Ζύγωσ' η ώρα...
Να περπατήσουμε σ' ακρογιάλια αμμουδερά
Σε βραχιές κοφτερές, απότομες
Σε πλαγιές δασομένες γιομάτες αρώματα
Σε κορφές άδεντρες ξεγυμνωμένες.
Ζύγωσ' η ώρα
Να βαφτιστούμε σε νερά αλατωμένα, μπλε
Σε πηγές διάφανες καθάριες
Να γυμνωθούμε και να ρουφήξουμε
Χρυσές αχτίνες ήλιου, μύρο ζωής.
Ζύγωσ' η ώρα
Ν' ανασκαλέψουμε τη ψυχή μας
Να βρούμε λέξεις κοφτές, στέρεες, αφτιασίδοτες
Να ψυθιρίσουμε τραγούδια με ήχους αλαργινούς.
Ζύγωσ' η ώρα
Να μαζέψουμε τη σκόνη απ' τη περπατησιά
Τις στάλες απ' τη βάφτιση
Τις αχτίνες από το μύρο
Τις λέξεις από τη ψυχή
Τους ήχους από τον αγέρα
Να τα κάνουμε φυλαχτό
Να τα βλογήσουμε
Και να τα κορφοφυλάξουμε
Γιατί όλα τούτα ειν' η πατρίδα
Των παππούδων μας
Κι ειν' η μαγιά για τη πατρίδα
που θα ξαναπλάσουμε
Ζύγωσ' η ώρα
Κι είν' ώρα χαράς.
Και τα παιδιά των παιδώνε μας
Θα κοιταζόντε κατάματα
Γιατί θα ξέρουνε
Ότι τη πατρίδα που θα κουβαλάνε
Τη φτιάσανε οι παππούδες οι δικοί τους
Και την είπανε ξανά ΕΛΛΑΔΑ