(Ἅγιον Ὄρος 14/27 Δεκεμβρίου 2021).
Ἄν καὶ εἴμαστε σίγουροι,
ὅτι μιλᾶμε σὲ ὦτα μή ἀκουόντων, καὶ εἴμαστε μία
«φωνὴ βοῶντος ἐν ἐρήμῳ», ὅμως ἐμεῖς θεωροῦμε, ὡς στοιχειῶδες χρέος μας νὰ
ὑψώσουμε τὴν φωνὴ μας, γιὰ νὰ ὑπερασπίσουμε καὶ νὰ ὁμολογήσουμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστι
μας, κάθε φορὰ, ποὺ κάποια ἀνθρωπάκια, τολμοῦν καὶ σηκώνουν τὸ μικροσκοπικό τους
ἀνάστημα καὶ ἀνοίγουν τὸ βλάσφημο στόμα τους καὶ βλασφημοῦν ὅ,τι πιὸ Ἅγιο, Ἱερὸ
καὶ Ὅσιο ἔχουμε, τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκον, τὴν Μεγάλη μας Μητέρα, καθὼς καὶ τὸ ἀκατάληπτο μυστήριο τῆς σωτηρίας
μας, ποὺ εἶναι ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Σωτῆρος μας, ἡ κοσμοχαρμόσυνη Γέννησις τοῦ Χριστοῦ
μας, τὰ Χριστούγεννα, τὰ ὁποῖα με τὸση λαχτάρα γιορτάζουμε κάθε χρόνο, σὰν Ὀρθόδοξοι
Χριστιανοί.