☦ «Δώσ’ μου τούτον τον ξένο»

Λόγος στη Θεόσωμη Ταφή του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού,

και στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, και στην κατάβαση του Κυρίου στον άδη που έγινε με τρόπο θαυμαστό μετά το σωτήριο πάθος Του.

Α΄. Τι ’ναι τούτο; Σιωπή βαθειά σήμερα στη γη. Σιωπή βαθειά και ησυχία βαθειά. Σιωπή βαθειά, γιατί ο Βασιλιάς κοιμάται. Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, γιατί ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε κι εκείνους που αιώνες κοιμόνταν ανέστησε. Ο Θεός με το σώμα πέθανε και ο άδης τρόμαξε. Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε κι αυτούς που βρίσκονταν στον άδη ξύπνησε.

☦ ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ 2020, ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΦΗΝΑΝ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΑΣ, ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΝΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ…..

Σκαλίζοντας τις παλιές αναρτήσεις της Μεγάλης Εβδομάδας πέσαμε επάνω σε αυτήν την ωραία ανάρτηση. Και μιας και θα έχουμε σύντομα εκλογές και θα πάμε στις κάλπες, είπαμε να θυμηθούμε τι γινόταν την Μεγάλη Παρασκευή του 2020 όταν κάποιοι μας απαγόρευαν να επισκεφθούμε τους νεκρούς μας, όπως τότε που η ίδια φάρα τους σταύρωνε τον Χριστό….. ας θυμηθούμε λοιπόν τι γράφαμε τότε :

☦ Ο Χριστός και οι σβήστρες του

Η Θεανώ είναι ένας από τους μικρούς αγγέλους που στέλνει ο Θεός στον κόσμο για να ομορφαίνει τη ζωή μας. Αυτούς τους αγγέλους που τους όρισε ως μέτρο της ταπεινώσεως όλων μας. «Όστις ούν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος έστιν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. Ιη4). Κοντεύει στα πέντε της και όπως συμβαίνει με όλους τους μπόμπιρες, συνήθως εκπλήσσεσαι απ’ την απλοϊκή λογική τους.

☦ «Ώσπερ πελεκάν…»

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας  παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς» (Ἐγκώμ. β΄ στάσις)

Στὴν ὑπέροχη ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου θρήνου, ἀγαπητοί μου, ποὺ ψάλλεται στὸν ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ἰδιαίτερη θέσι κατέχουν τὰ Ἐγκώμια. Τί εἶνε τὰ Ἐγκώμια; Εἶνε μία ὡραία συλλογὴ τροπαρίων, ποὺ ἔχει ὡς θέμα τὴν ταφὴ τοῦ Χριστοῦ.

☦ Ο πόνος της Παναγίας (από τις σημειώσεις του Αγίου Σιλουανού)

Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό, και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο.

☦ "Ο Χριστός επι του Σταυρού"

Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΙΜ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Μεγάλη Παρασκευή σήμερον και ο Χριστός επί του Σταυρού! Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο Κύριος της Δόξης, σήμερον «τα θεμέλια της γης εδυνήθησαν φόβω του κράτους σου»[1], « ο ήλιος εσκοτίζετο και γης τα θεμέλια συνεταράττετο»[2]. Όσες ομιλίες και κηρύγματα και αν δονήσουν τον αέρα, όσα κείμενα και αν συμπλεύσουν εις την βιβλιογραφικήν φαρέτραν του έντυπου κόσμου, όσοι ζωγράφοι και αγιογράφοι και αν επιχειρήσουν ν΄ αποδώσουν  το μεγαλείο της ημέρας αυτής, δε θα καταφέρουν παρά μόνο, να μας μυήσουν επιδερμικά εις το αφ΄ εαυτού ασύλληπτο σε κενωτική θυσία και υπερφυές σε διανοητική σύλληψη μυστήριο του Θεανθρώπου, στη Σταυρική Θυσία του Λυτρωτού Κυρίου Ιησού Χριστού.

☦ "Ευτυχώς που δεν ζω την εποχή του Χριστού!"

Θυμάμαι σε μία συζήτηση στο Άγιον Όρος που κάποιος μοναχός έλεγε: "Κρίμα που δεν ζούμε την εποχή του Χριστού. Να βλέπαμε τον Χριστό, να είχαμε αυτήν τη δυνατότητα.."

Ο Γέροντάς μας είπε: "Ευτυχώς που δεν ζω την εποχή του Χριστού!".