Αύριο λοιπόν γιορτάζουμε την αποκατάσταση της
«δημοκρατίας» που υποτίθεται πως έγινε στις 24-7-1974. Φέτος όμως δεν θα
έχουμε εκείνη την μικρή γιορτή που είχαμε κάθε χρόνο μόνο στο Προεδρικό Μέγαρο
με τις καλοντυμένες κυρίες και τους μπουφέδες με τα εδέσματα για να ξεκουράσουν
λίγο τους αγωνιστές της δημοκρατίας. Φέτος αντίθετα, η γιορτή
είναι πολύ μεγάλη, με την λαμπρότητα που της πρέπει. Φέτος «γιορτάζει»
ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Αύριο καταφθάνουν στην Ελλάδα,
προκειμένου να τιμήσουν την ιστορική επέτειο υψηλοί προσκεκλημένοι. Θα έρθουν ο
κ. Τόμσεν του ΔΝΤ μαζί και με τους άλλους εκπροσώπους της τρόϊκας των δανειστών,
για να αποτίσουν «φόρο τιμής» στην επιτυχία της αποκατασταθείσας το 1974
«δημοκρατίας».
Εδώ λοιπόν κατάντησε
η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική «δημοκρατία» της γενιάς του Πολυτεχνείου. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι και
πριν την δικτατορία είχαμε το ίδιο ακριβώς πολιτικό σύστημα και τα ίδια πάνω
κάτω πολιτικά τζάκια, με τη μορφή τότε της βασιλευόμενης κοινοβουλευτικής
«δημοκρατίας», το οποίο πολιτικό σύστημα άλλαξε μόνο σε ότι αφορά τον ανώτατο
άρχοντα, από πρόσωπο κληρονομικό με πρόσωπο που προκύπτει από τη συναλλαγή των
κομμάτων. Η κληρονομική όμως διαδοχή στις πολιτικές οικογένειες παρέμεινε
αλώβητη. Η ξενόφερτη κοινοβουλευτική «δημοκρατία», η οποία δεν ταίριαξε ποτέ με
τις πραγματικές ανάγκες και νοοτροπία του ελληνικού λαού, είχε οδηγήσει σε
τέσσερις χρεοκοπίες κατά το παρελθόν (προδικατορικά) και σε συνεχή στρατιωτικά
πραξικοπήματα (χώρια οι εθνικές και εμφύλιες καταστροφές), η δε μεταπολιτευτική
κοινοβουλευτική «δημοκρατία» οδήγησε στη σημερινή πέμπτη χρεοκοπία και το λαό
στην εξαθλίωση. Επομένως κάτι σάπιο υπάρχει στον πυρήνα αυτού του
ολιγαρχικού πολιτεύματος, το οποίο έχει οδηγήσει σε πλήρη αυτονόμηση του
πολιτικού συστήματος από την κοινωνία και τη νομή της τελευταίας από το πρώτο.
Σήμερα και μετά τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις,
παρατηρούμε ότι το ίδιο πολιτικό σύστημα, τα ίδια συμφέροντα, τα ίδια πρόσωπα
και τα ίδια πολιτικά τζάκια που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, είναι και
πάλι στην εξουσία και διεκδικούν να διαχειριστούν ακόμα και αυτή την εξαθλίωσή
μας. Και εμείς εκεί, παραμένουμε αποσβολωμένοι να παρακολουθούμε ανήμποροι για
να κάνουμε οτιδήποτε.
Μήπως λοιπόν η αυριανή επέτειος, θα πρέπει να μας κάνει
όλους να αντιληφθούμε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι διαχρονικά πρώτιστα
πολιτειακό και έπειτα οικονομικό και να αναζητήσουμε τις κατάλληλες αλλαγές
προς μια πραγματική δημοκρατία; Μήπως;;;
logioshermes