Ο Μέγας Αθανάσιος λέγει ότι: "Διά τον Θεόν η μελωδία δεν ευρίσκεται είς την καλλιφωνίαν, αλλά είς την αταραξίαν "την απαλλαγήν απο τα ποικίλα πάθη" του έσω ανθρώπου η οποία εξωτερικεύεται με την αρμονίαν της ψαλτικής.
«Ας με εγκαταλείψουν όλοι και όλα. Αυτό το ένα που μου δόθηκε δεν φεύγει. Δεν χάνεται. Αυτό μου έμαθε να βλέπω καθαρά. Να αγαπώ ανυστερόβουλα.
Να φεύγω και να έρχομαι με την ίδια κίνηση. Να αφήνω τους άλλους ελεύθερους και τότε ακριβώς να είναι που τους έχω δίπλα μου και μέσα μου.