☦ Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης: «Ὄχι στό ἐμβόλιο πού σέ ὑποχρεώνουν καταπατώντας τήν ἐλευθερία σου. Δικό μας ἐμβόλιο εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία»!

Γράφει ὁ Μοναχὸς Δαμασκηνὸς Γρηγοριάτης

Ἀγαπητέ μας ἐν Χριστῶ ἀδελφέ κ. Ἀθανάσιε, χαῖρε ἐν Κυρίῳ.

Ἐλάβομεν ἅπαντες οἱ περίπου 100 ἀδελφοί καί ἀδελφές τῆς χριστιανικῆς μας οἰκογενείας μέ τίτλο ΘΕΟΦΟΡΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ τήν ἐπιστολήν σου, τήν ὁποίαν ἀπηύθυνες πρός τήν Διαρκῆ Σύνοδο τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας μας. Ὡς ὑπεύθυνος τῆς Ὁμάδος αὐτῆς ὀφείλω νά ἀπαντήσω, χωρίς νά θίξω κάποιον στό ἐλάχιστον. Ἐπίσης πρίν ἀπό ὀλίγα λεπτά ἐλάβαμε καί ἐδιαβάσαμε καί τήν ἀπάντησιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τήν ὁποίαν εὐγενῶς μᾶς ἀπέστειλες. Σέ εὐχαριστοῦμεν γιά τήν ἐνημέρωσίν σου.

☦ ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἅγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς

Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ αὐτόν τόν Ἅγιο στό μέσον τῆς νηστείας, ὡσάν τήν πιό ἅγια εἰκόνα, ὥστε νά ἀτενίζουν ὅλοι σέ Αὐτόν;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐβίωσε καί ἔγραψε τήν Κλίμακα τοῦ Παραδείσου, πού ἐβίωσε τήν ἀνάβασι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κόλασι μέχρι τόν Οὐρανό, μέχρι τόν Παράδεισο. Αὐτός ἐβίωσε τήν κλίμακα ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν Οὐρανό, τήν κλίμακα πού ἐκτείνεται ἀπό τόν πυθμένα τῆς κολάσεως τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τήν κορυφή τοῦ παραδείσου.

☦ ''Ο αγαπών την αδικίαν μισεί την εαυτού ψυχήν''

'Ο αγαπών την αδικίαν μισεί την εαυτού ψυχήν''. [Όποιος αγαπά την αδικία και επιμένει σ' αυτήν, αυτός μισεί και βλάπτει κυρίως τον εαυτόν του.] Ψαλμός 10,5

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς : «Όποιος αγαπά την αδικίαν, μισεί την ψυχή του και ξεσχίζοντας και αχρηστεύοντας το "κατ' εικόνα" που έχει, παθαίνει κάτι παραπλήσιον με εκείνους που από παραφροσύνη, χωρίς να το αισθάνονται, καταξεσχίζουν ελεεινά τις σάρκες τους.

☦ Ευχή πρό τού ύπνώσαι. Τού άγίου Έφραίμ τού Σύρου.

Κύριε Ίησού Χριστέ ό Θεός ήμών, ό τήν άγίαν σου Μητέρα τιμιωτέραν άναδείξας πασών τών έπουρανίων δυνάμεων, αύτός, Πανάγαθε, διά τών πρεσβειών αύτής καί πάντων σου τών άγίων, παρακληθήτι καί συγχώρησόν μοι τώ άνάξιω δούλω σου, εί τι ήμαρτον σήμερον ώς άνθρωπος, μάλλον δέ ώς άπάνθρωπος, τά έκούσια μου πταίσματα καί τά άκούσια, τά έν γνώσει καί έν άγνοία, τά έκ συναρπαγής καί άπροσεξίας καί πολλής μου ραθυμίας καί άμελείας γεγενημένα, είτε τό όνομά σου τό άγιον ώμοσα, είτε έπιόρκησα, ή έκλεψα, ή έψευσάμην, ή φίλος παρέβαλε πρός έμέ καί παρείδον αύτόν, ή άδελφόν έθλιψα καί παρεπίκρανα, ή ίσταμένου μου έν προσευχή καί ψαλμωδία ό νούς μου ό πονηρός είς τά πονηρά καί βιωτικά περιεπόλευσεν, ή παρά τό πρέπον έτρύφησα, ή εύτράπελα έλάλησα, ή άφρόνως έγέλασα, ή έκενοδόξησα, ή ύπερηφανευσάμην, ή κάλλος μάταιον έθεασάμην καί ύπ’ αύτού έθέλχθην τόν νούν, ή τά μή δέοντα έφλυάρησα, ή τό έλάττωμα τού άδελφού περιεργασάμην καί κατέκρινα αύτόν, καί τά έμαυτού άναρίθμητα έλαττώματα παρεβλεψάμην, είτε τής προσευχής μου ήμέλησα, είτε τι άλλο πονηρόν ένενόησα.

☦ «ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ ΘΛΙΨΙΝ ΕΞΕΤΕ, ΑΛΛΑ ΘΑΡΣΕΙΤΕ, ΕΓΩ ΝΕΝΙΚΗΚΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»

Έτσι μιλούσε ο Χριστός, τόσο απλά ,ολοκάθαρα, για την πορεία του βίου,

γι’ αυτό το πέρασμα του καθενός μας σε τούτη την όμορφη  γη,

και μίλησε για θλίψεις…ναι, για θλίψεις και βάσανα πολλά,

για τις φουρτούνες της ζωής  ,τα μύρια  τα κτυπήματα…

τα ανελέητα, που πληγώνουν και σώμα και πνεύμα και ψυχή

κι όλα αυτά επάνω  μας, σε μένα, σε κάθε άνθρωπο.

☦ Λείπει ὁ σταυρός. Τί ἔγινε; Καίγονται στὴ θέα του; Ἢ μήπως τὸν ξέχασαν;

Παγκόσμιος Ὀργανισμός Ὑγείας: «πρός Διαβόλου, ὄχι σταυροί».

Εἶναι αὐτό, ποὺ ἀρχικὰ σκέφτεσαι «Θὰ ἀντισταθῶ στὶς ‘μισαλλόδοξες’ ἀπόψεις, θὰ ἀγωνιστῶ νὰ μείνω ψύχραιμος, κι ἂς μὴν δώσουμε τόπο στὸ θρησκευτικὸ φανατισμὸ κ.λπ». Ἀλλὰ μετὰ βλέπεις τὴν ἄτυπη ἀπαγόρευση τοῦ σταυροῦ ἀπὸ παντοῦ, καὶ ἀλλάζεις ἐντελῶς γνώμη.

☦ Ποιός περίμενε ότι ένα κομμάτι ξύλο και αρκετό αίμα ήταν τα συστατικά της Ζωής;

Ο "Φύλαξ της Οικουμένης" στο κέντρο του ναού. Οι πιστοί προσεγγίζουν με το στόμα. Όπως κάθε σπουδαίο στην Εκκλησία. Ασπασμός και προσδοκία. Προσδοκία ότι όπως ο Σταύρος, σε νοητή επέκταση των ακτίνων, αγκαλιάζει το σύμπαν ολάκερο, έτσι κι εμείς, συσταυρωθέντες τω Κυρίω γινόμαστε ένα με τον Έναν και το κάθε τι της Δημιουργίας. Ποιός περίμενε ότι ένα κομμάτι ξύλο και αρκετό αίμα ήταν τα συστατικά της Ζωής;

☦ ΤΟ ΑΣΒΕΣΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

Το 1917 ήρθε στην Ιερά μας Μονή ο Παν. Κάπαρης από την Νάουσα με εντολή της πεθεράς του, η οποία ήταν βαρειά άρρωστη και με παρακάλεσε να πάω στην εξοχή ''Αμπελάς'' όπου έμενε, να την εξομολογήσω και κοινωνήσω των Αχράντων Μυστηρίων.

☦Γέρων Παρθένιος: Νά ἔχουμε διάκριση. Πολλές φορές σφάλουμε χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε. Νομίζουμε ὅτι εἴμαστε ψηλά στήν ἀρετή. Γι΄ αὐτό ὅλοι μας νά ἐλέγχουμε τήν πορεία, τήν ζωή μας

Ὁ Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὅρους Γέρων Παρθένιος, σὲ ὁμιλία του στὴν Τράπεζα τῆς Μονῆς τὴν Κυριακή τῆς Τυρινῆς 14 Μαρτίου 2021, ἀναφέρθηκε σὲ σημαντικὰ θέματα. Μίλησε πατερικὰ καὶ ἐμπειρικὰ, μὲ δάκρυα στὰ μάτια ἀρκετὲς στιγμές, γιὰ τὸ νόημα καὶ τὸν ἀγώνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἀνέφερε ὁ Γέρων Παρθένιος:

☦ Όσιος Ονούφριος: “Ζήτησα αυτή τη χάρη από τον Θεό”

«Ζήτησα αυτή τη χάρη από τον Θεό: όποιος κάνει το μνημόσυνο μου και με γιορτάσει ή γράψει ή διηγηθεί την ζωή μου, να μην του έλθει πειρασμός από τον διάβολο»

«Και όστις ευρεθεί εις κίνδυνον θαλάσσης ή θυμόν δικαστού ή εις άλλην τινα στενοχωρίαν και σε επικαλεσθή λέγων: «Παντοδύναμε Κύριε δια πρεσβειών του δούλου σου Ονουφρίου ελέησόν με, παρακαλώ την βασιλείαν σου», καθώς μου έταξες, επάκουσον της δεήσεως αυτού».