... κάτω από τον ήλιο τον Ελληνικό, απλώνεται η Πατρίδα μου, ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, σκυθρωπή,,, Κατρακυλάνε οι πέτρες από τα βουνά της, ως την θάλασσα, την αδερφή τους. Απάνω στις απαρηγόρητες πλαγιές, ελαιόδεντρα βασανισμένα, ωσάν τις γριές από τα βάσανα τούτης της ζωής,,, στα πληγωμένα τους κορμιά είναι γραμμένη με μυστική γραφή, η μοίρα που κυβερνά την σκυθρωπή την Μάνη,,, κι εκεί κρυμμένο το ύψιστο δίδαγμα,,, η περηφάνεια,,, η ελευθερία,,,
Μάνη με λένε και ζω σε κάστρο δυνατό, παίρνω σπαθί καλά ακονισμένο για να φυλάξω την ψυχή μου, φτωχή ήμουν, πάντα φτωχή μα περήφανη,,, στη σκέπη μου η λατρεία των περαστικών,,, ωσάν μυθικό φωτοστέφανο, οι γκρεμισμένοι τοίχοι των πύργων μου εύκολα δεν μιλάνε στον περαστικό, τα λόγια έχουν μηδαμινή αξία, και τα στολίδια ακόμα πιο μηδενική, η ψυχή δεν έχει ανάγκη από πράγματα περιττά, η ομορφιά κεκρυμμένον αγαθόν, κράσπεδα λύπης είναι οι πέτρες μου,,, πικρό το μέλι που τρυγάνε οι μέλισσες στα βουνά μου,,, όμως τούτη η πίκρα, η φτώχεια σε τούτη τη φύση δεν φέρνει απελπισία,,, αγαπάω την Ελευθερία, το μεγαλύτερο αγαθό. Δυσεύρετη σε άλλα μέρη, όπου τα χρήματα ήταν πολλά και το καλό φαί, πλούσια σπίτια αλλά την είχαν διώξει,,, γιατί να τα αποχτήσω όλα αυτά εγώ ;;; Πάντα πρέπει να ξεπουλήσεις κάτι από την ψυχή σου,,, όχι, εμένα η φτώχεια πλουτίζει την ψυχή μου, τα περήφανα παιδιά μου, οι Κορώνες μου, ζουν στα αγαπημένα τους βουνά,
" Τέτοια Μεγαλοπρέπεια, τόση Μεγαλοσύνη, Σύνεση, Τόλμη, Λογική αλλά κι Ανδρειοσύνη, δε θα τα βρείτε πουθενά σ' όλης της γης τους τόπους, πολιτισμένους, βάρβαρους ή και σοφούς ανθρώπους. Στη Μάνη μόνο άνθισε αυτό το Σπάνιο Άνθος εκεί που Δόξα και Τιμή έχουν για μόνο πάθος ".......
η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα