Κρεμάλες ζήτησε να στηθούν στη Βασιλίσσης Σοφίας, ο μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο traveltimes.gr, ο Χρυσόστομος είχε αρκετά «ακραίες» θέσεις, αφού όταν ρωτήθηκε για το τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει λόγω της οικονομικής κρίσης, απάντησε:
«Θα πρέπει να φτιαχτούν κρεμάλες από τη Βασιλίσσης Σοφίας ως τις στήλες του Ολυμπίου Διός ώστε να κρεμαστούν: ένας δεσπότης, ένας εισαγγελέας, ένας υπουργός, ένας μηχανικός, ένας γιατρός, ένας εφοριακός, ένας πανεπιστημιακός , ένας από κάθε σινάφι και πέντε δημοσιογράφοι. Η Εκκλησία κρέμασε ένας δεσπότη. Οι άλλες θέσεις περιμένουν τους υπόλοιπους». Στη συνέχεια μιλώντας για τον ρόλο της εκκλησίας στην κρίση, τόνισε ότι η εκκλησία κάνει ότι μπορεί εκφράζοντας όμως την αντίθεσή του στην εμπλοκή της, στα πολιτικά δρώμενα. Για τον χωρισμό κράτους – εκκλησίας είπε:
«Να θυμίσω σε όλους ότι όταν κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε θέσει ζήτημα χωρισμού Εκκλησίας –Κράτους στον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ , τότε αυτός ( ο Σεραφείμ) του απάντησε: Αν θέλετε το συζητάμε τώρα. Ο Καραμανλής όμως δεν το συζήτησε. Εγώ πολλές φορές το έχω πεί ότι η Εκκλησία θα πρέπει μόνη της να θέσει το ζήτημα του χωρισμού. Όμως το θέμα δεν έχει ανοίξει από μια αδικαιολόγητη φοβία. Στη φοβία και την ανασφάλεια που νιώθει ο καθένας από μας οφείλεται αυτή η μη αντιμετώπιση του θέματος. Εκτιμησή μου είναι ότι η πολιτεία δεν θα ανοίξει το θέμα γιατί είναι αυτή που νομοθετεί τα πάντα για την Εκκλησία, από την εγκατάσταση του μητροπολίτη, ως τον διορισμό παπάδων. Ποιος θα απεμπολήσει αυτά τα δικαιώματα;».
Ο κ. Χρυσόστομος αναφέρθηκε και στην «επική» πια φράση του Θ. Πάγκαλου, «μαζί τα φάγαμε» τονίζοντας: «Όταν κάποιος δημόσιος λειτουργός παίρνει μίζα για να καλύψει μια παρανομία για κάποιον για παράδειγμα που χρωστάει στην εφορία, και έχει κάλυψη πολιτική γι΄αυτό , αυτός δεν έχει συμμετοχή στο φαγοπότι;» Τέλος, αναφέρθηκε και στον Γιώργο Παπανδρέου, τον οποίο χαρακτήρισε «ευγενή»: «Έχω γνωρίσει και τους τρεις Παπανδρέου. Τον Γεώργιο, τον Ανδρέα και τον Γιώργο. Μπορώ να πω ότι και οι τρεις ήταν ευγενείς και με καλές προθέσεις. Αλλά πολλές φορές οι συγκυρίες δεν είναι υπέρ των καλών προθέσεων. Κάποιες φορές χρειάζεται να χτυπήσεις και το χέρι στο τραπέζι. Παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το έκανε αυτό σε αντίθεση με τον νεότερο».