Τις τελευταίες ημέρες, ακούω και διαβάζω από συναδέλφους αποθεωτικά σχόλια για την "τόλμη του Γιώργου Παπανδρέου" να μιλήσει ανοιχτά στους Τούρκους για την προκλητική παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου μας από τουρκικά αεροσκάφη –ακόμη και την ώρα της συνάντησης στο Ερζερούμ!Έχουμε φτάσει να αποθεώνουμε το αυτονόητο στην Ελλάδα –αφού ούτε καν αυτό δεν πράττουν οι πολιτικές ηγεσίες τα τελευταία χρόνια! Από αυτήν την άποψη, θα συμφωνήσω ότι ο πρωθυπουργός ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ είπε αυτό που εδώ και χρόνια δεν τολμούσε κανείς! Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο μάλιστα, οι παραβιάσεις των Τούρκων παραλίγο να ματαιώσουν την επίσκεψη Παπανδρέου στο Ερζερούμ, αλλά οι διπλωματικοί ελιγμοί εξαφάνισαν το εμπόδιο!
Αν και αποφεύγω τη νοσταλγία του παρελθόντος, αυτήν τη φορά δεν τα κατάφερα. Βλέποντας τον Γιώργο με το γαλάζιο κασκόλ να παραλαμβάνει τα πέδιλα του σκι από τον τούρκο πρωθυπουργό, μου ήρθε στο μυαλό ο πατέρας του. Ε, λοιπόν είμαι σίγουρος πως ο Αντρέας ΔΕΝ θα πήγαινε στο Ερζερούμ υπό αυτές τις συνθήκες!
Θα προτιμούσε με την απουσία του να στείλει στους Τούρκους το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν ανέχεται Τούρκους πάνω από το κεφάλι της ακόμη και λίγες ώρες πριν από την επίσημη συνάντηση των ηγετών των δύο χωρών. Γιατί ο Αντρέας -τουλάχιστον στο ελληνοτουρκικό- προτιμούσε πάντα τις πράξεις από τα λόγια!
Θα μου πείτε, η ζωή προχωρά και μαζί της αλλάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και οι πολιτικοί και οι τακτικές τους. Συμφωνώ, όμως λυπάμαι που αδυνατώ να γράψω τη λέξη "ευτυχώς"!