1. Ότι θα αποκτήσουμε μια ισχυρή κυβέρνηση,
αποφασισμένη να κυβερνήσει. (Το θεωρείτε ταυτολογία; Πόσα χρόνια έχει αυτός ο
τόπος να κυβερνηθεί; Δεκαετία - και βάλε.)
2. Ότι οι πολιτικοί μας θα γίνουν ασυνεπείς. Δεν θα
εφαρμόσουν αυτά που έλεγαν και υπόσχονταν, αλλά εκείνα που πρέπει. Θα ξεχάσουν
λαϊκισμό και πολιτικό κόστος.
3. Ότι θα γίνει η επανάσταση. Όχι αυτή που
οραματίζονται τα άκρα (δεξιά και αριστερά) αλλά μια επανάσταση του ορθού λόγου
και του κοινού νου. Χρόνια ζούμε μέσα στον παραλογισμό, την παράνοια και την
παραφροσύνη. Ξαφνικά τα μόνα κριτήρια παντού θα γίνουν η αξιοκρατία, η
αποτελεσματικότητα, η απόδοση, η παραγωγικότητα, η ποιότητα. Και η προκοπή θα
γίνει εθνική αρετή.
4. Ότι οι νεοεκλεγμένοι θα τολμήσουν να συγκρουστούν
με συμφέροντα. Όχι μόνο του κεφαλαίου αλλά και με τα πιο παραλυτικά των
συντεχνιών και των ομάδων πίεσης.
5. Ότι θα μπουν οι σωστές προτεραιότητες: υγεία,
παιδεία, ασφάλεια, εργασία. Που έχουν βασικές προϋποθέσεις τη σωστή διοίκηση
και την ορθολογική διαχείριση. Για να λειτουργήσει π.χ. σωστά η υγεία,
χρειάζεται πόρους και σωστό μάνατζμεντ.
6. Ότι η κυβέρνηση θα μπορέσει να πείσει τον λαό να
κάνει το παραπάνω. Να ανασκουμπωθούμε όλοι και να προσφέρουμε κάτι περισσότερο
στο σύνολο. Αντί να διεκδικούμε και να διαμαρτυρόμαστε (έστω δίκαια), αντί να
προβάλλουμε αιτήματα, σε μια στιγμή που το καράβι βουλιάζει να αδειάσουμε ο
καθένας δυο κουβάδες νερό.
7. Ότι θα πάψει να βασιλεύει η ατιμωρησία και η
ανομία. Ότι οι κυρώσεις, τα πρόστιμα και οι ποινές θα επιβάλλονται - κι αφού
επιβληθούν, δεν θα χάνονται στην ομίχλη. Κι ότι ο φοροφυγάς και το λαμόγιο θα
πάψουν να είναι πρότυπα επιτυχίας. Να γίνουμε (επιτέλους) κράτος δικαίου.
8. Και για να ξεκινήσει η πολυπόθητη ανάπτυξη πρέπει
να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις. Σταθερότητα, ξεκαθαρισμένο επιχειρηματικό
πλαίσιο, ενθάρρυνση της καινοτομίας. Στην εποχή μας δεν χρειάζονται κεφάλαια
αλλά κεφάλια.
Δεν με απασχολεί τόσο το Μνημόνιο όσο οι συνθήκες που μας
το έφεραν - και θα το ξαναφέρουν, αν δεν αλλάξουμε. Ας εφαρμόσουμε τις
μεταρρυθμίσεις για τις οποίες όλοι συμφωνούν, αλλά κανείς δεν τολμάει. Θα είναι
πιο εύκολο, αν μείνουμε στο ευρώ. Γιατί αλλιώς η αναστάτωση και αναταραχή θα
είναι πολύ μεγάλη και το μόνο που θα μας απασχολεί για αρκετά χρόνια θα είναι η
σκέτη επιβίωση.
Και μετά ξύπνησα… (πηγή: lifo)
infognomonpolitics