Ανάδοχος στην κουρά του, όπως γινόταν με όλους τους μοναχούς «του
κοινού», ήταν ο γέρο-Σάββας, ένας ευλαβέστατος Γέροντας που ζούσε πενήντα χρόνια στη Μονή και, ενώ πολλές φορές του είχαν
προτείνει να γίνει προϊστάμενος, εκείνος δεν ήθελε, για να μην τον αποσπάσουν
οι διοικητικές μέριμνες από την πνευματική του εργασία.