☦ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

«Η ΗΣΥΧΙΑ, λέγει κάποιος Πατήρ, η σιωπή και η κρυφή πνευματική εργασία φέρνουν ΑΓΙΟΤΗΤΑ»

☦ Μιχαήλ Ἀρχάγγελε τοῦ Χριστοῦ, μή ἔλθῃς ὡς λεών ἀγριώτατος ἐπ’ εμε, μηδέ τῆν ψυχήν μου ἁρπάσῃς ὡς στρουθίον, ἔν ὤρα τοῦ κινδύνου σύ μοι βοηθῆσον.

☦ Μου είπανε Χριστός Ανέστη μέσα από τον Παράδεισο (Παπα Φώτης ο δια Χριστόν Σαλός)

"Φέτος πήρε εντολή από τον Αρχιερατικό να λειτουργήσει τη Λαμπρό Τρίτη σε μια εκκλησία σε ένα άλλο χωριό, όπως και έγινε. Γυρνώντας στο σπίτι του έπρεπε να περάσει μπρος από το κοιμητήριο που είναι θαμμένος ο παπα Φώτης και το σκεφτόταν….

Όταν έφτασε πολύ κοντά βλέπει μπροστά του τον Παππούλη όρθιο ντυμένο με μια άσπρη ιερατική στολή και πολύ λαμπερό να του χαμογελά και να τον χαιρετά... Ο παπα Ν. καθώς είναι απλός και άδολη ψυχή τρόμαξε, όπως ομολογεί ο ίδιος με συστολή, και πάτησε το γκάζι του αυτοκινήτου…

☦ Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου

ΦΩΤΟ: Η εξωτερική ολόσωμη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ η οποία εξαφανίστηκε το 1964

Ή ανέλπιστη σωτηρία

Στα 1963, το πρωινό εκείνο της επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο, όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό προσκύνημα του Μανταμάδου για ν' ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη, είδε κατάπληκτος πώς η ολόσωμη εικόνα του έλειπε! Αύτη ή απροσδόκητη εξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μια βδομάδα. Ξαφνικά, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.

☦ Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο, ο λαμπροφορεμένος άγγελος και η αναγγελία της Αναστάσεως (Θεοφάνους Κεραμέως)

Ομιλία στο β΄ Εωθινό Ευαγγέλιο

Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο (Μάρκ. ις’ 2-4)

Όταν πλέον πέρασε η λύπη του Σαββάτου και ενεργήθηκε το μυστήριο της αναστάσεως και ο Ήλιος της δικαιοσύνης σαν από κάποιο ορίζοντα ανέτειλε, τότε η τριάδα των ιερών γυναικών που μετέφεραν τα αρώματα έφθασε στο ζωηφόρο μνήμα. «Και πολύ πρωί, την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, έρχονται στο μνήμα, μόλις ανέτειλε ο ήλιος». Γιατί η Εύα, επειδή απατήθηκε κατά το δειλινό, εξορίζεται από τον τόπο της απολαύσεως (παράδεισο). Αντίθετα όμως, οι απόγονοί της σπεύδουν πολύ πρωί να μάθουν την αποκατάσταση της πρώτης μητέρας του ανθρώπινου γένους (Εύας), που έγινε μέσω της αναστάσεως.

☦ «ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΟΥΔΕΙΣ ΕΠΙ ΜΝΗΜΑΤΟΣ».

☦ Είδα ένα όνειρο παράξενο χθες πάτερ ...

☦ Θ.Π.: «ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ» ΜΕΣΑ Σ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΠΛΑΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΔΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ. ΤΟ ΛΕΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ: «ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΟΥΔΕΙΣ ΕΠΙ ΜΝΗΜΑΤΟΣ».  Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΠΛΑΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΣΙΛΕΥΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ TOY, ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ. ΑΜΗΝ. 

Ήμουν λέει μαζί με τον νυχτερινό μαθητή Νικόδημο και τον τολμηρό Ιωσήφ και τους βοηθούσα να αποκαθηλώσουν μετά από 2 χιλιάδες χρόνια το σώμα του Χριστού μας...

Και είχαν σκεβρώσει τα καρφιά και είχαν πιάσει σκουριά μιγμένα με Αίμα ακόμα ζέον...

☦ Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος

Θ.Π.: ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΜΕΛΙΩΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕΛΙ ΜΕΓΑΡΩΝ. ΕΧΟΥΝ ΔΕ, ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΝ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής καταγόταν από κάποιο φτωχό χωριό της Γαλιλαίας που ονομαζόταν Βηθσαϊδά. Ήταν γιος του ψαρά Ζεβεδαίου και της Σαλώμης που ήταν συγγενής της Παναγίας Μητέρας του Χριστού. Πολύ νωρίς έγινε μαθητής του Ιωάννου Προδρόμου ενώ παράλληλα εργαζόταν και στην τέχνη του ψαρά κοντά στον πατέρα του και τον αδελφό του Ιάκωβο.

Κάποια μέρα λοιπόν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος βάδιζε αργά στις όχθες του Ιορδάνου διδάσκοντας τον λαό την μετάνοια και βαπτίζοντας στον Ιορδάνη. Μαζί του ήσαν και δύο από τους μαθητές του, ο αδελφός του Πέτρου, και ο Ιωάννης. Καθώς ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος τον Ιησούν Χριστόν παράξενα ακούγονται τα λόγια του: «Ίδε ο αμνός του Θεού».

Η καρδιά των δύο μαθητών σκιρτά στο άκουσμα των λόγων αυτών. Μήπως είναι ο Μεσσίας που περιμένουν;...

Μόλις τον βλέπουν ν' απομακρύνεται τον ακολουθούν με κάποια προσμονή και ελπίδα. Ο Ιησούς γνωρίζοντας τον πόθο τους να τον πλησιάσουν στρέφεται και τους ρωτά: