς στην παραβολή του ασώτου υιού είναι και αυτός του δαχτυλιδιού, το οποίο ο Πατέρας δίδει εντολή να δοθεί στον νεώτερο υιό του, όταν επιστρέφει από το «ζην ασώτως». «Δότε δακτύλιον εις την χείρα αυτού» (Λουκ. 15, 22) είναι ο πατρικός λόγος. Προφανώς και ο ο άσωτος φορούσε δαχτυλίδι όταν έφυγε από το σπίτι του Πατέρα του. Το έχασε όμως ή το πούλησε προκειμένου να επιβιώσει στην μακρινή χώρα, όπου απεδήμησε για να ζήσει ελεύθερα, όπως πίστεψε, χωρίς την κοινωνία με τον Πατέρα. Και με την επάνοδό του στο πατρικό σπίτι, ο Πατέρας του προσφέρει αυτό το συμβολικό στοιχείο, για να δείξει και σε εκείνον και σε εμάς τρία χαρακτηριστικά, τα οποία είναι πολύτιμα για όλους.