Ο δρόμος των αγγέλων…
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών. Των παιδιών, που τις μέρες αυτές περιμένουν τα δώρα τους.
Και πρώτα-πρώτα είναι η γιορτή του θεϊκού παιδιού.
Που, ωστόσο, δεν ήρθε, για να πάρει, αλλά, για να προσφέρει δώρα. Και επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει, δεδομένου ότι ήταν νήπιο, μίλησαν-για να κάμουν τις προγραμματικές του δηλώσεις- για λογαριασμό του τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι.
Όχι βέβαια στους γραμματείς και τους φαρισαίους:
Τη νομική και θρησκευτική αριστοκρατία. Που είχαν αναγάγει την υποκρισία, το ψέμα και την αδικία, σε επιστήμη. Όπως άλλωστε συμβαίνει και στις μέρες μας. Οπότε το έγκλημα έχει γίνει νόμος και καθεστώς, ενώ η δικαιοσύνη βρίσκεται υπό διωγμό….
Έκαμαν τις προγραμματικές δηλώσεις στ’ απλοϊκά παιδιά, τους τσοπάνηδες, που βοσκούσαν τα ζωντανά τους στις εξοχές της Παλαιστίνης…
Και τους είπαν πως, επιτέλους, ανέτειλε ο Ήλιος της Δικαιοσύνης! Που θα κάμει τη ζωή τους ειρηνική και τους ανθρώπους καλοσυνάτους και ευτυχισμένους. Για να δοξάζεται, έτσι, ο Θεός.
Και βέβαια ο Ήλιος της Δικαιοσύνης δεν θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στ’ αρχοντικά, τα χτισμένα με αδικία και αίμα. Ή τα ανάκτορα, του Ηρώδη, που, απ’ τις αλλεπάλληλες δολοφονίες, απέπνεαν τη μπόχα της πτωμαΐνης…
Φιλοξενείται, είπαν οι άγγελοι, σ’ ένα στάβλο, όπου έχει λίκνο του τη φάτνη.
Φιλοξενείται, είπαν οι άγγελοι, σ’ ένα στάβλο, όπου έχει λίκνο του τη φάτνη.
Και οι τσοπάνηδες, όπως το συνήθιζαν, έσπευσαν να προσφέρουν στο νεογέννητο τα φτωχικά, μα τόσο πολύτιμα, για την περίσταση, δώρα τους.
Αλλά δώρα έσπευσαν να προσφέρουν και τα σοφά παιδιά της Ανατολής, οι μάγοι.
Που κατευθύνθηκαν στα Ιεροσόλυμα. Όπου πίστεψαν ότι θα συναντούσαν εορταστική, για χάρη του νεογέννητου βασιλιά, ατμόσφαιρα. Όμως…
Η αναγγελία του σκοπού του ερχομού τους προκάλεσε-αντίθετα απ’ ο, τι περίμεναν- μεγάλη ταραχή.
Και ιδιαίτερα στον Ηρώδη: Που ζήτησε απ’ τους μάγους, αφού προσκυνήσουν το νεογέννητο βασιλιά, να του πουν πού ακριβώς βρίσκεται. Για να πάει κι αυτός να τον προσκυνήσει και να του προσφέρει τα δώρα του. Προφανώς μαχαίρι και θάνατο…Αλλά οι άγγελοι είπαν στους μάγους: Μην ξαναγυρίσετε σ’ αυτόν τον κακούργο. Να επιστρέψετε στην πατρίδα σας από άλλο δρόμο.
Και τα σοφά παιδιά έπραξαν, όπως τους είπαν οι άγγελοι….
Πράγμα, που, δυστυχώς, δεν κάνουμε εμείς οι άσοφοι. Που δεν ακούμε τους αγγέλους-τα παιδιά μας- καθώς φωνάζουν, πάντα, ολοένα και περισσότερο, για ψωμί, παιδεία και ελευθερία. Αλλά ακούμε τους Ηρώδες: Τη Μέρκελ και το Σαρκοζί. Τους τοκογλύφους τραπεζίτες και τους εφιάλτες πολιτικούς και κυβερνήτες. Που ζητούν να αλλοτριώσουν την παιδεία μας και να μας απαλλοτριώσουν απ’ το ψωμί και την πατρίδα μας.
Καβγάδιζαν, λέει, οι μαθητές του Χριστού για το ποιος ή ποιοι θα έχουν τις πρώτες θέσεις στο βασίλειο του Θεού.
Κι ο Χριστός τους έδειξε ένα παιδί και τους είπε: Αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά δεν έχετε καμιά θέση στο βασίλειο του Θεού.
Που σημαίνει ότι, χωρίς επανάσταση και παιδεία κανείς, ποτέ δεν κέρδισε καμιά βασιλεία.
Πράγμα που φαίνεται να μη γνωρίζουμε εμείς οι σημερινοί Έλληνες. Σε αντίθεση με τους επαναστάτες του ’21 και τον πατρο-Κοσμά, που το ήξεραν πολύ καλά. Όπως και οι αρχαίοι Έλληνες.
Και δεν το ήξεραν απλά, αλλά το ζούσαν κιόλας:
Η βασιλεία, έλεγε ο Ηράκλειτος, ανήκει στα παιδιά.
Και το αιγυπτιακό ιερατείο στο Σόλωνα:
Εσείς οι Έλληνες, είπαν, είστε αιώνια παιδιά.
Τα αιώνια παιδιά, που δημιούργησαν τον αιώνιο πολιτισμό. Απ’ τον οποίο ζητούν να απαλλοτριώσουν εμάς και τα παιδιά μας οι τοκογλύφοι τραπεζίτες και οι εντολοδόχοι τους παπα-δήμιοι εφιάλτες.
Κι εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε ποιο δρόμο θα δείξουμε και ποια δώρα θα δώσουμε στα παιδιά μας:
Το δρόμο και τα δώρα των Ηρωδών τοκογλύφων, που οδηγούν στη ζούγκλα και στην κόλαση και την αιώνια σκλαβιά;
Ή το δρόμο και τα δώρα των αγγέλων, που οδηγούν στην επίγεια και την αιώνια ελευθερία!…
παπα-Ηλίας