☦ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ἐλέησόν με»

☦ Ὁ Ἐγωισμός

Μᾶς λέγουν οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας ὅτι ρίζα κάθε ἁμαρτίας εἶναι o ἐγωϊσμός. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος o Διάλογος τήν ὀνομάζει βασίλισσα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν.

Ὅσο πιό πολύ ὑπερηφανευόμαστε, ὅσο πιό πολύ κυνηγᾶμε τή δόξα καί τόν ἔπαινο καί τήν τιμή, τόσο πιό τιποτένιοι εἴμαστε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος «ἀντιτάσσεται στούς ὑπερήφανους, ἐνῶ στούς ταπεινούς δίνει τή χάρη του» (Παροιμ. 3,34).

☦ “Διὰ βρώσεως εξήγαγε, του Παραδείσου ο εχθρὸς τὸν Αδάμ…”

☦ Ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα.

Θ.Π.: ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ…. ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ… ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ ΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΠΟΣ ΣΟΥ. ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ…..

Προτιμά να αγωνιστεί για να πείσει τον άνθρωπο να κάνει μία μικρή παράβαση σε ένα μικρό σφάλμα. Εδώ έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.

Ευκολότερα κανείς προχωρεί σε μία μικρή υποχώρηση. Έτσι αρχίζει το ξήλωμα και ο κατήφορος. Το μικρό οδηγεί στο μεγαλύτερο. Και σιγά-σιγά φθάνει ο άνθρωπος στην έσχατη αθλιότητα. Γιατί; Γιατί δεν πρόσεξε στο πρώτο ολίσθημα.

☦ "Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου...."

«Mη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι· ταχύ επάκουσόν μου· πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν» (Ψαλμ. 68,18-19)

AKOYΣATE τα λόγια αυτά, αγαπητοί μου Xριστιανοί. Eίναι το προκείμενο του κατανυκτικού εσπερινού. Όσοι πάτε τακτικά στον  εσπερινό θα γνωρίζετε, ότι μετά το «Φως ιλαρόν…» λέγεται το προκείμενο, που αλλάζει κάθε φορά. Άλλο είναι το προκείμενο της Δευτέρας, άλλο της Tρίτης, άλλο της Tετάρτης, άλλο της Πέμπτης, άλλο της Παρασκευής, άλλο του Σαββάτου, και άλλο της Kυριακής. Tο προκείμενο της Kυριακής είναι «Iδού δη  ευλογείτε τον Kύριον, πάντες οι δούλοι Kυρίου» (Ψαλμ. 133,1).

☦ Θλίβομαι...σε χρειάζομαι σαν παιδί σου κοντά μου...μην αργείς..

Εσπέρας Προκείμενο: Μη αποστρέψεις το πρόσωπό σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι.. Ήχος πλάγιος του τετάρτου.

Μόνο με ένα δωρικό ισοκράτημα ως ηχητικό υπόστρωμα.

Δεν ταιριάζει εδώ καμμιά άλλη αρμονία και "δεύτερη φωνή".

☦ Χριστέ μου, δώσ’ μου Υπομονή και την πίστη των Αγίων…

☦ Ένα αλλιώτικο τριήμερο

Στο Άγιο Όρος το τριήμερο έχει άλλες διαστάσεις και άλλες έννοιες.  Εκεί δεν έχει γλέντια κοσμικά και πέταμα χαρταετού αλλά έχει γλέντια πνευματικά και πέταμα εγκάρδιας προσευχής προς τα ουράνια.

Του Σπύρου Συμεών

Εμείς εδώ «στον έξω κόσμο» έχουμε συνηθίσει με το να αναφερόμαστε στο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας να εννοούμε το Σαββατοκύριακο που προηγείτο καθώς και την Καθαρά Δευτέρα μιας και αποτελεί τριήμερο αργίας για τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους και όχι μόνο.

☦ "Ἑάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν..."

«Ἑάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος. Ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6, 14-15)

«Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα».

☦ Τυρινής: Η αληθινή συγχώρησις (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.

☦ Ο Άγιος Παΐσιος για τον Αγώνα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

-Γέροντα, πώς θά μπορέσω τήν Σαρακοστή νά αγωνισθώ περισσότερο στήν εγκράτεια;

-Οι κοσμικοί τώρα τήν Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο τήν εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει νά προσέχουμε. Τό κυριώτερο όμως πού πρέπει νά προσέξει κανείς είναι τά ψυχικά πάθη καί μετά τά σωματικά. Γιατί, άν δώσει προτεραιότητα στή σωματική άσκηση καί δέν κάνει αγώνα, γιά νά ξεριζωθούν τά ψυχικά πάθη, τίποτε δέν κάνει.

☦ Ο Ασκητής – Μια ιστορία χάριτος στην περίοδο της Σαρακοστής

Τα χείλη του μουδιασμένα ζητούσαν νερό. Είχε τρεις μέρες να φάει και να πιει κάτι. Ακολουθίες πολύωρες, μετάνοιες, μελέτη, ο κανόνας στο κελί του, η κατά μόνας αγρυπνία.

Όλα μαζί του δίνανε μια μικρή γεύση από την άσκηση των μεγάλων ασκητών της ερήμου που ζούσανε έτσι όχι για μερικές ημέρες αλλά σχεδόν όλη τους την ζωή. Ήταν τυπικό του μοναστηριού του να κρατούνε τριήμερη -απόλυτη- νηστεία οι πατέρες μέχρι την πρώτη Προηγιασμένη. Ήταν παράδοση να κάνουνε ένα γερό ξεκίνημα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

☦ Νοῦς καί αἰσθήσεις

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς στόν λόγο του «Ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ» λέγει: «Ὁ νοῦς εἶναι τό μάτι ὁλόκληρης τῆς ψυχῆς. Ὁ νοῦς εἶναι τό παράθυρο τῆς ψυχῆς πού βλέπει πρός τόν Θεό. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι καθαρός, ἐλαφρύς καί ἀνοιχτός στόν Θεό, στήν ψυχή πέφτει οὐράνιο φῶς κι οἱ λογισμοί μας στρέφονται κατευθεῖαν στόν Θεό. Ὅλα μας τά καρδιακά αἰσθήματα μετατρέπονται σέ ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τόν Νόμο του.