Τους βλέπω και τους λυπάται η ψυχή μου. Φοβισμένοι. Τρομαγμένοι. Αλαφιασμένοι. Να αποφεύγουν να εμφανιστούν σε δημόσιους χώρους. Αυτοί δεν είναι βουλευτές. «Ποντικομικρούληδες» είναι και φοβισμένα κουνάβια που χώνονται στην φωλιά τους να περάσει η μπόρα. Όμως επειδή δεν μ’ αρέσει να τους τσουβαλιάζω όλους θα πω ότι υπάρχουν και διαφορετικοί. Υπάρχουν και οι αγέρωχοι που τους κράζουν, αλλά δεν κρύβονται π.χ. Απόστολος Κακλαμάνης. Αλλά οι πολλοί και κυρίως κάτι ανώνυμοι βουλευτές της επαρχίας περνάνε την κόλαση του Δάντη με το κυνηγητό που δέχονται στις περιφέρειές τους. Οι Πασόκοι κυνηγάνε τους δικούς τους βουλευτές γιατί τους κορόιδεψαν, γιατί ψήφισαν το Μνημόνιο Νο 2, γιατί λένε «ναι» σε κάθε σκληρό μέτρο που έρχεται στη Βουλή. Οι Νεοδημοκράτες κυνηγάνε τους δικούς του, γιατί πιστεύουν ότι τους έλεγαν ψέματα τόσα χρόνια και γιατί βούτηξαν το δάχτυλο στο μέλι. Οι αριστεροί κυνηγάνε τους βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων γιατί το έχουν μέσα στο DNA τους να κυνηγάνε κάθε εκπρόσωπο της εξουσίας και τα άκρα, κάτι «γκρουπούσκουλα» της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς γιατί «μπάχαλο να κάνουμε και κάτι ψίχουλα θα μείνουν και για μας». Πρέπει όμως να γίνει ο διαχωρισμός. Άλλο το φάσκελο, το κράξιμο, άντε και κανά κλούβιο αυγό ή γιαούρτι ληγμένο και άλλο το ξύλο, η σιδερογροθιά, το αίμα. Μέχρι το γιαούρτι βαριά βαριά μπορείς να το δεχθείς. Άλλο όμως η σωματική βία. Είναι ο ακραίος φασισμός που επωάζει το αυγό του φιδιού. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο φασισμός του Μουσολίνι στην Ιταλία και ο ναζισμός στη Γερμανία. Και τελικά το χειρότερο για όλους μας είναι ο τρομαγμένος βουλευτής: Άβουλος, αδύναμος, φοβισμένος θα ψηφίζει ότι θα του λένε οι από πάνω, γιατί δεν θα μπορεί πλέον να στηριχθεί στους ανθρώπους που τον ψήφισαν.
http://www.newsbomb.gr