Αυτό που διαδραματίζεται τον τελευταίο καιρό στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι κατά την αντίληψή μου ένα θέατρο του παραλόγου ή μάλλον καλύτερα ένα θέατρο του… δοσιλόγου. Σε αυτήν την κακοπαιγμένη παράσταση με άθλιες ερμηνείες και χιλιοειπωμένα κλισέ θεατές είμαστε όλοι εμείς, οι Έλληνες πολίτες. Τα νεύρα μας έχουν γίνει… κρόσσια και η υπομονή έχει εξαντληθεί προ πολλού. Η αντίδραση, όπως είθισται κι από αρχαιοτάτων χρόνων στις κακές παραστάσεις, έχει αρχίσει ήδη να κάνει αισθητή την παρουσία της με γιουχαΐσματα, γιαουρτώματα κι αλευρώματα. Η κατάσταση είναι αφόρητη και όλοι στην ελληνική κοινωνία νιώθουν πως πρέπει να δοθεί μια ανάσα δημοκρατίας με τις απαραίτητες εκλογές. Όσα σχήματα και προσχήματα να χρησιμοποιηθούν για την τροϊκανή (εσωτερικού κι εξωτερικού) κυβέρνηση συνεργασίας, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως η παρούσα Βουλή δεν αντιπροσωπεύει σε τίποτα την λαϊκή βούληση. Είναι με άλλα λόγια μια Βουλή… άβουλη, αποκομμένη τελείως από την θέληση του ελληνικού λαού. Δεν χρειαζόμαστε καμιά δημοσκόπηση και κανένα αισθητήριο, για να καταλήξουμε στο παραπάνω συμπέρασμα. Αυτήν την στιγμή στο ελληνικό Κοινοβούλιο υπάρχουν παραπάνω από 50 διαγραφέντες βουλευτές, έχουν δημιουργηθεί νέα σχήματα (ΔΗΜ.ΑΡ, ΔΗ. ΣΥ), αρκετοί έχουν παραιτηθεί, ενώ κάποιοι βουλευτές έχουν αλλάξει και στέγη. Στην αντιπροσώπευση δηλαδή δεν υπάρχει καμία σχέση με αυτό που πρόσταξε η κάλπη στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Επιπλέον, τις τύχες της πατρίδας μας διαχειρίζεται ένας άνθρωπος, ο οποίος λειτουργεί δίχως κανένα πολιτικό κόστος και χωρίς να λογοδοτεί στον ελληνικό λαό. Οι πολιτικοί μας τ (ρ) αγοί παρέδωσαν την πρωθυπουργία σε έναν τραπεζίτη που δεν έχει πείσει κανέναν πως πράττει προς όφελος του λαού κι όχι των τραπεζών.
Ο Λουκάς Παπαδήμος έχει πάρει εργολαβία την κοινωνική εξαθλίωση με πρόσχημα την αποφυγή της χρεοκοπίας και μια μελλοντική ανάπτυξη, η οποία είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη κι αν τελικά έρθει, αυτή θα είναι πάνω σε στάχτες! Κανένα γκάλοπ που παρουσιάζει υψηλή την δημοτικότητα του πρωθυπουργού δεν μπορεί να γίνει πιστευτό, καθώς τότε πρέπει να παραδεχτούμε πως οι Έλληνες έχουν τάσεις αυτοκτονίας, μαζοχισμού και λατρείας στον… (παπά) δήμιό τους.
Δοθείσης, λοιπόν, της ευκαιρίας οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι βρήκανε Παπά (δημο), να θάψουνε πέντ’ – έξι ευρωπαϊκούς λαούς, γιατί δεν είναι μακριά και η ώρα των Πορτογάλων, των Ισπανών και των Ιρλανδών. Το θέμα όμως είναι εμείς τι κάνουμε. Απλό και δημοκρατικότατο στον τόπο που όπως λέγεται γέννησε το καλύτερο πολίτευμα: ΕΚΛΟΓΕΣ!
Επιτέλους να στηθούν κάλπες, να διακοπεί ο βίος αυτής της αποκομμένης από την λαϊκή βούληση κυβέρνησης και να κάτσει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Όσο για τις τύχες των δοκιμασμένων πολιτικών: Το χρώμα που θα φορεθεί πολύ αυτήν την άνοιξη θα είναι το μαύρο!