☦ «ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΟΥ Η ΦΗΜΗ ΤΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ, ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ» ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

☦ «ΑΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ, ΛΕΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΒΒΑΣ, ΜΗ ΚΑΥΧΗΘΗΣ ΠΩΣ ΚΑΤΩΡΘΩΣΕΣ ΚΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ. ΠΕΙΣΕ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΙΛΑΣ» ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

☦ "Είναι μακάριος όποιος στην παρούσα ζωή φάγει και πιεί με απληστία προσευχές και ψαλμούς...."

«Είναι μακάριος όποιος στην παρούσα ζωή φάγει και πιεί με απληστία προσευχές και ψαλμούς μέρα και νύκτα και ενδυναμωθεί με την ένδοξη ανάγνωση της Γραφής, διότι η τροφή αυτή θα προξενήσει στην ψυχή αμείωτη ευφροσύνη στην μέλλουσα ζωή»

Ιωάννου του Καρπαθίου

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ  (ΕΠΙΤΟΜΗ)

☦ “Κύριε, ως κελεύεις• Κύριε, ως γινώσκεις• Κύριε, ως βούλει• γενηθήτω το θέλημα σου εν εμοί”

☦ «Ύστερα Άγιε μου αν γίνει έξαφνα ο πόλεμος θα χαθούν και ψυχές πριν προφτάσουν να μετανοήσουν».

Όσα ο Θείος Ιωάννης ο Ρώσος «πνευματικό τω τρόπω» είχε πει στον Όσιο Ιάκωβο:

«Νομίζουν πως κοιμάμαι, πεθαμένος, είμαι νεκρός και δεν υπολογίζουν οι Χριστιανοί. Εγώ όμως είμαι ζωντανός. Τους πάντες βλέπω. Το σώμα μου είναι μέσα, αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές φορές από την λάρνακα μου. Τρέχω ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Πολύς ο πόνος. Αυτοί δε με βλέπουν. Εγώ τους βλέπω και τους ακούω τι λένε. Και πάλι μπαίνω στη λάρνακα μου. Αλλά άκουσε Πάτερ μου να σου πω. Πολλή η αμαρτία στο κόσμο, πολλή η ασέβεια και πολλή η απιστία..»

☦ Μέγα Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο κ. Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στη Λάρνακα του Οσίου Ρώσου....

Φορούσε πιζάμες και ένα ταξί τον περίμενε στην Βορεινή πύλη της Εκκλησίας. Όταν τελείωσε τη μυστική του συνομιλία με τον Όσιο, ξεκίνησε με αργά βήματα, σέρνοντας τις παντόφλες στο δάπεδο και προχωρούσε προς την έξοδο.

☦ «Εκτός από τις δικές μας αιτήσεις στην προσευχή μας, να έχουμε και ένα μέρος αιτήσεων για τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον Θεό....

......Είναι μια έμπρακτη αγάπη προς τον πλησίον»

(† Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

☦ «Το αναμμένο λυχνάρι σκορπίζει το σκοτάδι, έλεγε ο Άββας Ιάκωβος, κι’ ο φόβος του Θεού διώχνει τα σκοτάδια της ανθρώπινης καρδιάς και την διδάσκει τις θείες εντολές» Γεροντικόν