Η πρώτη «μπαλοθιά» με πάταγο που ενεργοποίησε την αντανακλαστική απορία των πολιτών, έγινε στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Βέβαια για τους πιο λεπτομερώς ενημερωμένους, τα ανησυχητικά σημάδια είχαν κάνει την εμφάνισή τους πριν αρκετό καιρό. Από την άνοιξη του 2010 και την κατάλυση του Συντάγματος, μέσα από τα όσα διαδραματίστηκαν στην υπογραφή του πρώτου Μνημονίου (τονίζεται ως «ακροκέραμο» παράδειγμα ότι η συγκεκριμένη σύμβαση ακόμη ΔΕΝ έχει κυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο). Σ’ αυτούς λοιπόν τους λεπτομερώς ενημερωμένους πολίτες δεν προκάλεσε ουδεμία έκπληξη η χθεσινή δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, με την οποία όχι μόνο υπερασπίστηκε την κυβέρνηση Παπαδήμου (η οποία ως κυβέρνηση εργαστηρίων δεν έχει ουδεμία λαϊκή εντολή), αλλά στην ουσία «απαγόρευσε» και …την κριτική της! Σεβόμενος τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, κάτι βέβαια που θα έπρεπε πρώτα απ’ όλους να υπερασπίζεται έμπρακτα από τον ίδιο τον κ. Παπούλια, δεν θα σχολιάσω τον τρόπο που επιλέχθηκε να γίνει αυτή η καταγραφή και αναπαραγωγή των δηλώσεων του. Άλλωστε η πολιτική πείρα του κ. Παπούλια , αλλά και η παρουσία των συνεργατών του που αποδεικνύεται και αποτυπώνεται μέσα από τα τηλεοπτικά πλάνα, δεν αφήνουν ουδεμία αμφιβολία ….Δεν θα ήθελα λοιπόν να επεκταθώ στις πολιτικές προεκτάσεις των δηλώσεων του κ. Παπούλια , αλλά να επικεντρωθώ στο γενικότερο «φαινόμενο της γυάλας» , που μαστίζει το πολιτικό γίγνεσθαι. Οι άνθρωποι που μετέχουν σ’ αυτό το γίγνεσθαι ζουν σ’ έναν περιορισμένο ορίζοντα, φυτοζωούν από παραστάσεις και ερεθίσματα, περιορίζοντας τα δεδομένα της κοινωνικής πραγματικότητας μόνο σ’ όσα τους μεταφέρονται από τους συνεργάτες τους. Αλλά ποια πραγματικότητα θα τους μεταφέρουν οι συνεργάτες που κατοικοεδρεύουν ως επί το πλείστον στις εύπορες περιοχές των βορείων και νοτίων προαστίων; Ποιο αληθημματογράφημα θα μεταφέρουν άνθρωποι οι οποίοι αμείβονται πλουσιοπάροχα και η οικονομική κρίση τούς ακουμπά μοναχά ως προς την δυνατότητα τους να αλλάξουν το αυτοκίνητο τους με το νεότερο μοντέλο ή να μην αυξάνουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους με τους ρυθμούς που είχαν συνηθίσει; Σίγουρα όχι την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Πουλούν ανέξοδη «συμπόνια» για το λαό που υποφέρει, λαμβάνοντας και αυτοί τις όποιες πληροφορίες τους … εκ του μακρόθεν! Συνήθως μάλιστα «ευπρεπώς μονταρισμένες» από τα αναξιόπιστα ΜΜΕ ( τα οποία φυσικά εξυπηρετούν τους διαπλεκόμενους ιδιοκτήτες τους), μαζί πάντα με την ….αδήριτη ανάγκη να γίνουν «θυσίες για να σωθεί η χώρα»…. Αυτή είναι η «πραγματικότητα» η οποία μεταφέρουν και στους ανθρώπους του πολιτικού γίγνεσθαι, οι οποίοι όσο πιο ψηλά μάλιστα είναι παρακαθήμενοι σ’ αυτή την πυραμίδα, τόσο πιο αυστηρά «αποστειρωμένοι» βρίσκονται απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό το «φαινόμενο της γυάλας» η επιστήμη το ονομάζει ψυχική μονομέρεια. Είναι ο εγκλωβισμός των δεδομένων που προσλαμβάνουν, που τους αναγκάζει, στην ουσία, να κινούνται σε ένα επίπεδο vitrual reality! Αυτή η κατάσταση , λοιπόν, στο βωμό του καθήκοντος απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, δεν δύναται να λάβει παρά μόνο μορφές εικονικότητας, όσο αγαθές, άδολες και πατριωτικές και εάν είναι οι προθέσεις τους. Την κοινωνική πραγματικότητα αναζητούσε ο περίφημος χαλίφης της Βαγδάτης Χαρούν αλ Ρασίντ , που έζησε και έδρασε τον 8ο αιώνα, ο οποίος -σύμφωνα με το θρύλο που τον συνοδεύει- επειδή ήθελε να έχει γνώση από πρώτο χέρι των προβλημάτων των υπηκόων του, τα βράδια μεταμφιεζόταν και, συνοδευόμενος από έναν αφοσιωμένο σωματοφύλακα, περιφερόταν στις γειτονιές της Βαγδάτης και συζητούσε μαζί τους. Την κοινωνική πραγματικότητα αναζητούσε και ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας που, μια περίοδο, έκανε τα ίδια, υποδυόμενος τον ταξιτζή στο Αμμάν. Σίγουρα είναι σε αντιδιαστολή με την πραγματικότητα που έζησε π.χ ο κ. Παπούλιας όταν κατευθυνόμενος προ μηνών στη Λευκάδα , πέρασε από το Ρίο, την ίδια στιγμή που οι μπάρες των διοδίων ήταν «βιαίως» σηκωμένες από αγανακτισμένους μεροκαματιάρηδες ταξιτζήδες -ένεκα της αδιαλλαξίας Ραγκούση- και με σχεδιασμό της αστυνομίας δεν πήρε κανείς τίποτε χαμπάρι. Φυσικά ούτε…και ο κ. Παπούλιας! Δεν απαιτεί κανείς από τους υψηλά ιστάμενους ανθρώπους που μετέχουν στο πολιτικό μας γίγνεσθαι να αντιγράψουν τις μεθόδους του βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας και να μεταμφιεστούν σε ταξιτζήδες (αν και δεν θα έκαναν κακό κάποιες άξαφνες επισκέψεις σε νοσοκομεία, σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες και γειτονιές). Επιβάλλεται όμως να επιδιώκουν με ανελλιπή θέληση,να ανοίγουν τις πόρτες των γραφείων τους και τα αυτιά τους σε ταπεινές και άδολες απόψεις που εκφράζουν την δεδηλωμένη πραγματικότητα, όπως αυτή καταγράφεται και όχι όπως παρουσιάζεται, πέραν δηλαδή των ανακτοβουλίων και των περιτοιχισμών που εκπορεύονται συνήθως από την ανασφάλεια των στενών συνεργατών τους. Αν δεν θέλουν να ζουν στην εικονικότητα της «γυάλας» ….