“Τὸ πανάγιον Πνεῦμα, τὸ προϊὸν ἐκ τοῦ Πατρός, καὶ δι' Υἱοῦ ἐνδημῆσαν, τοῖς ἀγραμμάτοις Μαθηταῖς, τοὺς σὲ Θεὸν ἐπιγνόντας, σῶσον, ἁγίασον πάντας.”
“Φῶς ὁ Πατήρ, φῶς ὁ Λόγος,
φῶς καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, ὅπερ ἐν γλώσσαις πυρίναις, τοῖς Ἀποστόλοις ἐπέμφθη, καὶ
δι' αὐτοῦ πᾶς ὁ κόσμος φωταγωγεῖται, Τριάδα σέβειν ἁγίαν.”
ΨΑΛΛΕΙ Ο ΑΡΧΩΝ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΘΑΝΑΣΗΣ
Ένας μεγάλος Ρώσος Άγιος (ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ του Σάρωφ) και ένας Σέρβος Άγιος (ο ΟΣΙΟΣ Ιουστίνος Πόποβιτς) που μας μεταφέρει τους λόγους του πρώτου ρίχνουν ΦΩΣ στα σκοτάδια που μας περικύκλωσαν.
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
«-Πιστεύω ότι ο Κύριος θα σας βοηθήσει να το διαφυλάξετε στην καρδιά σας, διότι αυτό δόθηκε όχι μόνο για μας, αλλά διά μέσου ημών και για τον υπόλοιπο κόσμο. Πορεύεσθε εν ειρήνη! Ο Κύριος και η Παναγία ας είναι μαζί σας!»
του Κωνστανίνου Αθ.
Οικονόμου, δασκάλου
Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ: Οι Ιουδαίοι κατά την περίοδο της Π. Διαθήκης γιόρταζαν την Πεντηκοστή, ή εορτή των εβδομάδων (7 επί 7), που ονομαζόταν ακόμη “εορτή θερισμού των πρωτογεννημάτων” (Εξ. κγ΄16). Κατά τη γιορτή προσφέρονταν στο Θεό θυσίες πρωτογεννημάτων (καρπών σιτηρών, οικιακών ζώων). Επίσης, κατά παράδοση, ο Δεκάλογος δόθηκε στο Μωυσή την 50η μέρα μετά το ιουδαϊκό Πάσχα. Κατ' αντιστοιχία, όπως κατά την εβραϊκή Πεντηκοστή, εκφράζονταν ευχαριστίες για τα πρωτογεννήματα, έτσι για την χριστιανική Πεντηκοστή εκφράζονται ευχαριστίες για “τας απαρχάς του Πνεύματος”.
ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ (ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑΣ) ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΣΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑΣ.
ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΔΙΑΒΑΣΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΟΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΜΕ, ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΨΑΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΣΕ ΒΑΡΥ ΗΧΟ «ΤΙΣ ΘΕΟΣ ΜΕΓΑΣ, ΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ; ΣΥ ΕΙ Ο ΘΕΟΣ, Ο ΠΟΙΩΝ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΜΟΝΟΣ».