☦ “μια εικόνα είναι αιώνιο κήρυγμα…”

«Ο όσιος Παΐσιος επέμενε πολύ οι αγιογράφοι να κάνουν καλές εικόνες, γιατί θεωρούσε ότι “μια εικόνα είναι αιώνιο κήρυγμα, ενώ το κήρυγμα του ιεροκήρυκα διαρκεί λίγο. Βλέπουμε λ.χ. μια εικόνα της Παναγίας και παρηγορούμαστε. Βεβαίως, αν η εικόνα δεν είναι καλή, αν έχη άγριο πρόσωπο, μάτια κ.λπ. κάνει αρνητικό κήρυγμα. Μου έλεγε κάποιος: “Πάω κάτω από την εικόνα του Χριστού και θέλω ν’ ανοίξω την καρδιά μου, αλλά βλέπω τον Χριστό σαν Γερμανό στρατιώτη να με αγριοκοιτάζη και σφίγγομαι”»

(Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος, σελ. 455)

☦ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ HALLOWEEN (ΧΑΛΟΟΥΙΝ)

Τὰ τελευταῖα χρόνια, τέτοιες ἡμέρες, παρατηρεῖται στὰ Δημοτικὰ Σχολεῖα τῆς χώρας, Ἰδιωτικὰ καὶ Δημόσια, μία προσπάθεια γνωριμίας τῶν παιδιῶν μὲ μία νέα «γιορτή» ἐναρμονισμένη στὸ πνεῦμα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Πρόκειται γιὰ τὸ Halloween(Χάλοουιν), ὅπως προβάλλεται μὲσα ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Ξένων Γλωσσῶν, εἰδικὰ στὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ.

☦ Το Θαύμα του Οσίου Δαυίδ που συγκλονίζει! Το 12χρονο κορίτσι που τον έβλεπε και συνομιλούσε μαζί του

ΕΥΒΟΙΑ ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ: Μία απίστευτη, θαυμαστή ιστορία, η οποία ακόμη και 58 χρόνια μετά συγκλονίζει. Το Δεκέμβριο του 1960 ο Όσιος Δαυίδ εμφανίστηκε σε ένα μικρό κορίτσι, που προσκυνούσε στο μοναστήρι ενώ παρών στο θαύμα ήταν και ο σημερινός ηγούμενος της μονής.

Η μαρτυρία που ακολουθεί είναι η περιγραφή του θαύματος από πιστό που ήταν παρών στο διάλογο του Οσίου με το μικρό κορίτσι.

☦ Θαύμα των Αγίων Αναργύρων σε μοναχό του Αγίου Όρους

«Ήμουν τότε αρχάριος μοναχός και εργαζόμουν ως κελλάρης στο μετόχι της Μονής μας, που λεγόταν Δεβελήκια, στην περιφέρεια Γομάτι Χαλκιδικής.

Τόσον εξασθένησε ο οργανισμός μου, ώστε κατάντησα σχεδόν σε ημιπαραλυσία. Με την πάροδο του χρόνου έγινα καλά αλλά προσβλήθηκα από ρευματική πολυαρθρίτιδα στην κνήμη του δεξιού μου ποδιού, στο οποίο και σχηματίσθηκαν κιρσοί από φλεβίτιδα.

☦ «Ο Θεός προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας»

“Ο Θεός είναι αγάπη, δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει.

Εμείς να έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχουμε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπουμε διαρκώς κοντά μας. Δεν θα φοβόμαστε μήπως παραπατήσουμε. Το σώμα του ανθρώπου, τόσο τέλειο!