Η γειτονική μας χώρα ολοκληρώνει οσονούπω το υπερφιλόδοξο
πρόγραμμα ανανέωσης των οπλικών συστημάτων που αξιοποιούν οι τουρκικές ένοπλες
δυνάμεις, με πλήρη εμπλοκή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Η κατάσταση αυτή
δημιουργεί βέβαια και προβλήματα, αφού οι ρυθμοί αυτοί δεν μπορούν να
συντηρούνται στο διηνεκές και πως για να ζήσουν οι αμυντικές βιομηχανίες θα
πρέπει να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την εσωστρέφειά τους και να διεκδικήσουν
μερίδιο στη διεθνή αγορά. Τα αποτελέσματα που έχουν φέρει μέχρι σήμερα δεν
είναι και άσχημα βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι εξαγωγές τους πλησιάζουν
πλέον τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια βάση.
Κατά συνέπεια, δεν χρειάζονται οι προαναφερθέντες και πολύ
μυαλό για να αντιληφθούν, ότι δεδομένης της Ιστορίας των ελληνοτουρκικών
σχέσεων και της ελληνικής συμπεριφοράς, μια από τις επιλογές πολιτικής που
θα εξετάσει η Άγκυρα είναι η δυναμική αντιμετώπιση της κατάστασης, με στόχο να
οδηγήσει την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από μειονεκτική θέση. Αν
στην παραπάνω λογική προσθέσουμε και την τουρκική φρενίτιδα των εξοπλισμών,
μήπως στην περίπτωση βρίσκει εφαρμογή… ο Θουκυδίδης, ο οποίος κάπου αναφέρει
ότι ορισμένες φορές το «ξεκαθάρισμα των
λογαριασμών» μπορεί να γίνει με πρωτοβουλία του ασθενέστερου, εάν εκτιμά ότι οι
συνθήκες στο κοντινό μέλλον θα διαμορφωθούν πολύ δυσμενέστερες;
Σε απλά ελληνικά, εάν φοβόμαστε ότι η οικονομική κρίση στο
τέλος θα μας οδηγήσει να μην έχουμε καύσιμα για να σηκώσουμε μαχητικά (διότι
και οι υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλονται έχουν όρια κύριοι και κυρίες…
δεν αναφερόμαστε στους αναγνώστε μας προφανώς), μήπως η «παράλογη λογική»
της στρατηγικής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια σύγκρουση με τον βασικό
αντίπαλο με αφορμή κάποιο θέμα ζωτικής σημασίας καθίσταται αναπόφευκτη εάν δεν
επιθυμείς στο κοντινό μέλλον απλά να σκύψεις και να υποταχθείς στα κελεύσματα
του ηγεμόνα σου χωρίς ούτε ντουφεκιά;
Τώρα αν κάποιοι μας πουν ότι «μα σε κάποιους αρέσει το
σκύψιμο, ήδη η δουλοπρέπειά τους απέναντι στην Άγκυρα είναι παροιμιώδης», δεν
θα έχουμε και πολλά να τους αντιτάξουμε ως επιχειρήματα για να τους πείσουμε
ότι δεν ισχύει… Αυτά αντιμετωπίζεις όταν η πολιτική τάξη του τόπου αδυνατεί να
καταλάβει ακόμα και κάποια που σε κάθε χώρα του κόσμου φαντάζουν αυτονόητα. Εδώ
βέβαια μιλάμε για τέτοιους… οργανικά πειραγμένους (οι εναλλακτικές εκφράσεις
που εξετάσαμε θα κινητοποιούσαν το ΕΣΡ αν και προφανώς τις προτιμούσαμε…) που
ζητούν σε δηλώσεις τους να κοπούν οι ανύπαρκτες πλέον αμυντικές δαπάνες, τις
οποίες μπερδεύουν με τις εξοπλιστικές και ο «μύλος» συνεχίζεται…
defence-point