Υπάρχουν πολλές φορές
στη ζωή μας που λυγίζουμε, δεν αντέχουμε άλλο, νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας
εγκαταλείπουν και δεν έχουμε πλέον καμία διάθεση να συνεχίσουμε.
Θέλουμε απλά να
κάτσουμε εκεί που πέσαμε και να ξεκουραστούμε… να αφεθούμε, να παραδώσουμε τα
όπλα. Δε μας νοιάζει τίποτα πια, μόνο να ξαποστάσουμε! Και κάπως έτσι μας
παίρνει από κάτω και νιώθουμε απογοητευμένοι και απελπισμένοι χωρίς καμία
αχτίδα φωτός να μας χτυπάει στο πρόσωπο… μόνο σκοτάδι και αδιέξοδο. Και καθώς
αισθανόμαστε ηττημένοι και αδύναμοι βουλιάζουμε σε μια βαθιά μελαγχολία που
πιθανότατα θα εξελιχθεί σε κατάθλιψη αν δεν κάνουμε κάτι.