Και ταυτόχρονα δίνει την στρατηγική ασφάλεια που θέλει η
Ελλάδα: Οι ΗΠΑ είναι ο μεγάλος "παίκτης", αλλά και ασταθής σύμμαχος.
Η Γαλλία και ειδικά η Ρωσία δείχνουν να βρίσκονται σταθερά απέναντι από την
κύρια απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα, την Τουρκία... Οι δύο εταιρείες πρόκειται να συνεργαστούν στο κοίτασμα
Στόκμαν, στη Θάλασσα του Μπάρεντς, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι επιβεβαιώνεται
η προσέγγιση Ρωσίας-Ισραήλ, όπου το δεύτερο βλέπει στην Ρωσία έναν μεγάλο
παίκτη με επιρροή σε όλη την Μ.Ανατολή, ο οποίος πέρα από το θέμα του Ιράν που
για τελείως διαφορετικούς λόγους βρίσκονται "απέναντι" (βέβαια η
Ρωσία έχει πάψει να παραδίδει όπλα στο Ιράν) συμπλέουν απολυτα στην ανάγκη αναχαίτισης
του ισλαμικού "τσουνάμι"που εδώ και 18 μήνες σαρώνει Βόρειο
Αφρική και Μ.Ανατολή. Και από τους Αγγλοσάξωνες καλείται "Αραβική
Άνοιξη" ενώ στην πραγματικότητα είναι "ισλαμικός φονταμενταλιστικός
χειμώνας".
Μετά την επίσκεψη του Β.Πούτιν και την θερμή υποδοχή που
έτυχε ο Ρώσος πρόεδρος στο Ισραήλ, οι δύο χώρες δείχνουν να συμπλέουν σε πολλά. Ο
ίδιος ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Α.Λίμπερμαν γνωρίζει άριστα ρωσικά
(μεγάλωσε στην Μολδαβία απ'όπου έφυγε 20 ετών χωρίς να γνωρίζει ούτε μία λέξη
εβραϊκά), θεωρείται ο αρχιτέκτονας αυτής της προσέγγισης ενώ περίπου 1,5 εκατ.
Ισραηλινοί έχουν τις ρίζες τους στην Ρωσία και αποτελούν ισχυρό "συνδετικό
κρίκο" μεταξύ των δύο χωρών.
Από την στιγμή λοιπόν που γίνει δεκτή η εμπλοκή της
Gazprom στην εκμετάλλευση του κοιτάσματος Λεβιάθαν, σημαίνει ότι και οι ΗΠΑ,
μέσω της Noble Energy θα έχουν δεχθεί το "αναπόφευκτο": Ότι δεν
μπορεί να γίνει ενεργειακό παιχνιδι στην περιοχή με ασφαλείς όρους, χωρίς την
ρωσική συμμετοχή.
Ήδη η ρωσική εταιρεία είναι σε συνομιλίες με το υπουργείο
Εθνικών Υποδομών του Ισραήλ για την συνεργασία τους σε ότι αφορά τη δυνατότητα
συνεργασίας για την διανομή και την εξαγωγή του ισραηλινού φυσικού αερίου σε
τρίτες χώρες. Ο α' αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Βίκτορ Ζουμπκόφ
ανακοίνωσε τον περασμένο Δεκέμβριο ότι "η Γκαζπρόμ ενδιαφέρεται για
την μελετή σχεδίων συμμετοχής της ρωσικής εταιρείας στην ανάπτυξη της
εσωτερικής υποδομής φυσικού αερίου του Ισραήλ".
Η κατάσταση στην Μ.Ανατολή μόνο θετικά δεν εξελίσσεται για
τους σχειδαμσούς των ΗΠΑ, οι οποίοι δεν αποκλείεται σε λίγο να θρηνούν για την
απώλεια της Αιγύπτου, βασικού παίκτη στο αραβικό παίγνιο: Ο νέος πρόεδρος
της Αιγύπτου, ισλαμιστής Μ.Μόρσι, κάθε άλλο παρά εγγυάται την συνέχιση της
πολιτικής του Χ.Μουμπάρακ και δεν αποκλείεται να αναζητήσει αντίβαρο στην
Ρωσία, με την οποία έτσι ή αλλιώς οι σχέσεις μέχρι το 1973 ήταν στενότατες.
Όπως προαναφέραμε η παρουσία της Gazprom στα κυπριακά
κοιτάσματα είναι "εκ των εκ ουκ άνευ". Και τα κοιτάσματα του
Ισραήλ και της Κυπριακής Δημοκρατίας θεωρούνται ως «ενιαίο ενεργειακό
πεδίο». Άρα μια τέτοια συνεργασία είναι αυτονόητη.
Αλλά το μεγάλο παιχνίδι αφορά τα ελληνικά κοιτάσματα.
Ρωσία και Γαλλία ήταν οι βασικοί παίκτες στην Ελλάδα σε άμυνα και ενέργεια την
πενταετία 2004-2009 και παραμερίστηκαν μόνο όταν ανατράπηκε (ουσιαστικά) η
κυβέρνηση Καραμανλή με μία σπάνια για τα δυτικά δεδομένα συνωμοσία.
Όμως παραμένουν ανοικτές τόσο οι ενεργειακές, όσο και οι
μυντικές συμφωνίες: South Stream, FREMM, BMP-3HEL κλπ. Και οι δύο χώρες
αναγνωρίζουν ότι παραμερίστηκαν στο πλαίσιο ενός γεωπολιτικού power game όπου
επικράτησαν οι ΗΠΑ.
Η επιστροφή τους μόνο καλά νέα θα μπορούσε να σημαίνει για
τα ελληνικά συμφέροντα, σε συνδυασμό με την περαιτέρω σύσφιγξη της
ελληνοϊσραηλινής στρατηγικής σχέσης. H Ρωσία, αν καταφέρει να μπει στο κοίτασμα
Λεβιάθαν, τότε είναι βέβαιο ότι "έχει λαμβάνειν" και από τα ελληνικά
κοιτάσματα... defencenet