Κάποιος αδελφός, στενοχωρημένος, πλησίασε τον μακαριστό
Γέροντα και νυν Άγιο Εφραίμ, τον «Κατουνακιώτη» (1912–1998), και τον
παρακάλεσε: «Γέροντα, κάνε μου μια ευχή να μου φύγει η θλίψη!». Ο Γέροντας,
έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι του και προσευχήθηκε, όπως συνήθιζε.
Κατόπιν, του είπε:
Μας αξιώνει για μια ακόμη χρονιά ο Θεός να ζήσουμε και να
παρακολουθήσουμε τα σεπτά Πάθη Του.
Καλούμαστε και φέτος να συμμετάσχουμε όσο μπορούμε κι εμείς σε όλα
τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που συνθέτουν το Θείο Πάθος.
Με ευλάβεια και σεβασμό αλλά και με τα περιοριστικά μέτρα που μας επιβάλλουν , ας δώσουμε το παρόν στις όμορφες αυτές ακολουθίες που η φιλόστοργη Εκκλησία τις τελεί βραδινές ώρες, ακριβώς για να μην λείπει κανείς.
Ο Ιησούς Χριστός καταδίκασε κάθε μορφή κακίας και αμαρτίας χρησιμοποιώντας παραβολές ή διάφορους άλλους τρόπους, ποτέ όμως δεν καταδίκασε τον συγκεκριμένο αμαρτωλό που βρισκόταν μπροστά Του έστω και αν δεν έδειχνε διάθεση μετανοίας. Αντίθετα μάλιστα, όταν έχει μπροστά Του ο Χριστός τον συγκεκριμένο αμαρτωλό τον αντιμετωπίζει με συμπάθεια, επιείκεια και πολύ συχνά με τρυφερότητα. Έτσι αντιμετωπίζει το Ζακχαίο, την αμαρτωλή γυναίκα, τη Σαμαρείτιδα που δεν έκανε καμιά δήλωση μετανοίας, αλλά ακόμη και τον πλούσιο νέο που δεν θέλησε να αποχωρισθεί τα πλούτη του, ο Χριστός· «ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτόν» (Μαρκ. 10, 21) κατά τον Ευαγγελιστή Μάρκο.
Το τροπάριο «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…» λέει:
«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και
μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει
ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω
παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος,
Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς».
Στα νέα ελληνικά, το τροπάριο σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση λέει:
Υπάρχουν πρόσωπα στην Καινή Διαθήκη τα οποία, μολονότι διαδραμάτισαν κάποιο ρολό στο πασχαλινό δράμα, χάθηκαν από την ιστορία της χριστιανικής ζωής. Και ένα από αυτά είναι αναμφισβήτητα ο Σίμωνας ο Κυρηναίος…
τον οποίο όλοι οι ιερείς μιμούνται κατά την ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης μεταφέροντες τον Σταυρό του Χριστού, αλλά για τον οποίο δεν γνωρίζουμε παρα τις λίγες λέξεις που μας παραδίδουν τα Ευαγγέλια.
Ο Χριστός ήξερε ότι εβαδίζει προς τον Σταυρό αλλά δεν έκανε διπλωματία. Ο Χριστιανός δεν έχει διγλωσσία, δεν έχει διψυχία, δεν έχει διπλωματία, λέει το σωστό κι αν δεν πει το σωστό, είτε από φόβο είτε από άλλες σκοπιμότητες, είναι προδότης της αλήθειας.
Εκείνος που έχει θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο τη γη, ο γυιός του Θεού και ο Λόγος του ο συναΐδιος, σήμερα ταπεινώθηκε και ήρθε στη Βηθανία απάνω σ’ ένα πουλάρι. Και τα παιδιά των Εβραίων τον υποδεχθήκανε φωνάζοντας: «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς του Ισραήλ».
