Αυτό ακριβώς ζητούν οι φιλόδοξοι γείτονες της Συρίας, με
στόχο να γίνουν περιφερειακοί ηγέτες. Το ζητούν αυτό και οι αρχηγοί των μεγάλων
κρατών του κόσμου και οι διεθνείς οργανώσεις τις οποίες «απασχολεί» το πρόβλημα
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό το συγκρότημα, ωστόσο, δεν είναι ακόμα πλήρες.
Η σιωπή του Ισραήλ σχετικά με το συριακό πρόβλημα, γίνεται σιγά-σιγά όλο και
πιο επιδεικτική και η αποκρυπτογράφηση της ουσίας της είναι αρκετά εύκολη.
Το Ισραήλ δεν έχει λόγους να τρέφει φιλικά αισθήματα προς
τον Πρόεδρο Άσαντ: το εβραϊκό κράτος χρειάστηκε αρκετές φορές να διασταυρώσει
τα σπαθιά του με τους Σύρους. Ταυτόχροα, η ισραηλινή κυβέρνηση δεν κάνει
τίποτα, που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως εκ μέρους της υποστήριξη των αντιπάλων
του τωρινού ηγέτη της Συρίας. Το Ισραήλ δεν επιδεικνύει καμία στρατιωτική
δραστηριότητα στα σύνορα. Οι εκπρόσωποί του δεν κάνουν δηλώσεις για την ανάγκη
της φυγής του Άσαντ, δεν προβάλλουν απαιτήσεις για τις δημοκρατικές αλλαγές στη
Συρία, ούτε και για τον «άμεσο τερματισμό της βίας» εναντίον της
αντιπολίτευσης. Η θέση αυτή είναι ευκολοκατανόητη αρκεί να κοιτάξουμε στην
κατάσταση στη Συρία με τα μάτια του Ισραήλ. Ναι, ο Άσαντ είναι αντίπαλός του,
αλλά πολύ καλύτερα να έχει στο εχθρικό του στρατόπεδο ένα προβλεπόμενο κοσμικό
καθεστώς, που απέχει πολύ από την ιδεολογία του «καθαρού Ισλάμ». Η νίκη δε των
ισλαμιστών θα σημαίνει στις συνθήκες της πολυθρησκευτικής Συρίας αναρχία, τύπου
Σομαλίας, είτε εμφάνιση στον παγκόσμιο χάρτη νέου ισλαμικού θεοκρατικού
κράτους, που θα συνορεύει άμεσα με το Ισραήλ. Σ’αυτές τις συνθήκες, όταν στη
νέα Αίγυπτο ακούγονται ήδη δηλώσεις για την ανάγκη της αναθεώρησης των
Συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, κανένας στο Ισραήλ σίγουρα δεν θέλει να
δημιουργήσει με τα χέρια του αντίπαλο και βορειοανατολικά ακόμη.
Ταυτόχρονα το Ισραήλ δεν μπορεί και να υποστηρίξει τον
Άσαντ. Οποιαδήποτε δημόσια δήλωση υπέρ του ηγέτη της Συρίας μπορεί να σημαίνει
καταδίκη για τον Μπασάρ Άσαντ. Πραγματικά, μιά τέτοια πληροφοριακή αφορμή
μπορούν μόνο να ονειρεύονται οι αντίπαλοί του: τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο
από το να μάχεσαι κατά του «μισθοφόρου και συνεργού» του Ισραήλ;
Συνεπώς, στο Ισραήλ προτιμούν σήμερα να σιωπούν και να
«θωρακίζουν τα μετόπισθεν» μέσα σ’ αυτή τη σιωπή. Σε περίπτωση, που το καθεστώς
του Άσαντ θα πέσει, η πιο λογική πράξη του Ισραήλ θα είναι η δημιουργία
ουδέτερης ζώνης με μεικτό πληθυσμό Αλαουιτών-Χριστιανών-Δρούζων, ο οποίος με
την υποστήριξη του Ισραήλ θα είναι σε θέση να «κρατάει την άμυνα» από την
«νεοιδρυθείσα ισλαμική δημοκρατία». greek.ruvr