Στην ζωή όλων μας, έρχονται ώρες που φεύγει ο ήλιος και
χάνεται και παγώνουνε όλα και γύρω και μέσα μας…
Όμως δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχει ένας άλλος Ήλιος που είναι θερμότερος από τον γήινο και πεπερασμένο. Είναι το άδυτο Φως που κρύβεται στα έγκατα της ψυχής μας και δεν του δίνεται η δυνατότητα να αφήσει τις ακτίνες Του να διαποτίσουν όλη την ύπαρξή μας, γιατί δεν θέλουμε φως.
«Εδώ και μερικά χρόνια, ένας φιλομόναχος νέος είχε
παρακολουθήσει μια ολονυκτία σε μια Μονή του Αγίου Όρους με πολλή ευλάβεια.
Ήταν η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου και, επειδή ήθελε και αυτός να αφιερωθή
στον Θεό, σε όλη την αγρυπνία στεκόταν όρθιος και προσευχόταν με κατάνυξη.
Όταν έφθασαν στους Αίνους, ο Ιερεύς έχριε τους Πατέρες και τους προσκυνητάς από το λαδάκι της κανδήλας της Παναγίας.
Αχ αυτές οι γιαγιάδες! Βγήκα φουριόζος από την Θεία
Λειτουργία προχθές,απ'έξω αστυνόμοι, τηλεοπτικά καν-άλαλα,καταγγελίες, κ.τ.λ.
Μια γιαγιάκα με κοιτά με ματάκια γλυκά και μου λέει:
- Πάτερ φοβάμαι!
- Τι φοβάσαι; δεν μεταλαμβάνεις; (είπα γεμάτος σιγουριά)
ΦΩΤΟ: “ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
Κι έπειτα αναρωτήθηκα: ‘Άραγε εγώ είμαι ελεύθερος; Και τί σημαίνει ελευθερία;’ Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν τα πάθη μου. Πώς να είμαι ελεύθερος όταν καταδυναστεύομαι από αυτά; Είμαι σκλάβος αλυσοδεμένος από τον εγωισμό μου, το θυμό μου, την φιληδονία, την κενοδοξία και τόσα άλλα… Ελεύθερος είναι ο άγιος, αυτός που έχει νικήσει τη σάρκα του και τις κακές ροπές της ψυχής του και είναι κύριος του εαυτού του. Πόσο λίγοι είναι όμως αυτοί! Και πόσοι ακόμα και απ’ αυτούς που με τη Χάρη του Θεού και με σκληρό και επίπονο αγώνα κατάφεραν να νικήσουν κάποια πάθη τους, δεν τα είδαν να επιστρέφουν με ορμή μόλις έχασαν για λίγο την προσοχή τους και τη θεία Βοήθεια; Ελεύθερος είναι αυτός που όταν μπορεί να θυμώσει δε θέλει και όταν θέλει δεν μπορεί. Ελεύθερος είναι αυτός που συγχωρεί, που δεν έχει μέσα του ίχνος μνησικακίας για τους άλλους ό,τι κι αν του έχουν κάνει στο παρελθόν ή στο παρόν.
φώτο από fb
Αναρωτηθήκαμε πολύ να
αναφέρουμε τα παρακάτω , όμως «τούτο είναι το ρηθέν δια του προφήτου Iωήλ…» (Πράξ.
β’ 16). «Θα δώσω πλουσιοπάροχα από το πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο, και τα παιδιά
σας και οι θυγατέρες σας θα κηρύξουν την αλήθεια, και οι νέοι σας θα δουν
οράματα και οι γέροντές σας θα ονειρευτούν θεϊκά όνειρα»(Ιωηλ. γ΄ 1).
Μικρά παιδάκια και μεγάλοι το τελευταίο αυτό χρονικό διάστημα λένε ότι βιώσαν παράδοξα.
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Αδελφοί πριν λίγη ώρα ένας καλός φίλος από την Θράκη μας, με ενημέρωσε για κάτι ΘΑΥΜΑΣΤΟ σαν και αυτά που συμβαίνουν τούτες τις ώρες σε όλη την Ελληνική Επικράτεια και άλλοι τα πιστεύουν και άλλοι τα αμφισβητούν.
φώτο από το fb
ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Ο ΤΙΜΙΟΣ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ
ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΑ
ΟΥΡΑΝΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ , ΤΩΝ ΒΑΠΤΙΣΕΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΑΜΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΤΩΝ.
ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ανήκει στη χωρία των μεγάλων προφητών και ομολογητών της πίστεώς μας. Ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τον χαρακτήρισε ως το μέγιστο άνθρωπο που φάνηκε στον κόσμο: «αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού» (Ματθ.11,11). Η αγία μας Εκκλησία τον έθεσε σε τιμή μετά τη Θεοτόκο, μάλιστα στην εικονογραφία παριστάνεται μαζί με την Παναγία μας να ικετεύει για τη σωτηρία του κόσμου. Είναι η γνωστή εικονογράφηση της «δεήσεως».
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
Αν ο θάνατος των οσίων είναι αξιοτίμητος, και συνεπώς, αν η μνήμη του ανθρώπου που σ’ όλη του τη ζωή έκανε με συνέπεια το θέλημα του Θεού, πανηγυρίζεται με εγκωμιαστικούς λόγους, πόσο περισσότερο έχουμε εμείς υποχρέωση να γιορτάζουμε με εγκώμια τη μνήμη του Ιωάννη, που βρίσκεται στην πιο ψηλή κορφή, πάνω απ’ όλους τους οσίους και τους δικαίους; του Ιωάννη που σκίρτησε προφητικά για τη σάρκωση του Θεού Λόγου – ενόσω ακόμα βρισκόταν στη μητρική κοιλιά!
Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης θα λάμψη!
Αγία Βασιλομάρτυς τσαρίνα Αλεξάνδρα
Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης θα λάμψη... μόνο να ανοίξωμε τα μάτια μας, την πόρτα της ψυχής να κρατήσωμε ανοικτή, ώστε να δεχώμεθα τις ακτίνες του Ηλίου αυτού μέσα μας. Μόνον, κάνε υπομονή ακόμη, παιδάκι μου, και η οδύνη αυτή θα περάση· εμείς θα λησμονήσωμε τα βάσανα· θα μείνη μόνον ευγνωμοσύνη για όλα.
