Στις Παρακλήσεις απλά πορευόμαστε προς τη Μάνα μας, την Παναγία, για να σωθούμε με την αστείρευτη και ζωογόνα στοργή Της. «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους Σου, Θεοτόκε, ότι πάντες, μετά Θεόν, εις Σε καταφεύγομεν ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν»! Στο πρόσωπο της Θεοτόκου παύει η οικτρή δουλοποίησή μας και η δουλαγωγία μας από την αμαρτία, ο συμφυρμός μας από τη λύπη, τη φθορά και τον θάνατο της αμαρτίας. Εξαιτίας Της γινόμαστε κατά Χάριν τέκνα Θεού.
Προσευχήσου τη νύχτα.
Προσευχήσου μόνος σου. Προσευχήσου χωρίς να χρησιμοποιείς βιβλίο, χωρίς κάποια
φαντασίωση, χωρίς να σκέφτεσαι.
Απλώς μείνε άγρυπνος για δέκα λεπτά αφού ξυπνήσεις για να πιείς ένα ποτήρι νερό, αφού σε ξυπνήσει το παιδί σου ή κάποιος εφιάλτης. Στάσου εκεί μέσα στο σκοτάδι και μην κάνεις κάποια κίνηση ή κάποιον ήχο.
Περάσαμε από ένα κελί έξω από τις Καρυές το κελί του παπά Γρηγόρη. Αυτός ήρθε πολύ μικρός στο Άγιο Όρος, περίπου δέκα-δώδεκα ετών, και έγινε μοναχός.
Όταν πήγαμε εμείς ήταν γύρω στα ογδόντα πέντε με ενενήντα, και δεν είχε βγει ποτέ έξω από το Άγιον Όρος.
Οι Παρακλητικοί Κανόνες
της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ακολουθίες παλαιότατες, οι οποίες ψάλλονται προς
ίαση ψυχών και σωμάτων, καθώς μνημονεύονται κατά την ώρα της τελέσεως υπέρ
υγείας τα ονόματα υπέρ των οποίων τελείται η ακολουθία.
Οι Παρακλητικοί κανόνες της Παναγίας διακρίνονται σε Μικρό και Μεγάλο και ο μεν Μικρός Παρακλητικός Κανόνας αποτελεί έργο του Θεοφάνη υμνογράφου, ο οποίος φέρεται υπό το καλογερικό του όνομα Θεοστήρικτος• ο δε έτερος Παρακλητικός Κανόνας, ο αποκαλούμενος Μεγάλος, αποτελεί έργο του Θεόδωρου του Β’, χρονολογούμενος στα μέσα του ΙΓ ‘ αιώνα.
«Μπαίνω για παράδειγμα μέσα σ᾿ ένα άγιο σπήλαιο, όπως το σπήλαιο του Αγίου Ακακίου ή του Αγίου Νείλου στο Άγιον Όρος η στο σπήλαιο της Αποκαλύψεως και δεν προλαβαίνω ν᾿ αρχίσω να προσεύχομαι κι αμέσως ὁ αγιασμένος χώρος με ανεβάζει στα ύψη».
«Πολλές φορές παλαιότερα, αλλά και τώρα, “πετάω” στο Άγιον Όρος πάνω απ᾿ τον Άθωνα και προσεύχομαι μαζί με τούς Αγιορείτες πατέρες. Αισθάνομαι πολύ τη χάρη των ασκητών και τα θυμιάματα πού ευωδιάζουν, καθώς ανεβαίνουν στον ουρανό. Σύννεφα γύρω απ᾿ τον Άθωνα τα μοσχολίβανα!
«Κάθε μέρα θα ζητάς από τον Χριστό: “Κύριε, βάλε με ανάμεσα στους δικαίους. Βάλε με στον Παράδεισο. Φέρε με κοντά Σου”. Θα ζητάς κάθε μέρα τον Χριστό και Εκείνος ξέρει τί θα κάνει.«
»Ο Ουρανός είναι η κατοικία του ανθρώπου. Και είναι εκεί μέσα εκατομμυρίων ψυχές, όπως είμαστε κι εμείς. Πώς πήγανε στον Παράδεισο τα εκατομμύρια των Αγίων, που τώρα χαίρονται και αγάλλονται και δεν έχουν κανένα πράγμα να τους ενοχλεί; Αλλά εδώ κατάλαβαν τον στόχο της ζωής και βάδισαν σωστά: με καλωσύνη, με αγάπη, με πίστη, με ειλικρίνεια, με δικαιοσύνη, με φιλανθρωπία.«
