Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Άσκηση Ρωσίας-Κίνας και ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων

Η Κίνα και η Ρωσία σχεδιάζουν να διεξάγουν μεγάλης κλίμακας διακλαδική ναυτική άσκηση στην περιοχή της Κίτρινης Θάλασσας, την περίοδο του Απριλίου και Μαΐου. Την ανακοίνωση έκανε ο Εκπρόσωπος Τύπου του Κινεζικού Υπουργείου Άμυνας. Ανέφερε ότι η άσκηση έχει σαν στόχο να ενισχύσει και να εμβαθύνει τις διμερείς στρατηγικές σχέσεις και να συμβάλει στην επαύξηση των ικανοτήτων κοινής ανταπόκρισης στις νέες προκλήσεις και απειλές. Το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Itar-Tass ανακοίνωσε ότι η άσκηση σχεδιάζεται το διάστημα 22 με 29 Απριλίου, αλλά η κινεζική πλευρά δεν έκανε καμία ανακοίνωση επί του θέματος. Σίγουρα αυτή η άσκηση έχει και πολιτικές προεκτάσεις. Δεδομένου ότι πριν από λίγο καιρό έγιναν αντίστοιχες ασκήσεις μεταξύ ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Νοτίου Κορέας, η επερχόμενη ρωσο-κινεζική έχει το δικό της νόημα. Η Κίνα προσπαθεί να εκπέμψει μηνύματα προς τις ΗΠΑ, οι οποίες ανακοίνωσαν την επιστροφή τους στην Ασία, μειώνοντας το ειδικό βάρος που είχαν για αυτές η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή.
«Σύμμαχος» σε αυτήν την πολιτική πρωτοβουλία είναι για μία ακόμη φορά η Ρωσία, η οποία επωφελείται από την ευκαιρία να εξισορροπήσει την ισχύ των ΗΠΑ στο διεθνές σύστημα. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι η Ρωσία και η Κίνα είναι τόσο «σύμμαχοι» όσο θέλουν να παρουσιάσουν. Και οι δύο χώρες λειτουργούν ανταγωνιστικά και κοινό πεδίο ανταγωνισμού αποτελούν οι χώρες της Κεντρικής Ασίας. Ας μη ξεχνάμε εξάλλου και τις σχέσεις της Ρωσίας με την Ινδία, προκειμένου να εξισορροπηθεί η ισχύς της Κίνας. Ο ανταγωνισμός Κίνας και Ρωσίας στα περιφερειακά υποσυστήματα των διεθνών σχέσεων της σύγχρονης περιόδου είναι αυτή που μπορεί να εξηγήσει και την πραγματική κατάσταση των σχέσεων των δύο χωρών. Η δημιουργία τέτοιου είδους συμμαχιών μεταξύ των χωρών αυτών είναι λογική λοιπόν. Πρόκειται για καθαρό ανταγωνισμό μεγάλων δυνάμεων και εκφράζει την τάση τους για επέκταση της ισχύος τους, την οποία θα μπορούν να εξαργυρώσουν ποικιλοτρόπως. Αυτά είναι φαινόμενα που εξηγούν οι θεωρήσεις των διεθνών σχέσεων και κυρίως η ρεαλιστική σχολή σκέψης με τις εκφάνσεις της.