Ένα άρθρο πραγματικό ράπισμα στην υποκρισία της Τουρκίας και στην εμμονή της να κλείνει διαχρονικά τα μάτια σ΄ένα από τα εγκλήματα που έχει διαπράξει,στην Γενοκτονία των Αρμενίων,μας έστειλε το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων. Πρόκειται για άρθρο του Σεϊτ Αλντογάν Ανταποκριτής της εφημερίδας «Evrensel». Και είναι πραγματικά αποκαλυπτικά και συγκλονιστικά τα όσα γράφει,όχι μόνο για το χθες αλλά κυρίως για το σήμερα της γειτονικής χώρας. Η πραγματικότητα που περιγράφει δεν είναι καθόλου ρόδινη ,ούτε συμβαδίζει με τους δείκτες ανάπτυξης της οικονομίας. Γιατί άλλο οι δείκτες κι άλλο οι άνθρωποι...
ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του αυτές τις μέρες είναι έξαλλοι γιατί το γαλλικό κοινοβούλιο ενέκρινε την ποινικοποίηση για την άρνηση της αρμενικής γενοκτονίας. Ο Ερντογάν αμέσως έσπευσε να φωνάζει, να τσιρίζει με τον γνωστό τσαμπουκά του. Το θεώρησε διαστρέβλωση της ιστορίας. Αλήθεια πρωθυπουργέ Ερντογάν στην αρχή του 20ου αιώνα μέχρι το 1950 πόσους χιλιάδες Κούρδους δολοφόνησε το κράτος της Τουρκίας; Ας πούμε στο Ντέρσιμ, στο Κότσκιρι, στην εξέγερση του Σεϊχ Σαϊτ πόσοι Κούρδοι δολοφονήθηκαν; Εσύ ο ίδιος πρόσφατα δεν δήλωσες ότι ζητάς συγνώμη απ' τους Κούρδους για το Ντέρσιμ; Εκατοντάδες ντοκουμέντα που κυκλοφορούν διαπιστώνουν ότι το 1938, μόνο στο Ντέρσιμ, δολοφονήθηκαν δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι απ' τον στρατό. Από το 1980 έως σήμερα πόσοι Κούρδοι δολοφονήθηκαν; Πόσοι ήταν παιδιά, και πόσες γυναίκες; Γιατί δεν ανοίγετε τα επίσημα αρχεία που εδώ και χρόνια φωνάζουν οι ερευνητές, διανοούμενοι, δημοκράτες και προοδευτικές δυνάμεις; Τί φοβάστε; Ξέρουμε το φόβο σου. Γιατί θέλεις να συνεχίσει η διαστρέβλωση.
Ο Ερντογάν δεν αφήνει σε μία άκρη τον τσαμπουκά του, αλλά λέει κιόλας «μηδέν πρόβλημα με τις γειτονικές χώρες». Ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του είναι εκπρόσωποι της επεκτατικής πολιτικής του τουρκικού κεφαλαίου αλλά και υπηρέτες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Αμερικής και των διεθνών μονοπωλιακών εταιριών. Μόνο το πρόβλημα της Συρίας δείχνει ότι η Τουρκία δεν μένει μόνο με τις απειλές ενάντια στις γειτονικές χώρες αλλά επεμβαίνει με οποιοδήποτε τρόπο. Είναι γνωστό ότι οι αντικαθεστωτικοί της Συρίας χρησιμοποιούν ως βάση την Τουρκία, εκπαιδεύονται απ' τους Τούρκους στρατιωτικούς και παίρνουν οποιαδήποτε εξοπλιστική βοήθεια. Τι άλλο να υπενθυμίσουμε; Το Ιράν που απειλείται με την αντιπυραυλική ασπίδα που έχει εγκατασταθεί στην Τουρκία; Ότι αναλαμβάνει εργολάβος της Αμερικής ενάντια στη Ρωσία; Ή την ενεργό συμμετοχή που είχε στη Λιβύη; Όπως και να κοιτάς στάζει ψέματα απ' το καθεστώς της Τουρκίας. Ο Ερντογάν βροντοφώναζε ενάντια στους ισραηλινούς όταν σκότωσαν τους ακτιβιστές που πήγαιναν βοήθεια στη Γάζα. Δήλωσαν κυρώσεις ενάντια στο Ισραήλ. Πήραν μέτρα στη Μεσόγειο θάλασσα. Έτρεξαν στα διεθνή δικαστήρια. Απ' την άλλη μεριά τα τουρκικά μαχητικά πρόσφατα σκότωσαν 35 παιδιά στα σύνορα με το Ιρακινό Κουρδιστάν κι ούτε καν ζήτησαν συγνώμη. Και όχι μόνο. Δύο άτομα που γλύτωσαν απ' αυτή τη δολοφονία σήμερα κατηγορούνται με παρανομίες αλλά και ποινές φυλάκισης. Αυτές τις μέρες η παγκόσμια κοινή γνώμη με μεγάλη προσοχή παρακολουθεί τα ανθρώπινα οστά που βγαίνουν στους στρατιωτικούς χώρους, στα προαύλια των φυλακών αλλά και στους κήπους των αστυνομικών τμημάτων. Όπου πέφτει ο κασμάς βγαίνει ένα κρανίο. Ε ρε τουρκική δημοκρατία!!! Για τα δημοκρατικά δικαιώματα να μην μιλάμε καθόλου. Οι εργάτες και εργαζόμενοι της Τουρκίας και του Κουρδιστάν δέχονται μεσαιωνικές εκμεταλλεύσεις και τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι στην πρώτη γραμμή των απαγορεύσεων. Συνδικαλιστικά δικαιώματα, δικαιώματα οργάνωσης, συλλογικές συμβάσεις, συνθήκες εργασίας, θάνατος εργατών, είναι η καθημερινότητα της Τουρκίας. Οποιαδήποτε διαδήλωση και αντιπολίτευση γίνεται στόχος της βάρβαρης επίθεσης των κρατικών δυνάμεων. Τα Πανεπιστήμια θυμίζουν στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η αστυνομία βρίσκεται επίσημα στα αμφιθέατρα και ούτε ένας φοιτητής δεν μπορεί να περάσει απ' την πύλη χωρίς να δείξει την ταυτότητα του. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Το καθεστώς της Τουρκίας είναι εχθρός των λαών και των μειονοτήτων της Τουρκίας, των Κούρδων και Τούρκων εργαζομένων και κάθε εκμεταλλευόμενων στρωμάτων. Η αστική τάξη πάντοτε ζει με ψέματα, με διαστρέβλωση με αποπροσανατολισμό των μαζών και με την χρήση της βίας, με το στρατό του, με την αστυνομία του, με τα ΜΜΕ του κ.λπ. Όμως η μεγαλύτερη δύναμη είναι η επιθυμία των λαών για ελευθερία και δημοκρατία, όπου δεν έχει εφευρεθεί κανένα όπλο για να την εμποδίσει.